Sense

1. to rule over, to have or hold power
2. to prevail in battle, be victorious, conquer
3. to prevail over, get the mastery of, to become master of
4. to be superior

Examples

• ταύτῃ δ’ ἐπικρατοῦσιν ἐν ταῖσ διαστάσεσιν οἱ δῆμοι τῶν εὐπόρων· (Aristotle, Politics, Book 6 100:2)

Similar forms

• ἐπικράτειαν (34)
• ἐπικρατεῖν (34)
• ἐπικρατεῖ (28)
• ἐπικρατῆσαι (25)
• ἐπικρατείας (21)
• Ἐπικράτης (18)
• ἐπικρατήσας (12)
• ἐπικρατούσης (11)
• ἐπικρατέως (10)
• ἐπικρατήσειν (10)
• Ἐπικράτους (9)
• ἐπικρατήσῃ (9)
• ἐπικρατῶν (9)
• ἐπικρατείᾳ (8)
• ἐπικράτεια (6)
• ἐπικρατοῦσι (6)
• ἐπικρατήσει (5)
• Ἐπικράτην (4)
• Ἐπικράτει (3)
• ἐπικρατῇ (3)
• ἐπικράτησιν (3)
• ἐπικρατήσωσι (3)
• Ἐπίκρατες (2)
• ἐπικρατηθέντα (2)
• ἐπικρατοῦντα (2)
• ἐπικρατέει (2)
• ἐπικρατήσωσιν (2)
• ἐπικρατήσομεν (2)
• ἐπικρατέωσιν (2)
• ἐπικρατοῦσαν (2)
• Ἐπικράτεος (2)
• ἐπικρατέειν (2)
• ἐπικρατήσετε (2)
• ἐπικραταιωθῇ (1)
• ἐπικρατήσω (1)
• ἐπικρατῶμεν (1)
• ἐπικρατέον (1)
• ἐπικρατῆσαν (1)
• ἐπικρατίδων (1)
• ἐπικρατέουσί (1)
• ἐπικρατηθέν (1)
• ἐπικρατήσασαν (1)
• ἐπικρατοῦν (1)
• ἐπικρατοῦσιν (1)
• ἐπικρατεῖται (1)
• ἐπικρατήσαιεν (1)
• ἐπικρατητικὸς (1)
• ἐπικρατέει‧ (1)
• ἐπικρατέων (1)
• ἐπ]ικρατὴς (1)
• ἐπικρατήσειεν (1)
• Ἑπικράτους (1)
• ἐπικράτησις (1)
• ἐπικρατοῖεν (1)
• ἐπικρατεῖν̓ (1)
• ἐπικρατέωσιν‧ (1)
• ἐπικρατῆται (1)
• ἐπικρατοῦσα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.