Sense

1. (of mere sequence) then, next
2. (often stands with the finite verb after a participle, where the participle may be resolved into a finite verb and εἶτα rendered "and then", "and yet", expressing surprise or incongruity)

Examples

• Εἶτα ὁ βασιλεὺσ εἰσ τὴν πόλιν ἀπαλλαγείσ, τὸν ἐπὶ τῶν προσόδων προσκαλεσάμενοσ, ἐκέλευσεν οἴνουσ τε καὶ τὰ λοιπὰ πρὸσ εὐωχίαν ἐπιτήδεια τοῖσ Ἰουδαίοισ χορηγεῖν ἐπὶ ἡμέρασ ἑπτά, κρίνασ αὐτοὺσ ἐν ᾧ τόπῳ ἔδοξαν τὸν ὄλεθρον ἀναλαμβάνειν, ἐν τούτῳ ἐν εὐφροσύνῃ πάσῃ σωτήρια ἄγειν. (Septuagint, Liber Maccabees III 6:30)
• εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκοσ, ἡ δὲ δίαιτα τῆσ σκηνῆσ σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. (Septuagint, Liber Iob 5:24)
• εἶτα ἀναγγελεῖ σοι δύναμιν σοφίασ, ὅτι διπλοῦσ ἔσται τῶν κατά σέ. καὶ τότε γνώσῃ ὅτι ἄξιά σοι ἀπέβη ἀπὸ Κυρίου ὧν ἡμάρτηκασ. (Septuagint, Liber Iob 11:6)
• εἶτα ὑμεῖσ ἐστε ἄνθρωποι. ἦ μεθ̓ ὑμῶν τελευτήσει σοφία. (Septuagint, Liber Iob 12:2)
• εἶτα καλέσεισ, ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι. ἢ λαλήσεισ, ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν. (Septuagint, Liber Iob 13:22)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary