Sense

1. (of mere sequence) then, next
2. (often stands with the finite verb after a participle, where the participle may be resolved into a finite verb and εἶτα rendered "and then", "and yet", expressing surprise or incongruity)

Examples

• Εἶτα ὁ βασιλεὺς εἰς τὴν πόλιν ἀπαλλαγείς, τὸν ἐπὶ τῶν προσόδων προσκαλεσάμενος, ἐκέλευσεν οἴνους τε καὶ τὰ λοιπὰ πρὸς εὐωχίαν ἐπιτήδεια τοῖς Ἰουδαίοις χορηγεῖν ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά, κρίνας αὐτοὺς ἐν ᾧ τόπῳ ἔδοξαν τὸν ὄλεθρον ἀναλαμβάνειν, ἐν τούτῳ ἐν εὐφροσύνῃ πάσῃ σωτήρια ἄγειν. (Septuagint, Liber Maccabees III 6:30)
• εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος, ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. (Septuagint, Liber Iob 5:24)
• εἶτα ἀναγγελεῖ σοι δύναμιν σοφίας, ὅτι διπλοῦς ἔσται τῶν κατά σέ. καὶ τότε γνώσῃ ὅτι ἄξιά σοι ἀπέβη ἀπὸ Κυρίου ὧν ἡμάρτηκας. (Septuagint, Liber Iob 11:6)
• εἶτα ὑμεῖς ἐστε ἄνθρωποι. ἦ μεθ᾿ ὑμῶν τελευτήσει σοφία. (Septuagint, Liber Iob 12:2)
• εἶτα καλέσεις, ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι. ἢ λαλήσεις, ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν. (Septuagint, Liber Iob 13:22)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary