- νῦν οὖν ἀτεχνῶσ ὅ τι βούλονται τουτὶ τοὐμὸν σῶμ’ αὐτοῖσιν παρέχω, τύπτειν πεινῆν διψῆν αὐχμεῖν ῥιγῶν ἀσκὸν δείρειν, εἴπερ τὰ χρέα διαφευξοῦμαι, τοῖσ τ’ ἀνθρώποισ εἶναι δόξω θρασὺσ εὔγλωττοσ τολμηρὸσ ἴτησ βδελυρὸσ ψευδῶν συγκολλητὴσ εὑρησιεπὴσ περίτριμμα δικῶν κύρβισ κρόταλον κίναδοσ τρύμη μάσθλησ εἴρων γλοιὸσ ἀλαζὼν κέντρων μιαρὸσ στρόφισ ἀργαλέοσ ματιολοιχόσ· (Aristophanes, Clouds, Choral, anapests 2:3)
(아리스토파네스, Clouds, Choral, anapests 2:3)
- οὐδὲν δ’ ὠφεληθεὶσ διὰ τὸ ταραχώδη καὶ πολυπτόητον αὐτῷ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ γεγονέναι τὴν ἀκρόασιν ἀπέρχεται τῶν τριῶν ἓν φερόμενοσ εἴρων γὰρ ἢ κόλαξ ἢ περὶ λόγουσ ἀπειρόκαλοσ; (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13 9:1)
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13 9:1)
- ἀλαζὼν δὲ ὁ πλείω τῶν ὑπαρχόντων προσποιούμενοσ, εἴρων δὲ ὁ ἐλάττω· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 59:2)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 59:2)
- ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ τὰ χείρω καθ’ αὑτοῦ ψευδόμενοσ μὴ ἀγνοῶν εἴρων, ὁ δ’ ἐπὶ τὰ βελτίω ἀλαζών, ὁ δ’ ὡσ ἔχει, ἀληθὴσ καὶ καθ’ Ὅμηρον πεπνυμένοσ· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 132:2)
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 132:2)
- Ἡ μὲν οὖν εἰρωνεία δόξειεν ἂν εἶναι, ὡσ τύπῳ λαβεῖν, προσποίησισ ἐπὶ χεῖρον πράξεων καὶ λόγων, ὁ δὲ εἴρων τοιοῦτόσ τισ, οἱο͂σ προσελθὼν τοῖσ ἐχθροῖσ ἐθέλειν λαλεῖν, οὐ μισεῖν· (Theophrastus, Characters, 1:1)
(테오프라스토스, Characters, 1:1)
