Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσφημέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυσφημέω δυσφημήσω

Structure: δυσφημέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: du/sfhmos

Sense

  1. to use ill words, words of ill omen
  2. to speak ill of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσφημῶ δυσφημεῖς δυσφημεῖ
Dual δυσφημεῖτον δυσφημεῖτον
Plural δυσφημοῦμεν δυσφημεῖτε δυσφημοῦσιν*
SubjunctiveSingular δυσφημῶ δυσφημῇς δυσφημῇ
Dual δυσφημῆτον δυσφημῆτον
Plural δυσφημῶμεν δυσφημῆτε δυσφημῶσιν*
OptativeSingular δυσφημοῖμι δυσφημοῖς δυσφημοῖ
Dual δυσφημοῖτον δυσφημοίτην
Plural δυσφημοῖμεν δυσφημοῖτε δυσφημοῖεν
ImperativeSingular δυσφήμει δυσφημείτω
Dual δυσφημεῖτον δυσφημείτων
Plural δυσφημεῖτε δυσφημούντων, δυσφημείτωσαν
Infinitive δυσφημεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσφημων δυσφημουντος δυσφημουσα δυσφημουσης δυσφημουν δυσφημουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσφημοῦμαι δυσφημεῖ, δυσφημῇ δυσφημεῖται
Dual δυσφημεῖσθον δυσφημεῖσθον
Plural δυσφημούμεθα δυσφημεῖσθε δυσφημοῦνται
SubjunctiveSingular δυσφημῶμαι δυσφημῇ δυσφημῆται
Dual δυσφημῆσθον δυσφημῆσθον
Plural δυσφημώμεθα δυσφημῆσθε δυσφημῶνται
OptativeSingular δυσφημοίμην δυσφημοῖο δυσφημοῖτο
Dual δυσφημοῖσθον δυσφημοίσθην
Plural δυσφημοίμεθα δυσφημοῖσθε δυσφημοῖντο
ImperativeSingular δυσφημοῦ δυσφημείσθω
Dual δυσφημεῖσθον δυσφημείσθων
Plural δυσφημεῖσθε δυσφημείσθων, δυσφημείσθωσαν
Infinitive δυσφημεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσφημουμενος δυσφημουμενου δυσφημουμενη δυσφημουμενης δυσφημουμενον δυσφημουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσφημήσω δυσφημήσεις δυσφημήσει
Dual δυσφημήσετον δυσφημήσετον
Plural δυσφημήσομεν δυσφημήσετε δυσφημήσουσιν*
OptativeSingular δυσφημήσοιμι δυσφημήσοις δυσφημήσοι
Dual δυσφημήσοιτον δυσφημησοίτην
Plural δυσφημήσοιμεν δυσφημήσοιτε δυσφημήσοιεν
Infinitive δυσφημήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσφημησων δυσφημησοντος δυσφημησουσα δυσφημησουσης δυσφημησον δυσφημησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσφημήσομαι δυσφημήσει, δυσφημήσῃ δυσφημήσεται
Dual δυσφημήσεσθον δυσφημήσεσθον
Plural δυσφημησόμεθα δυσφημήσεσθε δυσφημήσονται
OptativeSingular δυσφημησοίμην δυσφημήσοιο δυσφημήσοιτο
Dual δυσφημήσοισθον δυσφημησοίσθην
Plural δυσφημησοίμεθα δυσφημήσοισθε δυσφημήσοιντο
Infinitive δυσφημήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσφημησομενος δυσφημησομενου δυσφημησομενη δυσφημησομενης δυσφημησομενον δυσφημησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσφήμουν ἐδυσφήμεις ἐδυσφήμειν*
Dual ἐδυσφημεῖτον ἐδυσφημείτην
Plural ἐδυσφημοῦμεν ἐδυσφημεῖτε ἐδυσφήμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσφημούμην ἐδυσφημοῦ ἐδυσφημεῖτο
Dual ἐδυσφημεῖσθον ἐδυσφημείσθην
Plural ἐδυσφημούμεθα ἐδυσφημεῖσθε ἐδυσφημοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to use ill words

  2. to speak ill of

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION