Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυναστεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυναστεύω δυναστεύσω

Structure: δυναστεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from duna/sths

Sense

  1. to hold power or lordship, be powerful

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυναστεύω δυναστεύεις δυναστεύει
Dual δυναστεύετον δυναστεύετον
Plural δυναστεύομεν δυναστεύετε δυναστεύουσιν*
SubjunctiveSingular δυναστεύω δυναστεύῃς δυναστεύῃ
Dual δυναστεύητον δυναστεύητον
Plural δυναστεύωμεν δυναστεύητε δυναστεύωσιν*
OptativeSingular δυναστεύοιμι δυναστεύοις δυναστεύοι
Dual δυναστεύοιτον δυναστευοίτην
Plural δυναστεύοιμεν δυναστεύοιτε δυναστεύοιεν
ImperativeSingular δυνάστευε δυναστευέτω
Dual δυναστεύετον δυναστευέτων
Plural δυναστεύετε δυναστευόντων, δυναστευέτωσαν
Infinitive δυναστεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναστευων δυναστευοντος δυναστευουσα δυναστευουσης δυναστευον δυναστευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυναστεύομαι δυναστεύει, δυναστεύῃ δυναστεύεται
Dual δυναστεύεσθον δυναστεύεσθον
Plural δυναστευόμεθα δυναστεύεσθε δυναστεύονται
SubjunctiveSingular δυναστεύωμαι δυναστεύῃ δυναστεύηται
Dual δυναστεύησθον δυναστεύησθον
Plural δυναστευώμεθα δυναστεύησθε δυναστεύωνται
OptativeSingular δυναστευοίμην δυναστεύοιο δυναστεύοιτο
Dual δυναστεύοισθον δυναστευοίσθην
Plural δυναστευοίμεθα δυναστεύοισθε δυναστεύοιντο
ImperativeSingular δυναστεύου δυναστευέσθω
Dual δυναστεύεσθον δυναστευέσθων
Plural δυναστεύεσθε δυναστευέσθων, δυναστευέσθωσαν
Infinitive δυναστεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναστευομενος δυναστευομενου δυναστευομενη δυναστευομενης δυναστευομενον δυναστευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυναστεύσω δυναστεύσεις δυναστεύσει
Dual δυναστεύσετον δυναστεύσετον
Plural δυναστεύσομεν δυναστεύσετε δυναστεύσουσιν*
OptativeSingular δυναστεύσοιμι δυναστεύσοις δυναστεύσοι
Dual δυναστεύσοιτον δυναστευσοίτην
Plural δυναστεύσοιμεν δυναστεύσοιτε δυναστεύσοιεν
Infinitive δυναστεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναστευσων δυναστευσοντος δυναστευσουσα δυναστευσουσης δυναστευσον δυναστευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυναστεύσομαι δυναστεύσει, δυναστεύσῃ δυναστεύσεται
Dual δυναστεύσεσθον δυναστεύσεσθον
Plural δυναστευσόμεθα δυναστεύσεσθε δυναστεύσονται
OptativeSingular δυναστευσοίμην δυναστεύσοιο δυναστεύσοιτο
Dual δυναστεύσοισθον δυναστευσοίσθην
Plural δυναστευσοίμεθα δυναστεύσοισθε δυναστεύσοιντο
Infinitive δυναστεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναστευσομενος δυναστευσομενου δυναστευσομενη δυναστευσομενης δυναστευσομενον δυναστευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνάστευον ἐδυνάστευες ἐδυνάστευεν*
Dual ἐδυναστεύετον ἐδυναστευέτην
Plural ἐδυναστεύομεν ἐδυναστεύετε ἐδυνάστευον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυναστευόμην ἐδυναστεύου ἐδυναστεύετο
Dual ἐδυναστεύεσθον ἐδυναστευέσθην
Plural ἐδυναστευόμεθα ἐδυναστεύεσθε ἐδυναστεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἧσ ἐρῶν Κόιντοσ Κούριοσ, ἀνὴρ δι’ ὀνείδη πολλὰ τῆσ βουλῆσ ἀπεωσμένοσ καὶ τῆσδε τῆσ Κατιλίνα συνθήκησ ἠξιωμένοσ, κούφωσ μάλα καὶ φιλοτίμωσ ἐξέφερεν οἱᾶ πρὸσ ἐρωμένην, ὡσ αὐτίκα δυναστεύσων. (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 1 3:2)

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION