Sense

1. to destroy utterly, bring to naught, to perish utterly, come to naught
2. to blot out of one's mind, forget

Examples

• σὺ μὲν τὰ σαυτῆσ πρᾶσσ’, ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, τἀληθὲσ εἰπέ, τῷ τρόπῳ διόλλυται; (Sophocles, episode 5:23)
• τούτοισ δὴ τρέφεταί τε καὶ αὔξεται μάλιστά γε τὸ τῆσ ψυχῆσ πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ καὶ κακῷ καὶ τοῖσ ἐναντίοισ φθίνει τε καὶ διόλλυται. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 137:1)
• ὅταν δὲ ταὐτὸν πολλάκισ πάσχων ὁ πονηρὸσ τῆσ ὕβρεωσ λήξῃ, ταπεινωθεὶσ ἕπεται ἤδη τῇ τοῦ ἡνιόχου προνοίᾳ, καὶ ὅταν ἴδῃ τὸν καλόν, φόβῳ διόλλυται· (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 191:1)
• "καὶ καθάπερ τὰ τῶν ἄλλων ὀρνέων πτερὰ τοῖσ τοῦ ἀετοῦ συντεθέντα διόλλυται ψηχόμενα καὶ ἀπανθεῖ τῶν πτίλων μυδώντων, οὕτωσ οὐδὲν ἀπέχει καὶ ἀνθρώπου ψαῦσιν τὴν μὲν ὠφέλιμον εἶναι τὴν δ’ ἀπηνῆ καὶ βλαβεράν· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, 3:8)
• ἡ τῶν σωμάτων ἕξισ οὐχ ὑπὸ ἡσυχίασ μὲν καὶ ἀργίασ διόλλυται, ὑπὸ γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεωσ ἐπὶ πολὺ σῴζεται; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 70:5)

Similar forms

• διολέσαι (9)
• διόλλυται (7)
• διόλλυμαι (5)
• διόλλυσαι (4)
• διολέσας (3)
• διολλύναι (2)
• διόλλυσι (2)
• διόλλυνται (2)
• διολλύμεσθα (2)
• διολέσει (2)
• διόλλυσθαι (2)
• διολεῖται (1)
• διολέσω (1)
• διολέσειε (1)
• διολλυμένη (1)
• διολέσαντ (1)
• διολλύειν (1)
• διολέσθαι (1)
• διολέσωμεν (1)
• διολλύντα (1)
• διολέσῃς (1)
• διολλυμένην (1)
• διολλύηται (1)
• διολλύντες (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.