Sense

1. to be quite gone by, to be clean gone, to have perished
2. to be gone through, ended

Examples

• ἀλλὰ γὰρ ἂν φαίη ἑκάστην τῶν ψυχῶν πολλὰ σώματα κατατρίβειν, ἄλλωσ τε κἂν πολλὰ ἔτη βιῷ ‐ εἰ γὰρ ῥέοι τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντοσ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἡ ψυχὴ ἀεὶ τὸ κατατριβόμενον ἀνυφαίνοι ‐ ἀναγκαῖον μεντἂν εἰή, ὁπότε ἀπολλύοιτο ἡ ψυχή, τὸ τελευταῖον ὕφασμα τυχεῖν αὐτὴν ἔχουσαν καὶ τούτου μόνου προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένησ δὲ τῆσ ψυχῆσ τότ’ ἤδη τὴν φύσιν τῆσ ἀσθενείασ ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα καὶ ταχὺ σαπὲν διοίχοιτο. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 528:2)

Similar forms

• διοίχομαι (2)
• διοιχόμεσθα (2)
• διοιχόμεθ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.