Sense

1. to be quite gone by, to be clean gone, to have perished
2. to be gone through, ended

Examples

• εἰ γάρ τι καὶ πεπόνθατ’ Ἀργείων ὕπο, τεθνᾶσιν, ἠμύνασθε πολεμίουσ καλῶσ, αἰσχρῶσ δ’ ἐκείνοισ, χἡ δίκη διοίχεται. (Euripides, Suppliants, episode 4:19)
• τἀμὰ γὰρ διοίχεται. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Episode 2:6)
• τίσ δὲ μάντισ ἔστ’ ἀνήρ, ὃσ ὀλίγ’ ἀληθῆ, πολλὰ δὲ ψευδῆ λέγει τυχών, ὅταν δὲ μὴ τύχῃ, διοίχεται; (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 2:5)
• Αἰάσ γὰρ αὐτοῖσ οὐκέτ’ ἐστίν, ἀλλ’ ἐμοὶ λιπὼν ἀνίασ καὶ γόουσ διοίχεται. (Sophocles, Ajax, episode9)
• ὥστ’ ἐστί μοι τὸ λοιπὸν οὐδὲν ἄλλο πλὴν εἰπεῖν ἃ χρῄζω, χὠ λόγοσ διοίχεται. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode10)

Similar forms

• διοίχομαι (2)
• διοιχόμεσθα (2)
• διοιχόμεθ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.