- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διοικέω?

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration: dioikeō

Principal Part: διοικέω διοικήσω διῴκησα διῴκημαι

Structure: δι (Prefix) + οἰκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to manage a house, to manage, control, govern, administer, to manage after one's own will and pleasure
  2. to provide, furnish
  3. to inhabit distinct places, to live apart

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίκω διοίκεις διοίκει
Dual διοίκειτον διοίκειτον
Plural διοίκουμεν διοίκειτε διοίκουσι(ν)
SubjunctiveSingular διοίκω διοίκῃς διοίκῃ
Dual διοίκητον διοίκητον
Plural διοίκωμεν διοίκητε διοίκωσι(ν)
OptativeSingular διοίκοιμι διοίκοις διοίκοι
Dual διοίκοιτον διοικοίτην
Plural διοίκοιμεν διοίκοιτε διοίκοιεν
ImperativeSingular διοῖκει διοικεῖτω
Dual διοίκειτον διοικεῖτων
Plural διοίκειτε διοικοῦντων, διοικεῖτωσαν
Infinitive διοίκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διοικων διοικουντος διοικουσα διοικουσης διοικουν διοικουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διοίκουμαι διοίκει, διοίκῃ διοίκειται
Dual διοίκεισθον διοίκεισθον
Plural διοικοῦμεθα διοίκεισθε διοίκουνται
SubjunctiveSingular διοίκωμαι διοίκῃ διοίκηται
Dual διοίκησθον διοίκησθον
Plural διοικώμεθα διοίκησθε διοίκωνται
OptativeSingular διοικοίμην διοίκοιο διοίκοιτο
Dual διοίκοισθον διοικοίσθην
Plural διοικοίμεθα διοίκοισθε διοίκοιντο
ImperativeSingular διοίκου διοικεῖσθω
Dual διοίκεισθον διοικεῖσθων
Plural διοίκεισθε διοικεῖσθων, διοικεῖσθωσαν
Infinitive διοίκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοικουμενος διοικουμενου διοικουμενη διοικουμενης διοικουμενον διοικουμενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῷκησα διῷκησας διῷκησε(ν)
Dual διῴκησατον διῳκῆσατην
Plural διῴκησαμεν διῴκησατε διῷκησαν
SubjunctiveSingular διοικήσω διοικήσῃς διοικήσῃ
Dual διοικήσητον διοικήσητον
Plural διοικήσωμεν διοικήσητε διοικήσωσι(ν)
OptativeSingular διοικήσαιμι διοικήσαις διοικήσαι
Dual διοικήσαιτον διοικησαίτην
Plural διοικήσαιμεν διοικήσαιτε διοικήσαιεν
ImperativeSingular διοίκησον διοικησάτω
Dual διοικήσατον διοικησάτων
Plural διοικήσατε διοικησάντων
Infinitive διοικήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοικησας διοικησαντος διοικησασα διοικησασης διοικησαν διοικησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῳκῆσαμην διῴκησω διῴκησατο
Dual διῴκησασθον διῳκῆσασθην
Plural διῳκῆσαμεθα διῴκησασθε διῴκησαντο
SubjunctiveSingular διοικήσωμαι διοικήσῃ διοικήσηται
Dual διοικήσησθον διοικήσησθον
Plural διοικησώμεθα διοικήσησθε διοικήσωνται
OptativeSingular διοικησαίμην διοικήσαιο διοικήσαιτο
Dual διοικήσαισθον διοικησαίσθην
Plural διοικησαίμεθα διοικήσαισθε διοικήσαιντο
ImperativeSingular διοίκησαι διοικησάσθω
Dual διοικήσασθον διοικησάσθων
Plural διοικήσασθε διοικησάσθων
Infinitive διοικήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διοικησαμενος διοικησαμενου διοικησαμενη διοικησαμενης διοικησαμενον διοικησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν θεραπεύοντες ἀλλ οὐχ ὑβρίζοντες τοὺς Ἕλληνας καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν αὐτῶν ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι καὶ σωτῆρες ἀλλὰ μὴ λυμεῶνες ἀποκαλεῖσθαι, τῷ ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰς πόλεις ἀλλ οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι, πιστοτέροις μὲν τοῖς λόγοις ἢ νῦν τοῖς ὁρ´κοις χρώμενοι, ταῖς δὲ συνθήκαις ὥσπερ ἀνάγκαις ἐμμένειν ἀξιοῦντες. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14 2:8)
  • τὰ μὲν οὖν ἄλλα πάντα διῴκουν οὐχ ὁμοίως καὶ πρότερον τοῖς νόμοις προσέχοντες, τὴν δὲ τῶν ἐννέα ἀρχόντων αἱρ´εσιν οὐκ ἐκίνουν, ἀλλ ἕκτῳ ἔτει μετὰ τὸν Ἐφιάλτου θάνατον ἔγνωσαν καὶ ἐκ ζευγιτῶν προκρίνεσθαι τοὺς κληρωσομένους τῶν ἐννέα ἀρχόντων, καὶ πρῶτος ἦρξεν ἐξ αὐτῶν Μνησιθείδης. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 26 2:1)
  • "Φιλόμνηστος δ ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ Σμινθείων φησίν ἐπεὶ καὶ ὁ συκοφάντης ἐντεῦθεν προσηγορεύθη, διὰ τὸ εἶναι τότε τὰ ἐπιζήμια καὶ τὰς εἰσφορὰς σῦκα καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον, ἀφ ὧν τὰ κοινὰ διῴκουν, καὶ τοὺς ταῦτα εἰσπράττοντας καὶ φαίνοντας ἐκάλουν, ὡς ἐοίκε, συκοφάντας, αἱρούμενοι τοὺς ἀξιοπιστοτάτους τῶν πολιτῶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 616)
  • Δημοσθένης γάρ, ἐπειδὴ τὴν πατρῴαν οὐσίαν ἀνήλωσε, περιῄει τὴν πόλιν θηρεύων νέους πλουσίους, ὧν οἱ μὲν πατέρες ἐτετελευτήκεσαν, αἱ δὲ μητέρες διῴκουν τὰς οὐσίας. (Aeschines, Speeches, , section 1703)
  • "ἐγὼ δέ σοι πιστεύων," ἔφη, "Καληνοῦ τελευτήσαντος τά τε ἔθνη τὰ ὑπ αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν, ἵνα μὴ ἄναρχος εἰή, διὰ τῶν ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν Ἀντωνίῳ. (Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 6 5:2)

Synonyms

  1. to provide

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION