Hellas Alive Dictionary - διακωλυω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διακωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακωλύω διακωλύσω

Structure: δια (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

to hinder, prevent, he was prevented

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διακωλύω	διακωλύεις	διακωλύει
	Dual		διακωλύετον	διακωλύετον
	Plural	διακωλύομεν	διακωλύετε	διακωλύουσιν*
Subjunctive	Singular	διακωλύω	διακωλύῃς	διακωλύῃ
	Dual		διακωλύητον	διακωλύητον
	Plural	διακωλύωμεν	διακωλύητε	διακωλύωσιν*
Optative	Singular	διακωλύοιμι	διακωλύοις	διακωλύοι
	Dual		διακωλύοιτον	διακωλυοίτην
	Plural	διακωλύοιμεν	διακωλύοιτε	διακωλύοιεν
Imperative	Singular		διακώλυε	διακωλυέτω
	Dual		διακωλύετον	διακωλυέτων
	Plural		διακωλύετε	διακωλυόντων, διακωλυέτωσαν
Infinitive		διακωλύειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διακωλυων διακωλυοντος	διακωλυουσα διακωλυουσης	διακωλυον διακωλυοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διακωλύομαι	διακωλύει, διακωλύῃ	διακωλύεται
	Dual		διακωλύεσθον	διακωλύεσθον
	Plural	διακωλυόμεθα	διακωλύεσθε	διακωλύονται
Subjunctive	Singular	διακωλύωμαι	διακωλύῃ	διακωλύηται
	Dual		διακωλύησθον	διακωλύησθον
	Plural	διακωλυώμεθα	διακωλύησθε	διακωλύωνται
Optative	Singular	διακωλυοίμην	διακωλύοιο	διακωλύοιτο
	Dual		διακωλύοισθον	διακωλυοίσθην
	Plural	διακωλυοίμεθα	διακωλύοισθε	διακωλύοιντο
Imperative	Singular		διακωλύου	διακωλυέσθω
	Dual		διακωλύεσθον	διακωλυέσθων
	Plural		διακωλύεσθε	διακωλυέσθων, διακωλυέσθωσαν
Infinitive		διακωλύεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διακωλυομενος διακωλυομενου	διακωλυομενη διακωλυομενης	διακωλυομενον διακωλυομενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διακωλύσω	διακωλύσεις	διακωλύσει
	Dual		διακωλύσετον	διακωλύσετον
	Plural	διακωλύσομεν	διακωλύσετε	διακωλύσουσιν*
Optative	Singular	διακωλύσοιμι	διακωλύσοις	διακωλύσοι
	Dual		διακωλύσοιτον	διακωλυσοίτην
	Plural	διακωλύσοιμεν	διακωλύσοιτε	διακωλύσοιεν
Infinitive		διακωλύσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διακωλυσων διακωλυσοντος	διακωλυσουσα διακωλυσουσης	διακωλυσον διακωλυσοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διακωλύσομαι	διακωλύσει, διακωλύσῃ	διακωλύσεται
	Dual		διακωλύσεσθον	διακωλύσεσθον
	Plural	διακωλυσόμεθα	διακωλύσεσθε	διακωλύσονται
Optative	Singular	διακωλυσοίμην	διακωλύσοιο	διακωλύσοιτο
	Dual		διακωλύσοισθον	διακωλυσοίσθην
	Plural	διακωλυσοίμεθα	διακωλύσοισθε	διακωλύσοιντο
Infinitive		διακωλύσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διακωλυσομενος διακωλυσομενου	διακωλυσομενη διακωλυσομενης	διακωλυσομενον διακωλυσομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διεκώλυον	διεκώλυες	διεκώλυεν*
	Dual		διεκωλύετον	διεκωλυέτην
	Plural	διεκωλύομεν	διεκωλύετε	διεκώλυον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διεκωλυόμην	διεκωλύου	διεκωλύετο
	Dual		διεκωλύεσθον	διεκωλυέσθην
	Plural	διεκωλυόμεθα	διεκωλύεσθε	διεκωλύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ἀλλ’ ἄρα τὸν μὲν σκυτοτόμον διεκωλύομεν μήτε γεωργὸν ἐπιχειρεῖν εἶναι ἅμα μήτε ὑφάντην μήτε οἰκοδόμον ἀλλὰ σκυτοτόμον, ἵνα δὴ ἡμῖν τὸ τῆσ σκυτικῆσ ἔργον καλῶσ γίγνοιτο, καὶ τῶν ἄλλων ἑνὶ ἑκάστῳ ὡσαύτωσ ἓν ἀπεδίδομεν, πρὸσ ὃ ἐπεφύκει ἕκαστοσ καὶ ἐφ’ ᾧ ἔμελλε τῶν ἄλλων σχολὴν ἄγων διὰ βίου αὐτὸ ἐργαζόμενοσ οὐ παριεὶσ τοὺσ καιροὺσ καλῶσ ἀπεργάσεσθαι· (Plato, Republic, book 2 244:1)
οἷσ μὲν γὰρ τὴν εἰρήνην ἐπρεσβεύομεν οὓσ πολεμεῖν διεκωλύομεν πραότητοσ καὶ προνοίασ τῶν Ἑλλήνων ὅπωσ μή τι πείσονται πίστιν παρειχόμεθα, οἷσ δ’ ἀναγκασθέντεσ πολεμεῖν κεκρατήκαμεν ἀνδρείασ ἅμα καὶ δυνάμεωσ δόξαν προσειλήφαμεν, ὥστ’ ἐξ ἀμφοτέρων ὑπάρχειν τῇ πόλει θαυμάζεσθαι μετ’ εὐνοίασ. (Aristides, Aelius, Orationes, 3:8)

Synonyms

to hinder
- ἀφαιρέω (to prevent, hinder from)
- κατείργω (to hinder, prevent)
- ἀπείργω (to keep from, prevent, hinder)
- ἔργω (to hinder, prevent from, is barred)
- ἀποκωλύω (to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to)

Derived

ἀποκωλύω (to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to)
ἐπικωλύω (to hinder, check)
κατακωλύω (to hinder from doing, to detain, keep back)
κωλύω ( to hinder, prevent someone from doing something)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διακωλύω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to hinder

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

διακωλύω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to hinder

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어