Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 347:

κράτιστον τοίνυν μοι, ὦ Διονυσόδωρε, ἦν δ’ ἐγώ, ἀποκρίνασθαί σοι. οὐ γὰρ μὴ ἀνῇσ ἐρωτῶν, σχεδόν τι ἐγὼ τοῦτ’ εὖ οἶδα, φθονῶν καὶ διακωλύων, ἵνα μὴ διδάξῃ με Εὐθύδημοσ ἐκεῖνο τὸ σοφόν. ἀποκρίνου δή, ἔφη. ἀποκρίνομαι δή, εἶπον, ὅτι τοῦ Ἡρακλέουσ ἦν ὁ Ιὄλεωσ ἀδελφιδοῦσ, ἐμὸσ δ’, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδ’ ὁπωστιοῦν. οὐ γὰρ Πατροκλῆσ ἦν αὐτῷ πατήρ, ὁ ἐμὸσ ἀδελφόσ, ἀλλὰ παραπλήσιον μὲν τοὔνομα Ἰφικλῆσ, ὁ Ἡρακλέουσ ἀδελφόσ. Πατροκλῆσ δέ, ἦ δ’ ὅσ, σόσ;