Ancient Greek-English Dictionary Language

διακωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακωλύω διακωλύσω

Structure: δια (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hinder, prevent, he was prevented

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύω διακωλύεις διακωλύει
Dual διακωλύετον διακωλύετον
Plural διακωλύομεν διακωλύετε διακωλύουσιν*
SubjunctiveSingular διακωλύω διακωλύῃς διακωλύῃ
Dual διακωλύητον διακωλύητον
Plural διακωλύωμεν διακωλύητε διακωλύωσιν*
OptativeSingular διακωλύοιμι διακωλύοις διακωλύοι
Dual διακωλύοιτον διακωλυοίτην
Plural διακωλύοιμεν διακωλύοιτε διακωλύοιεν
ImperativeSingular διακώλυε διακωλυέτω
Dual διακωλύετον διακωλυέτων
Plural διακωλύετε διακωλυόντων, διακωλυέτωσαν
Infinitive διακωλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυων διακωλυοντος διακωλυουσα διακωλυουσης διακωλυον διακωλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύομαι διακωλύει, διακωλύῃ διακωλύεται
Dual διακωλύεσθον διακωλύεσθον
Plural διακωλυόμεθα διακωλύεσθε διακωλύονται
SubjunctiveSingular διακωλύωμαι διακωλύῃ διακωλύηται
Dual διακωλύησθον διακωλύησθον
Plural διακωλυώμεθα διακωλύησθε διακωλύωνται
OptativeSingular διακωλυοίμην διακωλύοιο διακωλύοιτο
Dual διακωλύοισθον διακωλυοίσθην
Plural διακωλυοίμεθα διακωλύοισθε διακωλύοιντο
ImperativeSingular διακωλύου διακωλυέσθω
Dual διακωλύεσθον διακωλυέσθων
Plural διακωλύεσθε διακωλυέσθων, διακωλυέσθωσαν
Infinitive διακωλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυομενος διακωλυομενου διακωλυομενη διακωλυομενης διακωλυομενον διακωλυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύσω διακωλύσεις διακωλύσει
Dual διακωλύσετον διακωλύσετον
Plural διακωλύσομεν διακωλύσετε διακωλύσουσιν*
OptativeSingular διακωλύσοιμι διακωλύσοις διακωλύσοι
Dual διακωλύσοιτον διακωλυσοίτην
Plural διακωλύσοιμεν διακωλύσοιτε διακωλύσοιεν
Infinitive διακωλύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυσων διακωλυσοντος διακωλυσουσα διακωλυσουσης διακωλυσον διακωλυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύσομαι διακωλύσει, διακωλύσῃ διακωλύσεται
Dual διακωλύσεσθον διακωλύσεσθον
Plural διακωλυσόμεθα διακωλύσεσθε διακωλύσονται
OptativeSingular διακωλυσοίμην διακωλύσοιο διακωλύσοιτο
Dual διακωλύσοισθον διακωλυσοίσθην
Plural διακωλυσοίμεθα διακωλύσοισθε διακωλύσοιντο
Infinitive διακωλύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυσομενος διακωλυσομενου διακωλυσομενη διακωλυσομενης διακωλυσομενον διακωλυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μεμεθύσθαι γάρ σε καὶ ἐσ τὸ μέσον ἀναστᾶσαν ὀρχήσασθαι αὐτοῦ διακωλύοντοσ καὶ μετὰ ταῦτα φιλῆσαι Λαμπρίαν τὸν ἑταῖρον αὐτοῦ, καὶ ἐπεὶ ἐχαλέπηνέ σοι, καταλιποῦσαν αὐτὸν ἀπελθεῖν πρὸσ τὸν Λαμπρίαν καὶ περιβαλεῖν ἐκεῖνον, ἑαυτὸν δὲ ἀποπνίγεσθαι τούτων γιγνομένων. (Lucian, Dialogi meretricii, 1:3)
  • οὕτω δὲ τῆσ πράξεωσ αὐτοῖσ ὁδῷ βαδιζούσησ καὶ μηδενὸσ ἐνισταμένου μηδὲ διακωλύοντοσ, εἷσ ἀνὴρ, Ἀγησίλαοσ, ἀνέτρεψε πάντα καὶ διελυμήνατο, κάλλιστον διανόημα καὶ Λακωνικώτατον αἰσχίστῳ νοσήματι τῇ φιλοπλουτίᾳ διαφθείρασ. (Plutarch, Agis, chapter 13 1:1)
  • ἔπειτα πεισθεὶσ ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ καὶ ἐξαπατήσασ αὐτὸν καὶ τῶν τόξων ἐγκρατὴσ γενόμενοσ, αἰσθομένου ἐκείνου καὶ ὡσ ἐξηπατημένου σχετλιάζοντοσ καὶ ἀπαιτοῦντοσ τὰ ὅπλα, οὐ κατέχει, ἀλλ̓ οἱο͂́σ τέ ἐστιν ἀποδιδόναι αὐτά, καίτοι τοῦ Ὀδυσσέωσ ἐπιφανέντοσ καὶ διακωλύοντοσ, καὶ τέλοσ δίδωσιν αὐτά· (Dio, Chrysostom, Orationes, 27:1)
  • ὁ δ’ Ἀγαθοκλῆσ γνοὺσ αὐτοῦ τὴν ἐπίνοιαν πρὸσ μὲν τοὺσ φυγάδασ διεπέμπετο κατηγορῶν τοῦ Δεινοκράτουσ ὡσ διακωλύοντοσ αὐτοῦ τυχεῖν αὐτοὺσ τῆσ αὐτονομίασ, πρὸσ δὲ Καρχηδονίουσ πρεσβευτὰσ ἀποστείλασ συνέθετο τὴν εἰρήνην ἐφ’ οἷσ τὰσ πόλεισ κομίσασθαι τοὺσ Φοίνικασ πάσασ τὰσ πρότερον ὑπ’ αὐτοὺσ γεγενημένασ· (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 79 5:1)
  • οὐδ’ εἰσ τοῦτον τὸ τοῦ Ἡσιόδου φέρειν, ἐπιτιμῶντοσ καὶ διακωλύοντοσ, πὰρ δ’ ἴθι χάλκειον θῶκον καὶ ἐπαλέα λέσχην ἀλλὰ καὶ τοῖσ χαλκείοισ ἂν αὐτὸν καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐργαστηρίοισ θαρρούντωσ κελεύειν προσιέναι, οὗ τι μέλλουσι τοιοῦτον ἀκούσεσθαι ἢ τῶν νέων ἢ τῶν πρεσβυτέρων τινέσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 19:9)

Synonyms

  1. to hinder

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION