Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακωλύω διακωλύσω

Structure: δια (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hinder, prevent, he was prevented

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύω διακωλύεις διακωλύει
Dual διακωλύετον διακωλύετον
Plural διακωλύομεν διακωλύετε διακωλύουσιν*
SubjunctiveSingular διακωλύω διακωλύῃς διακωλύῃ
Dual διακωλύητον διακωλύητον
Plural διακωλύωμεν διακωλύητε διακωλύωσιν*
OptativeSingular διακωλύοιμι διακωλύοις διακωλύοι
Dual διακωλύοιτον διακωλυοίτην
Plural διακωλύοιμεν διακωλύοιτε διακωλύοιεν
ImperativeSingular διακώλυε διακωλυέτω
Dual διακωλύετον διακωλυέτων
Plural διακωλύετε διακωλυόντων, διακωλυέτωσαν
Infinitive διακωλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυων διακωλυοντος διακωλυουσα διακωλυουσης διακωλυον διακωλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύομαι διακωλύει, διακωλύῃ διακωλύεται
Dual διακωλύεσθον διακωλύεσθον
Plural διακωλυόμεθα διακωλύεσθε διακωλύονται
SubjunctiveSingular διακωλύωμαι διακωλύῃ διακωλύηται
Dual διακωλύησθον διακωλύησθον
Plural διακωλυώμεθα διακωλύησθε διακωλύωνται
OptativeSingular διακωλυοίμην διακωλύοιο διακωλύοιτο
Dual διακωλύοισθον διακωλυοίσθην
Plural διακωλυοίμεθα διακωλύοισθε διακωλύοιντο
ImperativeSingular διακωλύου διακωλυέσθω
Dual διακωλύεσθον διακωλυέσθων
Plural διακωλύεσθε διακωλυέσθων, διακωλυέσθωσαν
Infinitive διακωλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυομενος διακωλυομενου διακωλυομενη διακωλυομενης διακωλυομενον διακωλυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύσω διακωλύσεις διακωλύσει
Dual διακωλύσετον διακωλύσετον
Plural διακωλύσομεν διακωλύσετε διακωλύσουσιν*
OptativeSingular διακωλύσοιμι διακωλύσοις διακωλύσοι
Dual διακωλύσοιτον διακωλυσοίτην
Plural διακωλύσοιμεν διακωλύσοιτε διακωλύσοιεν
Infinitive διακωλύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυσων διακωλυσοντος διακωλυσουσα διακωλυσουσης διακωλυσον διακωλυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακωλύσομαι διακωλύσει, διακωλύσῃ διακωλύσεται
Dual διακωλύσεσθον διακωλύσεσθον
Plural διακωλυσόμεθα διακωλύσεσθε διακωλύσονται
OptativeSingular διακωλυσοίμην διακωλύσοιο διακωλύσοιτο
Dual διακωλύσοισθον διακωλυσοίσθην
Plural διακωλυσοίμεθα διακωλύσοισθε διακωλύσοιντο
Infinitive διακωλύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακωλυσομενος διακωλυσομενου διακωλυσομενη διακωλυσομενης διακωλυσομενον διακωλυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκώλυον διεκώλυες διεκώλυεν*
Dual διεκωλύετον διεκωλυέτην
Plural διεκωλύομεν διεκωλύετε διεκώλυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκωλυόμην διεκωλύου διεκωλύετο
Dual διεκωλύεσθον διεκωλυέσθην
Plural διεκωλυόμεθα διεκωλύεσθε διεκωλύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλ’ ὁρ́α εἰ διακωλύεισ ἀποκρίνεσθαι, ἢ καὶ σοὶ συνδοκεῖ οὕτωσ. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 174:4)

Synonyms

  1. to hinder

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION