Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακινέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διακινέω διακινήσω

Structure: δια (Prefix) + κινέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to move thoroughly, to be put in motion
  2. to throw into disorder, confound
  3. to sift thoroughly, scrutinise

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακινῶ διακινεῖς διακινεῖ
Dual διακινεῖτον διακινεῖτον
Plural διακινοῦμεν διακινεῖτε διακινοῦσιν*
SubjunctiveSingular διακινῶ διακινῇς διακινῇ
Dual διακινῆτον διακινῆτον
Plural διακινῶμεν διακινῆτε διακινῶσιν*
OptativeSingular διακινοῖμι διακινοῖς διακινοῖ
Dual διακινοῖτον διακινοίτην
Plural διακινοῖμεν διακινοῖτε διακινοῖεν
ImperativeSingular διακίνει διακινείτω
Dual διακινεῖτον διακινείτων
Plural διακινεῖτε διακινούντων, διακινείτωσαν
Infinitive διακινεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακινων διακινουντος διακινουσα διακινουσης διακινουν διακινουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακινοῦμαι διακινεῖ, διακινῇ διακινεῖται
Dual διακινεῖσθον διακινεῖσθον
Plural διακινούμεθα διακινεῖσθε διακινοῦνται
SubjunctiveSingular διακινῶμαι διακινῇ διακινῆται
Dual διακινῆσθον διακινῆσθον
Plural διακινώμεθα διακινῆσθε διακινῶνται
OptativeSingular διακινοίμην διακινοῖο διακινοῖτο
Dual διακινοῖσθον διακινοίσθην
Plural διακινοίμεθα διακινοῖσθε διακινοῖντο
ImperativeSingular διακινοῦ διακινείσθω
Dual διακινεῖσθον διακινείσθων
Plural διακινεῖσθε διακινείσθων, διακινείσθωσαν
Infinitive διακινεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακινουμενος διακινουμενου διακινουμενη διακινουμενης διακινουμενον διακινουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακινήσω διακινήσεις διακινήσει
Dual διακινήσετον διακινήσετον
Plural διακινήσομεν διακινήσετε διακινήσουσιν*
OptativeSingular διακινήσοιμι διακινήσοις διακινήσοι
Dual διακινήσοιτον διακινησοίτην
Plural διακινήσοιμεν διακινήσοιτε διακινήσοιεν
Infinitive διακινήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακινησων διακινησοντος διακινησουσα διακινησουσης διακινησον διακινησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακινήσομαι διακινήσει, διακινήσῃ διακινήσεται
Dual διακινήσεσθον διακινήσεσθον
Plural διακινησόμεθα διακινήσεσθε διακινήσονται
OptativeSingular διακινησοίμην διακινήσοιο διακινήσοιτο
Dual διακινήσοισθον διακινησοίσθην
Plural διακινησοίμεθα διακινήσοισθε διακινήσοιντο
Infinitive διακινήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακινησομενος διακινησομενου διακινησομενη διακινησομενης διακινησομενον διακινησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκίνουν διεκίνεις διεκίνειν*
Dual διεκινεῖτον διεκινείτην
Plural διεκινοῦμεν διεκινεῖτε διεκίνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκινούμην διεκινοῦ διεκινεῖτο
Dual διεκινεῖσθον διεκινείσθην
Plural διεκινούμεθα διεκινεῖσθε διεκινοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ἄρτι δὲ ἀλεκτρυὼν ἐκεκράγει ὄρθριοσ, καὶ τὰ θηρία καθωπλικὼσ ὁ Ἕρμων ἐν τῷ μεγάλῳ περιστύλῳ διεκίνει. (Septuagint, Liber Maccabees III 5:23)
  • ἀλλ’ ἐγχείρει τὸν πρεσβύτην ὅ τι περ μέλλεισ προδιδάσκειν, καὶ διακίνει τὸν νοῦν αὐτοῦ καὶ τῆσ γνώμησ ἀποπειρῶ. (Aristophanes, Clouds, Choral, anapests1)
  • ὕπαγε, περιέρχου καὶ οὕτωσ διακίνει ἀπὸ τῶν μεγίστων ἐπὶ τὰ μικρότατα. (Epictetus, Works, book 3, 5:3)
  • τοῦτο καὶ κινδύνων καὶ σωτηρίασ κοινὸν ἐπὶ τῷ μέλλοντι πολέμῳ κρίνασ εἶναι σημεῖον ὑπὸ τὴν ἑώ διεκίνει τὴν στρατιάν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 478:1)

Synonyms

  1. to move thoroughly

  2. to throw into disorder

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION