Sense

1. to feed in a certain way, to diet
2. to lead a certain course of life, to live, to live in the observance of
3. to be arbiter or umpire
4. to determine, decide

Examples

• ἑξῆσ δὲ περὶ τῶν ἠπείρων εἰπὼν γεγονέναι πολὺν λόγον, καὶ τοὺσ μὲν τοῖσ ποταμοῖσ διαιρεῖν αὐτὰσ τῷ τε Νείλῳ καὶ τῷ Τανάιδι νήσουσ ἀποφαίνοντασ, τοὺσ δὲ τοῖσ ἰσθμοῖσ τῷ τε μεταξὺ τῆσ Κασπίασ καὶ τῆσ Ποντικῆσ θαλάσσησ καὶ τῷ μεταξὺ τῆσ Ἐρυθρᾶσ καὶ τοῦ Ἐκρήγματοσ, τούτουσ δὲ χερρονήσουσ αὐτὰσ λέγειν, οὐχ ὁρᾶν φησι πῶσ ἂν εἰσ πράγματα καταστρέφοι ἡ ζήτησισ αὕτη, ἀλλὰ μόνον ἔριν διαιτώντων κατὰ Δημόκριτον εἶναι. (Strabo, Geography, book 1, chapter 4 14:1)

Similar forms

• δίαιταν (335)
• διαίτης (172)
• διαίτῃ (98)
• δίαιτα (61)
• διαίτας (45)
• διαιτητῇ (40)
• διαίταις (37)
• διαιτητὴν (33)
• διαιτᾶσθαι (26)
• διαιτᾶν (23)
• διαιτητὴς (19)
• δίαιται (15)
• διαιτητῶν (14)
• διαιτητοῦ (13)
• διαιτῶν (10)
• διαιτητήν (9)
• διαιτῆσαι (8)
• διαιτηταὶ (8)
• διαιτήματα (8)
• δίαιτάν (6)
• διαιτᾷν (6)
• διαιτᾶται (5)
• διαιτητὰς (5)
• διαιτηταῖς (5)
• διαιτητάς (4)
• διαιτητής (4)
• διαιτῶνται (4)
• διαιτᾶτο (4)
• διαιτωμένῳ (3)
• διαιτᾷ (3)
• διαιτῶντες (2)
• διαιτήσειν (2)
• διαίτῃσι (2)
• διαιτηθείη (2)
• διαιτητική (2)
• δίαιτ (1)
• διαίτασεν (1)
• διαίτην (1)
• διαιτηθεὶς (1)
• διαιτήσεις (1)
• δίαιταν‧ (1)
• διαιτήμασι (1)
• διαιτηθείη‧ (1)
• διαιτήσας (1)
• διαιτηταί (1)
• διαιτῷτο (1)
• δίαιτὰν (1)
• διαιτᾶσθαί (1)
• διαίτῃ‧ (1)
• διαιτῇν‧ (1)
• διαιτήθη (1)
• διαίτῃσιν (1)
• διαιτῳή (1)
• διαιτᾷς (1)
• διαιτέοντο (1)
• διαιτήματι (1)
• διαιτηθείς (1)
• διαιτητικὴ (1)
• διαιτώμην (1)
• δίαιτᾳ (1)
• διαιτᾷν‧ (1)
• διαιτάσθων (1)
• διαιτήμασί (1)
• διαιτῆντοῦ (1)
• διαιτωμένῃ (1)
• διαιτῶσι (1)
• διαίτῃ· (1)
• διαιτῆν (1)
• διαιτηθῇ (1)
• διαιτήσει (1)
• διαιτώμεθα (1)
• δίαιτά (1)
• διαιτάσθω (1)
• διαίτη (1)
• διαιτῇν (1)
• διαίτῃσιν‧ (1)
• διαιτῶμαι (1)
• διαιτώντων (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.