- τρόπου ἀνελεῖν με ζητοῦντας - διῄρητο δὲ ἡμῶν τότε ἡ πόλις - μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὑρ´ισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενος τῇ ἀρχῇ ἐκείνους μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντας, τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι: (Lucian, Phalaris, book 1 2:3)
(루키아노스, Phalaris, book 1 2:3)
- ἄλλος δὲ τῶν ἐφόρων, οἱο῀ν ἐνδιδοὺς τῷ Ἄγιδι καὶ δεικνύων ἀποφυγὴν τῆς αἰτίας, ἠρώτησεν εἰ ταῦτα ἔπραξεν ὑπὸ Λυσάνδρου καὶ Ἀγησιλάου βιασθείς. (Plutarch, Agis, chapter 19 4:2)
(플루타르코스, Agis, chapter 19 4:2)
- ὁ δ ἅπαξ ἐνειληθεὶς μένει χρεώστης διὰ παντός, ἄλλον ἐξ ἄλλου μεταλαμβάνων ἀναβάτην, ὥσπερ ἵππος ἐγχαλινωθείς ἀποφυγὴ δ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τὰς νομὰς ἐκείνας καὶ τοὺς λειμῶνας, ἀλλὰ πλάζονται καθάπερ οἱ θεήλατοι καὶ οὐρανοπετεῖς ἐκεῖνοι τοῦ Ἐμπεδοκλέους δαίμονες : (Plutarch, De vitando aere alieno, chapter, section 7 10:1)
(플루타르코스, De vitando aere alieno, chapter, section 7 10:1)
- τὸ δὲ συμφέρον συνίσταται ἐκ τόπων τεσσάρων, οὗτοι δέ εἰσιν οἵδε, τήρησις ὧν ἔχομεν ἀγαθῶν, ἐπίκτησις ὧν οὐκ ἔχομεν ἀγαθῶν, ἀποφυγὴ τῶν περιεστώτων κακῶν, κώλυσις τῶν ἐπιφερομένων κακῶν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 10:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 10:3)
- ἂν μὲν γὰρ οἱ νενικηκότες ἥττους αὑτοὺς τῶν νόμων μᾶλλον τῶν νενικημένων παρέχωνται, πάντ ἔσται σωτηρίας τε καὶ εὐδαιμονίας μεστὰ καὶ πάντων κακῶν ἀποφυγή: (Plato, Epistles, Letter 7 91:2)
(플라톤, Epistles, Letter 7 91:2)
- κ[αὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρες δι]κασταί, δέομαι ὑμῶν [καὶ ἀντιβολῶ ἐλεῆσαί] με, ἐκεῖνο σκεψαμέ[νους, ὅτι προσήκει ἐν τα]ύτῃ τῇ δίκῃιν ἐλεεῖν οὐ τὸν φ[ἐὰ]ν ἁλῷ οὐδὲν πάσχε[ιν]δε τοττι παλδ ἂν ἀ[πο]φύγῃ με[ἀπολο]ῦμαι. (Hyperides, Speeches, 36:1)
(히페레이데스, Speeches, 36:1)
- εἰσὶ δὲ καὶ γραφαὶ πρὸς αὐτοὺς ὧν παράστασις τίθεται, ξενίας καὶ δωροξενίας, ἄν τις δῶρα δοὺς ἀποφύγῃ τὴν ξενίαν, καὶ συκοφαντίας καὶ δώρων καὶ ψευδεγγραφῆς καὶ ψευδοκλητείας καὶ βουλεύσεως καὶ ἀγραφίου καὶ μοιχείας. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 59 3:1)
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 59 3:1)
- κἄν τινα ἀποχειροτονήσωσιν, κρίνουσιν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, κἂν μὲν ἁλῷ, τιμῶσιν ὅ τι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι, ἂν δ ἀποφύγῃ, πάλιν ἄρχει. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 61 2:2)
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 61 2:2)
