- τρόπου ἀνελεῖν με ζητοῦντασ ‐ διῄρητο δὲ ἡμῶν τότε ἡ πόλισ ‐ μίαν ταύτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν εὑρ́ισκον, τὴν αὐτὴν ἅμα καὶ τῇ πόλει σωτηρίαν, εἰ ἐπιθέμενοσ τῇ ἀρχῇ ἐκείνουσ μὲν ἀναστείλαιμι καὶ παύσαιμι ἐπιβουλεύοντασ, τὴν πόλιν δὲ σωφρονεῖν καταναγκάσαιμι· (Lucian, Phalaris, book 1 2:3)
(루키아노스, Phalaris, book 1 2:3)
- ἄλλοσ δὲ τῶν ἐφόρων, οἱο͂ν ἐνδιδοὺσ τῷ Ἄγιδι καὶ δεικνύων ἀποφυγὴν τῆσ αἰτίασ, ἠρώτησεν εἰ ταῦτα ἔπραξεν ὑπὸ Λυσάνδρου καὶ Ἀγησιλάου βιασθείσ. (Plutarch, Agis, chapter 19 4:2)
(플루타르코스, Agis, chapter 19 4:2)
- ὁ δ’ ἅπαξ ἐνειληθεὶσ μένει χρεώστησ διὰ παντόσ, ἄλλον ἐξ ἄλλου μεταλαμβάνων ἀναβάτην, ὥσπερ ἵπποσ ἐγχαλινωθείσ ἀποφυγὴ δ’ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τὰσ νομὰσ ἐκείνασ καὶ τοὺσ λειμῶνασ, ἀλλὰ πλάζονται καθάπερ οἱ θεήλατοι καὶ οὐρανοπετεῖσ ἐκεῖνοι τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ δαίμονεσ · (Plutarch, De vitando aere alieno, chapter, section 7 10:1)
(플루타르코스, De vitando aere alieno, chapter, section 7 10:1)
- τὸ δὲ συμφέρον συνίσταται ἐκ τόπων τεσσάρων, οὗτοι δέ εἰσιν οἵδε, τήρησισ ὧν ἔχομεν ἀγαθῶν, ἐπίκτησισ ὧν οὐκ ἔχομεν ἀγαθῶν, ἀποφυγὴ τῶν περιεστώτων κακῶν, κώλυσισ τῶν ἐπιφερομένων κακῶν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 10:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 10:3)
- ἂν μὲν γὰρ οἱ νενικηκότεσ ἥττουσ αὑτοὺσ τῶν νόμων μᾶλλον τῶν νενικημένων παρέχωνται, πάντ’ ἔσται σωτηρίασ τε καὶ εὐδαιμονίασ μεστὰ καὶ πάντων κακῶν ἀποφυγή· (Plato, Epistles, Letter 7 91:2)
(플라톤, Epistles, Letter 7 91:2)
- κ[αὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ δι]κασταί, δέομαι ὑμῶν [καὶ ἀντιβολῶ ἐλεῆσαί] με, ἐκεῖνο σκεψαμέ[νουσ, ὅτι προσήκει ἐν τα]ύτῃ τῇ δίκῃιν ἐλεεῖν οὐ τὸν φ[ἐὰ]ν ἁλῷ οὐδὲν πάσχε[ιν]δε τοττι παλδ’ ἂν ἀ[πο]φύγῃ με[ἀπολο]ῦμαι. (Hyperides, Speeches, 36:1)
(히페레이데스, Speeches, 36:1)
- εἰσὶ δὲ καὶ γραφαὶ πρὸσ αὐτοὺσ ὧν παράστασισ τίθεται, ξενίασ καὶ δωροξενίασ, ἄν τισ δῶρα δοὺσ ἀποφύγῃ τὴν ξενίαν, καὶ συκοφαντίασ καὶ δώρων καὶ ψευδεγγραφῆσ καὶ ψευδοκλητείασ καὶ βουλεύσεωσ καὶ ἀγραφίου καὶ μοιχείασ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 59 3:1)
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 59 3:1)
- κἄν τινα ἀποχειροτονήσωσιν, κρίνουσιν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, κἂν μὲν ἁλῷ, τιμῶσιν ὅ τι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι, ἂν δ’ ἀποφύγῃ, πάλιν ἄρχει. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 61 2:2)
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 61 2:2)