Hellas Alive Dictionary - απειριτος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀπείριτος ἀπείριτη ἀπείριτον

Structure: ἀπειριτ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: = a)peire/sios, Od., Hes.

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ἀπείριτος ἀπειρίτου	ἀπειριτότερος ἀπειριτοτέρου	ἀπειριτότατος ἀπειριτοτάτου
Adverb	ἀπειρίτως	ἀπειριτότερον	ἀπειριτότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

αἳ δ’ αὖ καὶ κατὰ γαῖαν ἀπείριτον ἀνθεμόεσσαν ἔργ’ ἐρατὰ φθείρουσι χαμαιγενέων ἀνθρώπων πιμπλεῖσαι κόνιόσ τε καὶ ἀργαλέου κολοσυρτοῦ. (Hesiod, Theogony, Book Th. 80:7)
τὴν γὰρ Σαμίων πόλιν παραρρεῖν ποταμὸν Ἴμβρασον, τῷ ῥὰ ποτ’ ’ Ὠκυρόην νύμφην, περικαλλέα κούρην, Χησιὰσ εὐπατέρεια τέκεν φιλότητι μιγεῖσα, ’ ὠκυρόην, ᾗ κάλλοσ ἀπείριτον ὤπασαν Ὧραι· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 19 1:1)
μετὰ δ’ αὖτισ ὑπὸ ῥιπῆσ ἀνέμοιο κινύμεναι ὁμάδησαν ἀπείριτον· (Apollodorus, Argonautica, book 3 16:14)
ἡρ́ωασ δ’ ἕλε θάμβοσ ἀπείριτον· (Apollodorus, Argonautica, book 4 11:35)
ποῖοσ ἄρησ, ἢ τάρβοσ ἀπείριτον, ἠὲ τίσ αἰδὼσ τούσδε διακρίνει, πλέγματα βαλλομένουσ; (Unknown, Greek Anthology, book 5, chapter 2861)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com