ἀγεννής
Third declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἀγεννής
ἀγεννές
Structure:
ἀγεννη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- of no family, low-born
- low-minded
- illiberal, sordid
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὸ δὲ σὸν οὐ παρὰ μικρὸν ἀτοπώτερον, ἀκριβοῦντοσ μὲν ἐν τοῖσ λόγοισ τὴν τοῦ τοιούτου βίου δουλοπρέπειαν καὶ κατηγοροῦντοσ, εἴ τισ εἰσ πλουσίου τινὸσ ἐμπεσὼν καὶ καθείρξασ ἑαυτὸν ἀνέχοιτο μυρία τὰ δυσχερῆ πάσχων καὶ ποιῶν, ἐν γήρᾳ δὲ ὑστάτῳ καὶ σχεδὸν ἤδη ὑπὲρ τὸν οὐδὸν οὕτωσ ἀγεννῆ λατρείαν ἐπανῃρημένου καὶ μονονουχὶ καὶ ἐμπομπεύοντοσ αὐτῇ· (Lucian, Apologia 11:4)
- οὐ γὰρ ἐθελήσει σοι ἡ Ἐλευθερία συνεισελθεῖν ἐφ’ οὕτωσ ἀγεννῆ πράγματα καὶ ταπεινὰ εἰσιόντι. (Lucian, De mercede, (no name) 23:2)
- "οὐδὲν γὰρ ὅτι μὴ ἐργάτησ ἔσῃ τῷ σώματι πονῶν κἀν τούτῳ τὴν ἅπασαν ἐλπίδα τοῦ βίου τεθειμένοσ, ἀφανὴσ μὲν αὐτὸσ ὤν, ὀλίγα καὶ ἀγεννῆ λαμβάνων, ταπεινὸσ τὴν γνώμην, εὐτελὴσ δὲ τὴν πρόοδον, οὔτε φίλοισ ἐπιδικάσιμοσ οὔτε ἐχθροῖσ φοβερὸσ οὔτε τοῖσ πολίταισ ζηλωτόσ, ἀλλ’ αὐτὸ μόνον ἐργάτησ καὶ τῶν ἐκ τοῦ πολλοῦ δήμου εἷσ, ἀεὶ τὸν προὔχοντα ὑποπτήσσων καὶ τὸν λέγειν δυνάμενον θεραπεύων, λαγὼ βίον ζῶν καὶ τοῦ κρείττονοσ ἑρ́μαιον ὤν· (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:16)
- καὶ τοίνυν κἀγὼ τοῦτον τὸν ὄνειρον ὑμῖν διηγησάμην ἐκείνου ἕνεκα, ὅπωσ οἱ νέοι πρὸσ τὰ βελτίω τρέπωνται καὶ παιδείασ ἔχωνται, καὶ μάλιστα εἴ τισ αὐτῶν ὑπὸ πενίασ ἐθελοκακεῖ καὶ πρὸσ τὴν ἥττω ἀποκλίνει, φύσιν οὐκ ἀγεννῆ διαφθείρων. (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 14:1)
- τοιαῦτ’ ἀφελὼν κακὰ καὶ φόρτον καὶ βωμολοχεύματ’ ἀγεννῆ ἐποίησε τέχνην μεγάλην ἡμῖν κἀπύργωσ’ οἰκοδομήσασ ἔπεσιν μεγάλοισ καὶ διανοίαισ καὶ σκώμμασιν οὐκ ἀγοραίοισ, οὐκ ἰδιώτασ ἀνθρωπίσκουσ κωμῳδῶν οὐδὲ γυναῖκασ, ἀλλ’ Ἡρακλέουσ ὀργήν τιν’ ἔχων τοῖσι μεγίστοισ ἐπεχείρει, διαβὰσ βυρσῶν ὀσμὰσ δεινὰσ κἀπειλὰσ βορβοροθύμουσ, καὶ πρῶτον μὲν μάχομαι πάντων αὐτῷ τῷ καρχαρόδοντι, οὗ δεινόταται μὲν ἀπ’ ὀφθαλμῶν Κύννησ ἀκτῖνεσ ἔλαμπον, ἑκατὸν δὲ κύκλῳ κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων ἐλιχμῶντο περὶ τὴν κεφαλήν, φωνὴν δ’ εἶχεν χαράδρασ ὄλεθρον τετοκυίασ, φώκησ δ’ ὀσμήν, Λαμίασ ὄρχεισ ἀπλύτουσ, πρωκτὸν δὲ καμήλου. (Aristophanes, Peace, Parabasis, parabasis5)