Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ τὴν μὲν πρὸσ ἡδονὴν ἀγεννῆ καὶ κολακείαν εἶναι, τὴν δὲ ἑτέραν σπουδαῖον καὶ καλόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 1:9)
κἂν μὲν εὑρίσκωμεν αὐτὸν ἀγεννῆ καὶ ἀνελεύθερον καὶ τοῦ κέρδουσ ἥττω, φῶμεν καὶ τοὺσ ἄλλουσ ταὐτὰ διδάσκειν καὶ διαφθείρειν καὶ παραπλησίουσ αὑτῷ ποιεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 31:17)
καὶ σὺ δείξασ οὖν πρότερον τὸν Περικλέα μικρὸν καὶ ἀγεννῆ καὶ ταπεινὸν καὶ πρὸσ ἀργύριον βλέποντα, τότε δὴ φάθι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πεποιηκέναι τοιούτουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 32:3)
εἰ δ’ ἀπ’ αὐτῶν τῶν κηρύκων ἀρξάμενοι καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ προηγόρευον Ἀθηναίοισ ὅτι δεῖ μελετᾶν τὸν ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ ἀγῶνα καὶ μὴ λιπεῖν τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν, καὶ οὐ τὰ ὅπλα ῥίψαντασ οὐδὲ τοῖσ φόβοισ εἴξαντασ, ἀλλ’ ἀναλαβόντασ τὰ ὅπλα καὶ τῶν φόβων κρείττουσ γενομένουσ, μᾶλλον δ’ ἕνα τοῦτον φόβον καὶ δεινὸν καὶ ἀφόρητον νομίσαντασ εἶξαι τοῖσ χείροσι καὶ παραχωρῆσαι τοῦ πατρίου σχήματοσ, εἰ ταῦτα λέγοντασ καὶ οὕτω παρεσκευασμένουσ ἠξίουν ἀπαντᾶν ἐπὶ τὴν κρίσιν τὴν περὶ τῶν ὅλων καὶ δέχεσθαι τὸ ἐκβησόμενον ὡσ ἐπ’ ἀμφότερα ὁμοίωσ κερδανοῦντασ, οὐχ ὁρῶ τίνα ταῦτ’ ἔχει διακονίαν ἀγεννῆ ἢ πῶσ ἐοίκε τοῖσ τοῦ κυβερνήτου λογισμοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:9)
εἰσ τοῦτο δ’ ἅπαντασ προήγαγεν ἀνδρείασ καὶ μεγαλοψυχίασ καὶ τοῦ μισεῖν ἅπασαν ἀγεννῆ διακονίαν, ὥσθ’ ἑαλωκότοσ μὲν δεύτερον αὐτοῖσ τοῦ ἄστεοσ, πέμποντοσ δὲ πάλιν Μαρδονίου τοὺσ λόγουσ, ἐν Σαλαμῖνι τῆσ βουλῆσ οὔσησ καὶ τοῦ κήρυκοσ Ἀθήνηθεν ἥκοντοσ, ἐπειδή τισ εἶπεν ἐν τῇ βουλῇ δέχεσθαι, συλλεγέντεσ πάντεσ κατέλευσαν, αὐτοὶ μὲν αὐτὸν, αἱ δὲ γυναῖκεσ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, οὐδὲν ἀτιμότερον δήπουθεν, ὦ Πλάτων, ἔργον ἐργασάμεναι οὐδ’ ἐλάττονοσ ἄξιον εὐφημίασ τῶν ἐν τῇ σῇ πόλει τρεφομένων γυναικῶν, ἃσ σὺ κελεύεισ μετὰ τῶν ἀνδρῶν συστρατεύεσθαι τὰ καὶ τὰ ποιούσασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 102:5)
τοιαῦτ’ ἀφελὼν κακὰ καὶ φόρτον καὶ βωμολοχεύματ’ ἀγεννῆ ἐποίησε τέχνην μεγάλην ἡμῖν κἀπύργωσ’ οἰκοδομήσασ ἔπεσιν μεγάλοισ καὶ διανοίαισ καὶ σκώμμασιν οὐκ ἀγοραίοισ, οὐκ ἰδιώτασ ἀνθρωπίσκουσ κωμῳδῶν οὐδὲ γυναῖκασ, ἀλλ’ Ἡρακλέουσ ὀργήν τιν’ ἔχων τοῖσι μεγίστοισ ἐπεχείρει, διαβὰσ βυρσῶν ὀσμὰσ δεινὰσ κἀπειλὰσ βορβοροθύμουσ, καὶ πρῶτον μὲν μάχομαι πάντων αὐτῷ τῷ καρχαρόδοντι, οὗ δεινόταται μὲν ἀπ’ ὀφθαλμῶν Κύννησ ἀκτῖνεσ ἔλαμπον, ἑκατὸν δὲ κύκλῳ κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων ἐλιχμῶντο περὶ τὴν κεφαλήν, φωνὴν δ’ εἶχεν χαράδρασ ὄλεθρον τετοκυίασ, φώκησ δ’ ὀσμήν, Λαμίασ ὄρχεισ ἀπλύτουσ, πρωκτὸν δὲ καμήλου.
(아리스토파네스, Peace, Parabasis, parabasis5)
διόπερ οὐδὲ τὸ τῆσ Ιἀστὶ γένοσ ἁρμονίασ οὔτ’ ἀνθηρὸν οὔτε ἱλαρόν ἐστιν, ἀλλὰ αὐστηρὸν καὶ σκληρόν, ὄγκον δ’ ἔχον οὐκ ἀγεννῆ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 202)
καὶ κύνα μὲν ἐπὶ ποίμνην ἀγεννῆ καὶ φαῦλον οὐδ’ ἂν εἷσ ἐπιστήσειε φυλάττειν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β 25:2)
ὅθεν δὴ πολλὰ πολλοῖσ προσέπεσε νοσήματα ἀγεννῆ καὶ λυμαινόμενα τὰσ ψυχάσ, ἔτι δὲ καθαιροῦντα τὸ ἀξίωμα τῆσ βασιλείασ·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 154:2)
τὸν αὐτὸν οἶμαι τρόπον, οἷσ συμβέβηκε τὴν ψυχὴν ἀγεννῆ καὶ μοχθηρὰν ὑπάρχειν, λυσιτελὲσ ἂν εἰή δήπου ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ βίου καὶ σκότει τῆσ τύχησ διατελεῖν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 6:2)
ὥστε καὶ τὸν ἀγεννῆ πᾶσα ἀνάγκη δοῦλον εἶναι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 51:2)
ἡ μὲν γὰρ δύναμισ ἐν τοῖσ ὅπλοισ πᾶσα πρὶν ἅπτεσθαι τὴν πυρὰν τρὶσ περιῆλθεν, αὐτὴ δὲ τἀνδρὶ παρακλιθεῖσα καὶ κατὰ τὴν τοῦ πυρὸσ ὁρμὴν οὐδεμίαν φωνὴν ἀγεννῆ προεμένη προεκαλέσατο τῶν ὁρώντων τοὺσ μὲν εἰσ ἔλεον, τοὺσ δὲ εἰσ ὑπερβολὴν ἐπαίνων.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 34 6:1)
οἱ δὲ τῶν ἀνῃρημένων συγγενεῖσ, Κασάνδρῳ τε χαρίζεσθαι βουλόμενοι καὶ τοῖσ τετελευτηκόσιν ἀμῦναι, κατέσφαξαν τὴν βασίλισσαν, οὐδεμίαν ἀγεννῆ καὶ γυναικείαν προεμένην ἀξίωσιν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 51 5:2)
οὐ μόνον δὲ περὶ τὴν ἐν τῷ λέγειν δύναμιν ἐφαίνετο μέγασ, ἀλλὰ καὶ ψυχῆσ ἐνέφαινεν ἦθοσ κατεσταλμένον καὶ πρὸσ μίμησιν βίου σώφρονοσ τοῖσ νέοισ θαυμαστὸν ἀρχέτυπον, καὶ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ ἀπέτρεπεν ἀπὸ τῆσ πολυτελείασ καὶ τρυφῆσ, ἁπάντων διὰ τὴν εὐπορίαν ἀνέδην ἐκκεχυμένων εἰσ ἄνεσιν καὶ διαφθορὰν ἀγεννῆ τοῦ σώματοσ καὶ τῆσ ψυχῆσ.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 3 4:1)
τοιούτουσ εἰπὼν λόγουσ καὶ οὔτε πρὸσ ὀλοφυρμοὺσ καὶ ἀνακλαύσεισ τῆσ συμφορᾶσ τραπόμενοσ, οὔτ’ ἐν δεήσεσι καὶ προκυλισμοῖσ ἀσχήμοσι ταπεινὸσ φανείσ, οὔτ’ ἄλλην ἀγεννῆ διάθεσιν ἀποδειξάμενοσ οὐδεμίαν παρέδωκε τὸν λόγον τοῖσ συναγορεύειν ἢ μαρτυρεῖν βουλομένοισ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 33 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION