Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἰόνιος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: Ἰόνιος Ἰόνιᾱ Ἰόνιον

Structure: Ἰονι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: I)w/

Sense

  1. of or called after Io, across which Io swam

Examples

  • ὁ μὲν οὖν Πύθιοσ τὴν δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματοσ ψῆφον ἤνεγκεν εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν ἐν τῷ Ιὀνίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆσ ἀγούσησ ὁλκάδοσ, ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥσ φασι, παρέσχεν αὐτοῖσ καὶ σῶσ ἐσ τὴν Κίρραν κατᾶραι. (Lucian, Phalaris, book 2 4:1)
  • τάν τ’ ἀγχιστεύουσαν γᾶν Ιὀνίῳ ναύται πόντῳ, ἃν ὑγραίνει καλλιστεύων ὁ ξανθὰν χαίταν πυρσαίνων Κρᾶθισ ζαθέαισ πηγαῖσι τρέφων εὐάνδρόν τ’ ὀλβίζων γᾶν. (Euripides, The Trojan Women, choral, antistrophe 24)
  • ἐπεὶ δὲ τὸν πορθμὸν διαπεράσαντεσ ἐν αὐτῷ ἤδη τῷ Ιὀνίῳ ἔπλεον, χειμῶνα μέγιστον ἐπιπεσεῖν αὐτοῖσ. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 19:6)
  • τοῦτ’ ἐβόων αἰεὶ καὶ προὔλεγον ἀλλ’ ἴσα πόντῳ Ιὀνίῳ μύθων ἔκλυεσ ι; (Unknown, Greek Anthology, book 5, chapter 107 1:1)
  • αἰπὺν ἔχων ναύταισ τηλέσκοπον ὄχθον, Φοῖβε, τὸν Ιὀνίῳ λουόμενον πελάγει, δέξαι πλωτήρων μάζησ χεριφυρέα δαῖτα, καὶ σπονδὴν ὀλίγῃ κιρναμένην κύλικι, καὶ βραχυφεγγίτου λύχνου σέλασ ἐκ βιοφειδοῦσ ὄλπησ ἡμιμεθεῖ πινόμενον στόματι· (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 2512)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION