Ἀρμένιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
Ἀρμένιος
Ἀρμενίᾱ
Ἀρμένιον
Structure:
Ἀρμενι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐπιτετάχθων δὲ τῷ κέρᾳ τῷ μὲν δεξιῷ οἱ ἀμφὶ Οὐασάκην καὶ Ἄρβηλον Ἀρμένιοι, τὸ ὑπερδεξιώτατον τοῦ κέρωσ ἔχοντεσ, ὅτι τοξόται εἰσὶν οἱ σύμπαντεσ. (Arrian, Acies Contra Alanos 17:3)
- ὁμοῦ δὲ οἵ τε Ἀρμένιοι τοξόται ἐπελαύνοντεσ τοξευόντων, ὡσ μὴ παρασχεῖν ἀναστροφὴν τοῖσ φεύγουσι, καὶ οἱ λογχοφόροι οἱ γυμνῆτεσ δρόμῳ ἑπέσθων· (Arrian, Acies Contra Alanos 39:1)
- ἔκτοσθεν δέ οἱ χρυσόσ τε ἄλλοσ περικέαται καὶ λίθοι κάρτα πολυτελέεσ, τῶν οἱ μὲν λευκοί, οἱ δὲ ὑδατώδεεσ, πολλοὶ δὲ οἰνώδεεσ, πολλοὶ δὲ πυρώδεεσ, ἔτι δὲ ὄνυχεσ οἱ Σαρδῷοι πολλοὶ καὶ ὑάκινθοι καὶ σμάραγδοι, τὰ φέρουσιν Αἰγύπτιοι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Αἰθίοπεσ καὶ Μῆδοι καὶ Ἀρμένιοι καὶ Βαβυλώνιοι. (Lucian, De Syria dea, (no name) 32:4)
- Τιγράνησ δὲ ὁ Ἀρμενίων βασιλεύσ, πρὸσ ὃν Λούκουλλοσ ἐπολέμησεν, πέντε καὶ ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐτελεύτα νόσῳ. (Lucian, Macrobii, (no name) 15:4)
- Πάρθουσ Ἀρμενίουσ τε θοῷ ὑπὸ δουρὶ δαμάσσασ νοστήσεισ Ῥώμην καὶ Θύβριδοσ ἀγλαὸν ὕδωρ στέμμα φέρων κροτάφοισι μεμιγμένον ἀκτίνεσσιν. (Lucian, Alexander, (no name) 27:3)
- ἀπαγγέλλουσι δ̓ οὖν οἱ σκοποὶ ἀμφὶ τὰσ ἑκατὸν ἤδη μυριάδασ τοῦ μαχίμου συνειλέχθαι καὶ τούτων εἴκοσιν ἱπποτοξότασ, καίτοι οὔπω ὁ Ἀρμένιοσ πάρεστιν οὔτε οἱ κατὰ τὴν Κασπίαν θάλατταν οἰκοῦντεσ οὔτε οἱ ἀπὸ Βάκτρων, ἀλλ̓ ἐκ τῶν πλησίον καὶ προαστείων τῆσ ἀρχῆσ· (Lucian, 58:3)
- Καὶ ἄλλοι μὲν πολλοὶ συγκατέβαινον ἡμῖν, ἐν αὐτοῖσ δὲ ἐπίσημοι Ἰσμηνόδωρόσ τε ὁ πλούσιοσ ὁ ἡμέτεροσ καὶ Ἀρσάκησ ὁ Μηδίασ ὕπαρχοσ καὶ Ὀροίτησ ὁ Ἀρμένιοσ. (Lucian, Dialogi mortuorum, 4:1)
- ὁ μὲν οὖν Ἀρμένιοσ ἐπὶ τούτοισ ἀπήλαυνεν. (Plutarch, chapter 19 3:1)
- ὁ δὲ Ἀρμένιοσ Ἀρταουάσδησ ἀπογνοὺσ τὰ Ῥωμαίων ᾤχετο τὴν αὑτοῦ στρατιὰν ἀναλαβών, καίπερ αἰτιώτατοσ τοῦ πολέμου γενόμενοσ. (Plutarch, Antony, chapter 39 1:2)
- ᾧ καὶ μάλιστα κατάδηλοσ ἦν Ἀρταουάσδησ ὁ Ἀρμένιοσ Ἀντώνιον ἐκείνου τοῦ πολέμου τὸ τέλοσ ἀφελόμενοσ. (Plutarch, Antony, chapter 50 2:1)
