Plato, Republic, book 5 32:

φίλων τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲσ καὶ θαρραλέον, ἀπιστοῦντα δὲ καὶ ζητοῦντα ἅμα τοὺσ λόγουσ ποιεῖσθαι, ὃ δὴ ἐγὼ δρῶ, φοβερόν τε καὶ σφαλερόν, οὔ τι γέλωτα ὀφλεῖν ‐ παιδικὸν γὰρ τοῦτό γε ‐ ἀλλὰ μὴ σφαλεὶσ τῆσ ἀληθείασ οὐ μόνον αὐτὸσ ἀλλὰ καὶ τοὺσ φίλουσ συνεπισπασάμενοσ κείσομαι περὶ ἃ ἥκιστα δεῖ σφάλλεσθαι.