Plato, Republic, book 3 453:

πρέπει, ἦν δ’ ἐγώ, καίτοι ἀπειθοῦντέσ γε ἡμῖν οἱ τραγῳδοποιοί τε καὶ Πίνδαροσ Ἀπόλλωνοσ μέν φασιν Ἀσκληπιὸν εἶναι, ὑπὸ δὲ χρυσοῦ πεισθῆναι πλούσιον ἄνδρα θανάσιμον ἤδη ὄντα ἰάσασθαι, ὅθεν δὴ καὶ κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖσ δὲ κατὰ τὰ προειρημένα οὐ πεισόμεθα αὐτοῖσ ἀμφότερα, ἀλλ’ εἰ μὲν θεοῦ ἦν, οὐκ ἦν, φήσομεν, αἰσχροκερδήσ·