Plato, Republic, book 2 98:

οὔτε γὰρ ὅπωσ βοηθῶ ἔχω· δοκῶ γάρ μοι ἀδύνατοσ εἶναι ‐ σημεῖον δέ μοι, ὅτι ἃ πρὸσ Θρασύμαχον λέγων ᾤμην ἀποφαίνειν ὡσ ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίασ, οὐκ ἀπεδέξασθέ μου ‐ οὔτ’ αὖ ὅπωσ μὴ βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γὰρ μὴ οὐδ’ ὅσιον ᾖ παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ ἀπαγορεύειν καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον φθέγγεσθαι.