Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 253:

τί λέγεισ, ὦ μιαρὰ κεφαλή; σὺ τὰ σαυτοῦ παιδί’ ἀξιώσεισ ἐλεεῖν ἢ σὲ τούσδε, ἢ σπουδάζειν εἰσ τὰ σά, τοὺσ ὑπὸ σοῦ δημοσίᾳ προπεπηλακισμένουσ; σὺ μόνοσ τῶν ὄντων ἀνθρώπων ἐπὶ μὲν τοῦ βίου τοσαύτησ ὑπερηφανίασ πλήρησ ὢν πάντων ἀνθρώπων ἔσει φανερώτατοσ, ὥστε καὶ πρὸσ οὓσ μηδέν ἐστί σοι πρᾶγμα, λυπεῖσθαι τὴν σὴν θρασύτητα καὶ φωνὴν καὶ τὸ σχῆμα καὶ τοὺσ σοὺσ ἀκολούθουσ καὶ πλοῦτον καὶ ὕβριν θεωροῦντασ, ἐν δὲ τῷ κρίνεσθαι παραχρῆμ’ ἐλεηθήσει;