Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Β)

ὅτι μὲν τοίνυν καὶ ὀφείλει τῷ δημοσίῳ Ἀριστογείτων οὑτοσὶ καὶ οὐκ ἔστιν ἐπίτιμοσ, καὶ οἱ νόμοι διαρρήδην ἀπαγορεύουσιν μὴ ἐξεῖναι λέγειν τοῖσ τοιούτοισ, φανερῶσ ἐπιδέδεικται, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι. δεῖ δ’ ὑμᾶσ ἅπαντασ μὲν ἀπείργειν καὶ κωλύειν τοὺσ παρανομοῦντασ, πολὺ δὲ μάλιστα τοὺσ ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ ὄντασ καὶ τοὺσ πολιτευομένουσ· διὰ γὰρ τούτουσ τὰ κοινὰ καὶ βλάπτεσθαι πέφυκεν, ἐὰν ὦσι φαῦλοι, καὶ τὰ μέγιστα πάλιν ὠφελεῖσθαι, ἐὰν ὦσιν ἐπιεικεῖσ καὶ θέλωσιν ἐμμένειν τοῖσ νόμοισ.

ὡσ ἐὰν ἅπαξ δῶτε τοῖσ ὑπὲρ τῶν κοινῶν ἐγχειροῦσί τι πράττειν τὸ παρανομεῖν καὶ καταφρονεῖν τῶν ὡρισμένων δικαίων, ἀναγκαῖόν ἐστιν ἅπαντασ ἀπολαύειν τοὺσ μετέχοντασ τῆσ πόλεωσ. ὥσπερ γὰρ τῶν ἐν ταῖσ ναυσὶν ἁμαρτημάτων ἃ συμβαίνει περὶ τοὺσ πλοῦσ, ὅταν μὲν τῶν ναυτῶν τισ ἁμάρτῃ, βραχεῖαν τὴν βλάβην ἤνεγκεν, ὅταν δ’ ὁ κυβερνήτησ ἀποσφαλῇ, κοινὴν τὴν ἀτυχίαν ἅπασι τοῖσ ἐμπλέουσι παρεσκεύασεν, ὡσαύτωσ τὰ μὲν τῶν ἰδιωτῶν ἁμαρτήματα οὐκ εἰσ τὸ πλῆθοσ, εἰσ δ’ αὐτοὺσ ἤνεγκε τὰσ βλάβασ, τὰ δὲ τῶν ἀρχόντων καὶ πολιτευομένων εἰσ ἅπαντασ ἀφικνεῖται.

διὸ καὶ τὰσ τιμωρίασ ὁ Σόλων τοῖσ μὲν ἰδιώταισ ἐποίησε βραδείασ, ταῖσ δ’ ἀρχαῖσ καὶ τοῖσ δημαγωγοῖσ ταχείασ, ὑπολαμβάνων τοῖσ μὲν ἐνδέχεσθαι καὶ παρὰ τὸν χρόνον τὸ δίκαιον λαβεῖν, τοῖσ δ’ οὐκ ἐνεῖναι περιμεῖναι·

τὸ γὰρ τιμωρησόμενον οὐχ ὑπέσται τῆσ πολιτείασ καταλυθείσησ. καὶ τούτοισ τοῖσ δικαίοισ οὐδεὶσ οὕτωσ οὔτ’ ἀναιδὴσ οὔθ’ ὑπὲρ ὑμᾶσ φρονῶν ἐστὶν ὅστισ ἀντιλέγειν ἐπιχειρήσει, πλὴν Ἀριστογείτονοσ τουτουὶ καὶ τῆσ τούτου πονηρίασ. ἀλλὰ πάσασ καὶ τὰσ ἀρχὰσ καὶ τοὺσ πολιτευομένουσ εὑρήσομεν, ἐπειδὰν ἅπαξ τι καταγνῶθ’ ὑμεῖσ, τούτοισ ἐμμένοντασ. τοῦτο μὲν γὰρ ὅταν ἀποχειροτονηθῶσι τινεσ τῶν ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ, παραχρῆμα πέπαυνται ἄρχοντεσ καὶ τοὺσ στεφάνουσ περιῄρηνται·

τοῦτο δ’ ὅσοισ τῶν θεσμοθετῶν εἰσ Ἄρειον πάγον οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἀνελθεῖν, παρέντεσ τὸ βιάζεσθαι στέργουσιν ταῖσ ὑμετέραισ γνώσεσι. καὶ τοῦτ’ εἰκότωσ· ὥσπερ γάρ, ὅταν ἄρχωσι, τοὺσ ἰδιώτασ οἰόνται δεῖν αὑτοῖσ πειθαρχεῖν, ὡσαύτωσ, ὅταν αὐτοὶ ἰδιῶται γένωνται πάλιν, τοῖσ τῆσ πόλεωσ ἄρχουσι νόμοισ δικαίωσ ἂν ἀκολουθοῖεν. ἔτι τοίνυν οἱ πολιτευόμενοι πάντεσ, ἐκ τῶν παλαιῶν εἰ βούλεσθ’ ἀρξάμενοι χρόνων θεωρεῖν, ὡσαύτωσ φαίνονται εἴκοντεσ τοῖσ ὑμετέροισ δικαίοισ.

Ἀριστείδην μέν γέ φασιν ὑπὸ τῶν προγόνων μετασταθέντ’ ἐν Αἰγίνῃ διατρίβειν, ἑώσ ὁ δῆμοσ αὐτὸν κατεδέξατο, Μιλτιάδην δὲ καὶ Περικλέα ὀφλόντασ, τὸν μὲν τριάκοντα, τὸν δὲ πεντήκοντα τάλαντα, ἐκτείσαντασ οὕτω δημηγορεῖν. ὃ καὶ δεινότατον ἂν εἰή συμβαῖνον, τοὺσ μὲν πολλὰ καὶ μεγάλα ποιήσαντασ ὑμᾶσ ἀγαθὰ μὴ τυχεῖν ταύτησ τῆσ δωρειᾶσ, ὥστε παρὰ τοὺσ νόμουσ τι τοὺσ κειμένουσ ὑμῖν πρᾶξαι, τὸν δὲ μηδὲν μὲν ἀγαθὸν εἰργασμένον, ὑπερπληθῆ δ’ ἐξημαρτηκότα, τοῦτον οὕτω προχείρωσ φαίνεσθαι καὶ παρὰ τὸ συμφέρον καὶ τὸ δίκαιον ἐξουσίαν παρ’ ὑμῶν τοῦ παρανομεῖν εἰληφότα.

καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ τῶν παλαιῶν; ἀλλὰ τοὺσ ἐφ’ ὑμῶν αὐτῶν ἀναλογίσασθε, εἴ τισ οὕτωσ ἀναιδὴσ γέγονεν πώποτε· οὐδένα γὰρ ἂν εὑρ́οιτε, εἰ βουλήσεσθ’ ἀκριβῶσ ἐξετάζειν. χωρὶσ τοίνυν τούτων, ὅταν τισ ψηφίσματοσ ἢ νόμου γραφὴν ἀπενέγκῃ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ὁ μὲν νόμοσ ἢ τὸ ψήφισμ’ ἄκυρόν ἐστιν, ὁ δὲ θεὶσ ἢ γράψασ οὐδὲν ἀναισχυντεῖ βιαζόμενοσ, ἀλλ’ ὅ τι ἂν ὑμεῖσ ψηφίσησθε, τούτῳ ἐμμένει, κἂν ᾖ πρῶτοσ τῷ δύνασθαι λέγειν ἢ πράττειν ἐν ὑμῖν.

καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον, ἃ μὲν ἅπαντεσ ὑμεῖσ συλλεγέντεσ ἐψηφίσασθε, διὰ τοὺσ νόμουσ ἄκυρ’ εἶναι, τὴν δ’ Ἀριστογείτονοσ βούλησιν εἰσ τὸ παρανομεῖν κυριωτέραν οἰέσθαι δεῖν τῶν νόμων αὐτῶν καταστῆσαι; πάλιν τοίνυν ὅταν τισ ἐπεξιὼν μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέροσ τῶν ψήφων, ἐφ’ οἷσ οἱ νόμοι κελεύουσι τὸ λοιπὸν μὴ γράφεσθαι μηδ’ ἀπάγειν μηδ’ ἐφηγεῖσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον παρὰ ταῦτ’ οὐδεὶσ οἰέται δεῖν πράττειν τῶν ἐνόχων ὄντων τούτοισ τοῖσ ἐπιτιμίοισ.

Ἀριστογείτονι δέ, ὡσ ἐοίκε, μόνῳ τῶν ἁπάντων οὐδὲν οὔτε δικαστήριον οὔτε νόμοσ κυριώτερόν ἐστι τῆσ αὑτοῦ βουλήσεωσ. καὶ ταῦτα πάνθ’ οὕτω διαφυλάττουσιν οὐδεπώποτ’ οὔθ’ ὑμῖν οὔτε τοῖσ προγόνοισ μετεμέλησεν.

ἔστι γὰρ δημοκρατίασ φυλακὴ τῶν μὲν ἐχθρῶν ἢ βουλευομένουσ ἢ μαχομένουσ περιεῖναι, τῶν δὲ νόμων ἢ προαιρουμένουσ ἢ συναναγκαζομένουσ ἡττᾶσθαι. καὶ ταῦθ’ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον προσήκει πράττεσθαι, καὶ παρ’ αὐτοῦ τούτου συνωμολόγηται. ὅτε γὰρ Ὑπερείδησ ἔγραψε, τῶν περὶ Χαιρώνειαν ἀτυχημάτων τοῖσ Ἕλλησι γενομένων, καὶ τῆσ πόλεωσ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ἐδαφῶν εἰσ κίνδυνον μέγιστον κατακεκλειμένησ, εἶναι τοὺσ ἀτίμουσ ἐπιτίμουσ, ἵν’ ὁμονοοῦντεσ ἅπαντεσ ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ προθύμωσ ἀγωνίζωνται, ἐάν τισ κίνδυνοσ τηλικοῦτοσ καταλαμβάνῃ τὴν πόλιν, τούτου τοῦ ψηφίσματοσ γραφὴν παρανόμων ἀπενέγκασ ἠγωνίζετ’ ἐν τῷ δικαστηρίῳ.

καίτοι πῶσ οὐ δεινὸν εἰσ μὲν τὴν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ σωτηρίαν μηδενὶ τῶν πολιτῶν Ἀριστογείτονα τουτονὶ συγχωρῆσαι τυχεῖν τῆσ ἐπιτιμίασ, εἰσ δὲ τὴν αὑτοῦ παρανομίαν παρὰ πάντων ὑμῶν ἀξιοῦν λαμβάνειν τὴν αὐτὴν δωρειάν;

καίτοι πολύ γε νομιμώτερον καὶ δικαιότερον τὸ ψήφισμ’ ἐκεῖν’ ἦν οὗ σὺ νῦν ἀξιοῖσ ψηφίσασθαί σοι τουτουσί. τὸ μὲν γὰρ ἴσον καὶ κοινὸν ἅπασι τοῖσ πολίταισ ἦν, τὸ δ’ ἄνισον καὶ σοὶ μόνῳ τῶν ἐν τῇ πόλει τὴν πλεονεξίαν κατασκευάζον·

καὶ τὸ μὲν ὑπὲρ τοῦ μὴ γενέσθαι τὴν εἰρήνην ἐφ’ ᾧ θ’ ἕνα κύριον τῆσ ὅλησ πολιτείασ καταστῆναι, τὸ δ’ ὑπὲρ τοῦ τὰ τουτωνὶ δόγματα καὶ νόμιμα ἐκ παλαιοῦ παραδοθένθ’ ὑπὸ τῶν προγόνων σοὶ μόνῳ δεδόσθαι ἐξουσίαν ἀδεῶσ παραβαίνοντι καὶ πράττοντι ὅ τι ἂν βουληθῇσ. ἡδέωσ δ’ ἂν ἔγωγ’ αὐτὸν ἐρωτήσαιμι πότερ’ ἔννομον καὶ δικαίαν ἐποιήσατο τοῦ ψηφίσματοσ τὴν γραφὴν ἢ τοὐναντίον ἄδικον καὶ παράνομον.

εἰ μὲν γὰρ ἀσύμφερον καὶ τῷ δήμῳ βλαβεράν, δι’ αὐτὸ τοῦτο δικαίωσ ἂν ἀποθάνοι· εἰ δὲ συμφέρουσαν καὶ τοῖσ πολλοῖσ ὠφέλιμον, διὰ τί νῦν τἀναντί’ οἷσ αὐτὸσ ἔγραψασ ψηφίζεσθαι τούτουσ ἀξιοῖσ; ἀλλ’ οὔτ’ ἐκεῖνα δίκαια οὔτε ταῦτ’ ἔννομ’ οὐδὲ συμφέροντ’ ἐστὶν ὑμῖν. ὁρῶ δ’ ὑμᾶσ ἔγωγ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταύτην ἔχοντασ τὴν γνώμην καὶ περὶ ὑμῶν αὐτῶν·

πολλὰσ γὰρ ἐνδείξεισ ἤδη κατεψηφίσασθ’ ἰδιωτῶν ἀνθρώπων. καίτοι πῶσ οὐ δεινὸν ἐφ’ ὑμῶν μὲν αὐτῶν ἐξετάζεσθαι ἀκριβῶσ τοὺσ νόμουσ, ἐπὶ δὲ τῶν περιεργαζομένων τι καὶ κοινῇ πάντασ ἐνοχλούντων καὶ προσποιουμένων ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ εἶναι ῥᾳθύμωσ οὕτωσ ἔχειν; οὐ γὰρ δή τινεσ ὑμῶν οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ προσῆκον μὲν ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν ὡσ ἐγὼ λέγω, διὰ δὲ τὴν ἐπιείκειαν τὴν Ἀριστογείτονοσ καὶ τὸ χρήσιμον αὐτὸν ὑμῖν εἶναι παροπτέον τι καὶ παρανομοῦντ’ αὐτόν.

ὅτι μὲν γὰρ πονηρὸσ καὶ τὸν τρόπον δεινῶσ ἄδικοσ, ἱκανῶσ ὑμῖν, ὡσ ἔγωγ’ οἶμαι, ἐκ τῶν προειρημένων Λυκοῦργοσ ἐπιδέδειχεν· ὅτι δ’ οὐδὲ χρήσιμοσ, ἐξ αὐτῶν τῶν πολιτευμάτων ἄν τισ αὐτοῦ θεωρήσειεν. τίνα γὰρ παραγαγὼν εἰσ τὸ δικαστήριον, ὧν ᾐτιᾶτο, τούτων καὶ ᾕρηκεν καὶ εἷλεν;

ἢ ποῖον πόρον ὑμῖν πεπόρικεν; ἢ τί ψήφισμα γέγραφεν ᾧ πεισθέντεσ ὑμεῖσ οὐ πάλιν μετανοῆσαι προείλεσθε; καὶ γὰρ ταῦτα· οὕτω σκαιόσ ἐστι καὶ βάρβαροσ τὸν τρόπον ὥστε, ὅταν ὑμᾶσ ἴδῃ πρόσ τινασ ὀργισθέντασ τι καὶ μᾶλλον τοῦ δέοντοσ παροξυνθέντασ, τηνικαῦτα παρὰ τὴν ὀργὴν ὑμῶν τὰ βουλήματα λαβὼν τοῖσ καιροῖσ ἐναντιοῦται. δεῖ δὲ τὸν πολιτευόμενον ὑπὲρ ὑμῶν οὐχὶ τοῖσ ἐξαίφνησ μετ’ ὀργῆσ πάθεσιν ὑμῖν συμπίπτουσιν ἐπακολουθεῖν, ἀλλὰ τοῖσ λογισμοῖσ καὶ τοῖσ πράγμασι καὶ τοῖσ ὑπάρχουσι καιροῖσ·

τὰ μὲν γὰρ ταχὺ μεταπίπτειν εἴθισται, τὰ δὲ διαμένειν καὶ πλείω χρόνον ὑπάρχειν· ὧν οὗτοσ οὐδὲν ἐνθυμούμενοσ ἐλέγχει τἀπόρρητα τῆσ πολιτείασ, ὥστε ταὔτ’ ἀναγκάζεσθαι καὶ κύρια καὶ πάλιν ἄκυρα ποιεῖν. ἀλλ’ ἴσωσ ὅτι πρὸσ ἅπαντασ ἀεὶ προαιρεῖται λοιδορεῖσθαι καὶ διαβοᾶσθαι καὶ μέμφεσθαι τὰ λεγόμενα, διὰ ταῦτα περιποιῆσαι νῦν αὐτὸν ἁρμόττει.

ἀλλὰ ταῦτά γε νὴ τὴν Ἀθηνᾶν ὄνειδόσ ἐστιν, ἄνδρεσ δικασταί, τῇ πόλει γιγνόμεν’ ἐπὶ τοῦ βήματοσ, καὶ διὰ τὰσ τούτων ἀπονοίασ ἐπονείδιστον ἤδη τὸ πολιτεύεσθαι παρὰ τοῖσ ἐπιεικέσιν ὑμῶν ἐστιν. εἰ δ’ οὖν τινι τοῦθ’ ὑμῶν ἐν ἡδονῇ συμβέβηκεν, οὐκ ἀπορήσετε τῶν τοιαῦτα ποιησόντων, ἐπεὶ καὶ νῦν μεστὸν τὸ βῆμ’ ἐστίν. οὐ γὰρ ἐπιτιμᾶν τοῖσ συμβεβουλευμένοισ χαλεπόν, ἀλλὰ συμβουλεῦσαι καὶ πεῖσαί τι τῶν δεόντων ὑμᾶσ ψηφίσασθαι. πρὸσ δὲ τούτοισ, εἰ μὲν μὴ καὶ πρότερον τοῖσ αὐτοῖσ τούτοισ χρώμενοσ λόγοισ ἐξηπάτησεν ὑμᾶσ, ὅτ’ ἠγωνίσατο τὴν προτέραν ἔνδειξιν, ἦν μὲν οὐδ’ οὕτω δίκαιον παρὰ τοὺσ ὑπάρχοντασ νόμουσ τι συγχωρεῖν οὐ δεῖ γὰρ παρανομεῖν δόντασ τισὶ τοὺσ ἄλλουσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἀξιοῦν πράττειν, οὐ μὴν ἀλλ’ ἴσωσ γ’ εὐλογώτερον ἦν τὸ πιστεῦσαι καὶ καταχαρίσασθαι καὶ προέσθαι τι τῶν τοιούτων.

ἐπειδὴ δὲ τότ’ ἀφέντεσ ἐπὶ ταῖσ ὁμολογουμέναισ ἐλπίσιν, μικρὸν ὕστερον τὸν αὐτὸν τοῦτον, ὡσ πράττοντα καὶ λέγοντα μὴ τὰ ἄριστα τῷ δήμῳ, πάλιν ἐκολάσατε, τίσ ὑπολείπεται σκῆψισ ὑμῖν ἁρμόττουσα, ἂν νῦν παρακρουσθῆτε;

ὧν μὲν γὰρ ἔργῳ πεῖραν εἰλήφατε, τί δεῖ τοῖσ λόγοισ πιστεύειν; ὧν δὲ μηδέπω τὴν δοκιμασίαν ἔχετ’ ἀκριβῆ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ἐκ τῶν λεγομένων ἴσωσ ἀναγκαῖόν ἐστι κρίνειν. θαυμάζω δ’ ἔγωγε τῶν οὕτωσ ἐχόντων ὥστε τὰ μὲν ἴδια τοῖσ ἐκ τῶν παρεληλυθότων χρόνων οὖσιν ἐπιεικέσι, τούτοισ παρακατατίθεσθαι, τὰ δ’ ἐν τῇ πολιτείᾳ κοινὰ τοῖσ ὁμολογουμένωσ ἐξεληλεγμένοισ οὖσι φαύλοισ ἐπιτρέπειν.

καὶ κύνα μὲν ἐπὶ ποίμνην ἀγεννῆ καὶ φαῦλον οὐδ’ ἂν εἷσ ἐπιστήσειε φυλάττειν· ἐπὶ δὲ τοὺσ τὰ κοινὰ πράττοντασ τοὺσ τυχόντασ ἀνθρώπουσ φασὶν ἔνιοι φύλακασ δεῖν ἐπιπέμπειν, οἳ προσποιούμενοι μηνύειν τοὺσ ἁμαρτάνοντασ αὐτοὶ τῆσ μεγίστησ εἰσὶ φυλακῆσ δεόμενοι. ὧν, ἐὰν ἔχητε νοῦν, ἐνθυμούμενοι τοὺσ μὲν φάσκοντασ τούτουσ τῷ λόγῳ φιλεῖν ὑμᾶσ χαίρειν ἐάσετε, αὐτοὶ δὲ τοῦτ’ ἐκ παντὸσ τρόπου παραφυλάξετε, ὅπωσ μηδενὶ δῶτ’ ἐξουσίαν ἀκύρουσ τοὺσ νόμουσ ποιεῖν, ἄλλωσ τε καὶ τῶν πολλῶν ὑπὲρ τοῦ πλήθουσ καὶ λέγειν καὶ γράφειν δύνασθαι προσποιουμένων.

ὡσ πάνδεινόν ἐστιν τοὺσ μὲν προγόνουσ ὑπὲρ τοῦ μὴ καταλυθῆναι τοὺσ νόμουσ ἀποθνῄσκειν τολμᾶν, ὑμᾶσ δὲ μηδὲ τοὺσ ἐξαμαρτάνοντασ εἰσ αὐτοὺσ τιμωρεῖσθαι, καὶ τὸν μὲν γράψαντα τοὺσ νόμουσ Σόλωνα ἐψηφίσθαι χαλκοῦν ἐν ἀγορᾷ στῆσαι, αὐτῶν δὲ τῶν νόμων ὀλιγωροῦντασ φαίνεσθαι, δι’ οὓσ κἀκεῖνον ὑπερβαλλόντωσ συμβέβηκε τιμᾶσθαι. πῶσ δ’ οὐκ ἂν εἰή τὸ συμβαῖνον ἄλογον, εἰ νομοθετοῦντεσ μὲν ὀργίζεσθε τοῖσ πονηροῖσ, ἐπ’ αὐτοφώρῳ δέ τινασ εἰληφότεσ ἀθῴουσ ἐάσετε;

καὶ τὸν μὲν νομοθέτην ἕν’ ὄντα πᾶσιν ὑπὲρ ὑμῶν ἀπεχθάνεσθαι τοῖσ φαύλοισ, ὑμᾶσ δὲ μηδ’ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν κοινῇ συλλεγέντασ ἐπιδείξασθαι μισοῦντασ τοὺσ πονηρούσ, ἀλλ’ ὑφ’ ἑνὸσ ἀνδρὸσ πονηρίασ ἡττηθῆναι; καὶ θάνατον μὲν ὡρικέναι τὴν ζημίαν, ἐάν τισ οὐκ ὄντα νόμον παράσχηται, τοὺσ δὲ τοὺσ ὄντασ εἰσ τὴν τῶν οὐκ ὄντων νόμων τάξιν ἄγοντασ, τούτουσ ἀτιμωρήτουσ περιορᾶν; οὕτω δ’ ἂν ἀκριβέστατα συνθεωρήσαιτε τὸ τοῖσ κειμένοισ νόμοισ πείθεσθαι ἡλίκον ἀγαθόν ἐστιν, καὶ τὸ καταφρονεῖν καὶ τὸ μὴ πειθαρχεῖν αὐτοῖσ ἡλίκον κακόν, εἰ τά τ’ ἐκ τῶν νόμων ἀγαθὰ χωρὶσ καὶ τὰ διὰ τῆσ παρανομίασ συμβαίνοντα πρὸ ὀφθαλμῶν ὑμῖν αὐτοῖσ ποιησάμενοι θεωρήσαιτε.

εὑρήσετε γὰρ τὴν μὲν τὰ τῆσ μανίασ καὶ ἀκρασίασ καὶ πλεονεξίασ, τοὺσ δὲ τὰ τῆσ φρονήσεωσ καὶ σωφροσύνησ καὶ δικαιοσύνησ ἔργα διαπραττομένουσ. δῆλον δέ·

τῶν γὰρ πόλεων ταύτασ ἄριστ’ οἰκουμένασ ἴδοιμεν ἂν ἐν αἷσ ἄριστοι νομοθέται γεγόνασιν· τὰ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ σώμασιν ἀρρωστήματα τοῖσ τῶν ἰατρῶν εὑρήμασι καταπαύεται, τὰσ δ’ ἐν ταῖσ ψυχαῖσ ἀγριότητασ αἱ τῶν νομοθετῶν ἐξορίζουσι διάνοιαι. ὅλωσ δ’ οὐδὲν οὔτε σεμνὸν οὔτε σπουδαῖον εὑρήσομεν ὃ μὴ νόμου κεκοινώνηκεν, ἐπεὶ καὶ τὸν ὅλον κόσμον καὶ τὰ θεῖα καὶ τὰσ καλουμένασ ὡρ́ασ νόμοσ καὶ τάξισ, εἰ χρὴ τοῖσ ὁρωμένοισ πιστεύειν, διοικεῖν φαίνεται. παρακαλέσαντεσ οὖν ὑμᾶσ αὐτούσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βοηθήσατε μὲν τοῖσ νόμοισ, καταψηφίσασθε δὲ τῶν εἰσ τὸ θεῖον ἀσεβεῖν προῃρημένων.

καὶ ταῦτ’ ἐὰν πράξητε, τὰ δέοντα ποιήσετε καὶ τὰ κράτιστα ψηφιεῖσθε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION