헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Α)

περὶ πολλοῦ ποιούμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μήτε πρὸσ Ἄφοβόν μοι συμβῆναι τὴν γενομένην διαφορὰν μήτε τὴν νῦν οὖσαν πρὸσ Ὀνήτορα τουτονί, κηδεστὴν ὄντ’ αὐτοῦ, πολλὰ καὶ δίκαια προκαλεσάμενοσ ἀμφοτέρουσ, οὐδενὸσ ἐδυνήθην τυχεῖν τῶν μετρίων, ἀλλ’ ηὑρ́ηκα πολὺ τοῦτον ἐκείνου δυσκολώτερον καὶ μᾶλλον ἄξιον ὄντα δοῦναι δίκην. τὸν μὲν γὰρ οἰόμενοσ δεῖν ἐν τοῖσ φίλοισ διαδικάσασθαι τὰ πρὸσ ἐμὲ καὶ μὴ λαβεῖν ὑμῶν πεῖραν οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἐγενόμην πεῖσαι·

τοῦτον δ’ αὐτὸν αὑτῷ κελεύων γενέσθαι δικαστήν, ἵνα μὴ παρ’ ὑμῖν κινδυνεύσῃ, τοσοῦτον κατεφρονήθην, ὥστ’ οὐχὶ μόνον λόγου τυχεῖν οὐκ ἠξιώθην, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆσ γῆσ, ἣν Ἄφοβοσ ἐκέκτηθ’ ὅτ’ ὠφλίσκανέ μοι τὴν δίκην, ὑβριστικῶσ ὑπ’ αὐτοῦ πάνυ ἐξεβλήθην. ἐπειδὴ οὖν συναποστερεῖ τέ με τῶν ὄντων τῷ ἑαυτοῦ κηδεστῇ, πιστεύων τ’ εἰσ ὑμᾶσ εἰσελήλυθεν ταῖσ αὑτοῦ παρασκευαῖσ, ὑπόλοιπόν ἐστιν ἐν ὑμῖν πειρᾶσθαι παρ’ αὐτοῦ τῶν δικαίων τυγχάνειν.

οἶδα μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι μοι πρὸσ παρασκευὰσ λόγων καὶ μάρτυρασ οὐ τἀληθῆ μαρτυρήσοντασ ὁ ἀγών ἐστιν· ὅμωσ μέντοι τοσοῦτον οἶμαι διοίσειν τῷ δικαιότερα τούτου λέγειν, ὥστ’ εἰ καί τισ ὑμῶν πρότερον τοῦτον ἡγεῖτ’ εἶναι μὴ πονηρόν, ἔκ γε τῶν πρὸσ ἐμὲ πεπραγμένων γνώσεσθαι, ὅτι καὶ τὸν ἄλλον χρόνον ἐλάνθανεν αὐτὸν κάκιστοσ ὢν καὶ ἀδικώτατοσ ἁπάντων. ἀποδείξω γὰρ αὐτὸν οὐ μόνον τὴν προῖκ’ οὐ δεδωκότα, ἧσ φησι νῦν ἀποτετιμῆσθαι τὸ χωρίον, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀρχῆσ τοῖσ ἐμοῖσ ἐπιβουλεύσαντα, καὶ πρὸσ τούτοισ τὴν μὲν γυναῖκ’ οὐκ ἀπολελοιπυῖαν, ὑπὲρ ἧσ ἐξήγαγέ μ’ ἐκ ταύτησ τῆσ γῆσ, προϊστάμενον δ’ ἐπ’ ἀποστερήσει τῶν ἐμῶν Ἀφόβου καὶ τούτουσ ὑπομένοντα τοὺσ ἀγῶνασ, οὕτω μεγάλοισ τεκμηρίοισ καὶ φανεροῖσ ἐλέγχοισ ὥσθ’ ὑμᾶσ ἅπαντασ εἴσεσθαι σαφῶσ ὅτι δικαίωσ καὶ προσηκόντωσ οὗτοσ φεύγει ταύτην ὑπ’ ἐμοῦ τὴν δίκην.

ὅθεν δὲ ῥᾷστα μαθήσεσθε περὶ αὐτῶν, ἐντεῦθεν ὑμᾶσ καὶ ἐγὼ πρῶτον πειράσομαι διδάσκειν.

ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πολλούσ τ’ ἄλλουσ Ἀθηναίων καὶ τοῦτον οὐκ ἐλάνθανον κακῶσ ἐπιτροπευόμενοσ, ἀλλ’ ἦν καταφανὴσ εὐθὺσ ἀδικούμενοσ·

τοσαῦται πραγματεῖαι καὶ λόγοι καὶ παρὰ τῷ ἄρχοντι καὶ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ ἐγίγνονθ’ ὑπὲρ τῶν ἐμῶν. τό τε γὰρ πλῆθοσ τῶν καταλειφθέντων ἦν φανερόν, ὅτι τ’ ἀμίσθωτον τὸν οἶκον ἐποίουν οἱ διαχειρίζοντεσ, ἵν’ αὐτοὶ τὰ χρήματα καρποῖντο, οὐκ ἄδηλον ἦν. ὥστ’ ἐκ τῶν γιγνομένων οὐκ ἔσθ’ ὅστισ οὐχ ἡγεῖτο τῶν εἰδότων δίκην με λήψεσθαι παρ’ αὐτῶν, ἐπειδὴ τάχιστ’ ἀνὴρ εἶναι δοκιμασθείην. ἐν οἷσ καὶ Τιμοκράτησ καὶ Ὀνήτωρ ταύτην ἔχοντεσ διετέλεσαν τὴν διάνοιαν.

τεκμήριον δὲ πάντων μέγιστον· οὗτοσ γὰρ ἐβουλήθη μὲν Ἀφόβῳ δοῦναι τὴν ἀδελφήν, ὁρῶν τῆσ θ’ αὑτοῦ πατρῴασ οὐσίασ καὶ τῆσ ἐμῆσ οὐκ ὀλίγησ αὐτὸν κύριον γεγενημένον, προέσθαι δὲ τὴν προῖκ’ οὐκ ἐπίστευσεν, ὥσπερ εἰ τὰ τῶν ἐπιτροπευόντων χρήματ’ ἀποτίμημα τοῖσ ἐπιτροπευομένοισ καθεστάναι νομίζων. ἀλλὰ τὴν μὲν ἀδελφὴν ἔδωκεν, τὴν δὲ προῖκ’ αὐτῷ Τιμοκράτησ ἐπὶ πέντ’ ὀβολοῖσ ὀφειλήσειν ὡμολόγησεν, ᾧ πρότερον ἡ γυνὴ συνοικοῦσ’ ἐτύγχανεν. ὀφλόντοσ δέ μοι τὴν δίκην Ἀφόβου τῆσ ἐπιτροπῆσ καὶ οὐδὲν δίκαιον ποιεῖν ἐθέλοντοσ, διαλύειν μὲν ἡμᾶσ Ὀνήτωρ οὐδ’ ἐπεχείρησεν, οὐκ ἀποδεδωκὼσ δὲ τὴν προῖκα, ἀλλ’ αὐτὸσ κύριοσ ὤν, ὡσ ἀπολελοιπυίασ τῆσ ἀδελφῆσ καὶ δοὺσ κομίσασθαι δ’ οὐ δυνάμενοσ, ἀποτιμήσασθαι φάσκων τὴν γῆν ἐξάγειν μ’ ἐξ αὐτῆσ ἐτόλμησεν·

τοσοῦτον καὶ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν καὶ τῶν κειμένων νόμων κατεφρόνησεν. καὶ τὰ μὲν γενόμενα, καὶ δι’ ἃ φεύγει τὴν δίκην καὶ περὶ ὧν οἴσετε τὴν ψῆφον, ταῦτ’ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

παρέξομαι δὲ μάρτυρασ πρῶτον μὲν αὐτὸν Τιμοκράτην, ὡσ ὡμολόγησεν ὀφειλήσειν τὴν προῖκα καὶ τὸν τόκον ἀπεδίδου τῆσ προικὸσ Ἀφόβῳ κατὰ τὰσ ὁμολογίασ, ἔπειθ’ ὡσ αὐτὸσ Ἄφοβοσ ὡμολόγει κομίζεσθαι τὸν τόκον παρὰ Τιμοκράτουσ. καί μοι λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι ἐξ ἀρχῆσ μὲν τοίνυν ὁμολογεῖται μὴ δοθῆναι τὴν προῖκα μηδὲ γενέσθαι κύριον αὐτῆσ Ἄφοβον. δῆλον δὲ καὶ ἐκ τῶν εἰκότων ὅτι τούτων ἕνεχ’ ὧν εἴρηκα ὀφείλειν εἵλοντο μᾶλλον ἢ καταμεῖξαι τὴν προῖκ’ εἰσ τὴν οὐσίαν τὴν Ἀφόβου τὴν οὕτω κινδυνευθήσεσθαι μέλλουσαν.

οὔτε γὰρ δι’ ἀπορίαν οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν ὡσ οὐκ εὐθὺσ ἀπέδοσαν Τιμοκράτει τε γάρ ἐστιν οὐσία πλέον ἢ δέκα ταλάντων, Ὀνήτορί τε πλέον ἢ τριάκοντα, ὥστ’ οὐκ ἂν διὰ τοῦτό γ’ εἰε͂ν οὐκ εὐθὺσ δεδωκότεσ οὔτε κτήματα μὲν ἦν αὐτοῖσ, ἀργύριον δ’ οὐκ ἔτυχεν παρόν, ἡ γυνὴ δ’ ἐχήρευεν, διὸ πρᾶξαι ταῦτ’ ἠπείχθησαν οὐχ ἅμα τὴν προῖκα διδόντεσ· ἀργύριόν τε γὰρ οὗτοι δανείζουσιν ἄλλοισ οὐκ ὀλίγον, συνοικοῦσάν τε ταύτην, ἀλλ’ οὐ χηρεύουσαν παρὰ Τιμοκράτουσ ἐξέδοσαν, ὥστ’ οὐδ’ ἂν ταύτην τὴν σκῆψιν εἰκότωσ αὐτῶν τισ ἀποδέξαιτο.

καὶ μὲν δή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κἀκεῖν’ ἂν πάντεσ ὁμολογήσαιτε, ὅτι τοιοῦτον πρᾶγμα συναλλάττων ὁστισοῦν ἕλοιτ’ ἂν ἑτέρῳ μᾶλλον ὀφείλειν ἢ κηδεστῇ τὴν προῖκα μὴ ἀποδοῦναι.

μὴ διαλυσάμενοσ μὲν γὰρ γίγνεται χρήστησ ἄδηλοσ εἴτ’ ἀποδώσει δικαίωσ εἴτε μή, μετὰ δὲ τῆσ γυναικὸσ τἀκείνησ ἀποδοὺσ οἰκεῖοσ καὶ κηδεστήσ· ἐν οὐδεμιᾷ γάρ ἐστιν ὑποψίᾳ τὰ δίκαια πάντα ποιήσασ.

ὥσθ’ οὕτωσ τοῦ πράγματοσ ἔχοντοσ, καὶ τούτων οὐδὲ καθ’ ἓν ὧν εἶπον ὀφείλειν ἀναγκασθέντων, οὐδὲ βουληθέντων ἄν, οὐκ ἔστ’ εἰπεῖν ἄλλην πρόφασιν δι’ ἣν οὐκ ἀπέδοσαν, ἀλλ’ ἀνάγκη ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν, δι’ ἣν δοῦναι τὴν προῖκ’ οὐκ ἐπίστευσαν. ἐγὼ τοίνυν ὁμολογουμένωσ οὕτω ταῦτ’ ἐξελέγχων, ὡσ οὐδ’ ὕστερον ἀπέδοσαν, οἶμαι ῥᾳδίωσ ἐπιδείξειν ἐξ αὐτῶν τῶν πεπραγμένων, ὥσθ’ ὑμῖν γενέσθαι φανερόν, ὅτι κἂν εἰ μὴ ἐπὶ τούτοισ, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ διὰ ταχέων ἀποδοῦναι τἀργύριον εἶχον, οὐκ ἄν ποτ’ ἀπέδοσαν οὐδ’ ἂν προεῖντο·

τοιαύτασ ἀνάγκασ εἶχεν αὐτοῖσ τὸ πρᾶγμα. δύο μὲν γάρ ἐστιν ἔτη τὰ μεταξὺ τοῦ συνοικῆσαί τε τὴν γυναῖκα καὶ φῆσαι τούτουσ πεποιῆσθαι τὴν ἀπόλειψιν·

ἐγήματο μὲν γὰρ ἐπὶ Πολυζήλου ἄρχοντοσ σκιροφοριῶνοσ μηνόσ, ἡ δ’ ἀπόλειψισ ἐγράφη ποσιδεῶνοσ μηνὸσ ἐπὶ Τιμοκράτουσ· ἐγὼ δ’ εὐθέωσ μετὰ τοὺσ γάμουσ δοκιμασθεὶσ ἐνεκάλουν καὶ λόγον ἀπῄτουν, καὶ πάντων ἀποστερούμενοσ τὰσ δίκασ ἐλάγχανον ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ ἄρχοντοσ. ὁ δὴ χρόνοσ οὗτοσ ὀφειλῆσαι μὲν ἐνδέχεται κατὰ τὰσ ὁμολογίασ, ἀποδοῦναι δ’ οὐκ ἔχει πίστιν.

ὃσ γὰρ διὰ ταῦτ’ ἐξ ἀρχῆσ ὀφείλειν εἵλετο καὶ τόκον φέρειν, ἵνα μὴ κινδυνεύοι ἡ προὶξ μετὰ τῆσ ἄλλησ οὐσίασ, πῶσ οὗτοσ ἂν ἀπέδωκεν ἤδη τὴν δίκην φεύγοντοσ; ὃσ εἰ καὶ τότ’ ἐπίστευσεν, τηνικαῦτ’ ἂν ἀπολαβεῖν ἐζήτησεν. οὐκ ἔνεστι δήπουθεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. ἀλλὰ μὴν ὡσ ἐγήματο μὲν ἡ γυνὴ καθ’ ὃν ἐγὼ λέγω χρόνον, ἀντίδικοι δ’ ἡμεῖσ ἤδη πρὸσ ἀλλήλουσ ἐν τῷ μεταξὺ χρόνῳ κατέστημεν, ὕστερον δ’ ἢ ἐγὼ τὴν δίκην ἔλαχον τὴν ἀπόλειψιν οὗτοι πρὸσ τὸν ἄρχοντ’ ἀπεγράψαντο, λαβέ μοι καθ’ ἕκαστον ταύτασ τὰσ μαρτυρίασ.

Μαρτυρία μετὰ τοίνυν τοῦτον τὸν ἄρχοντα Κηφισόδωροσ, Χίων. ἐπὶ τούτων ἐνεκάλουν δοκιμασθείσ, ἔλαχον δὲ τὴν δίκην ἐπὶ Τιμοκράτουσ.

λαβὲ ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἀνάγνωθι δὲ καὶ ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία δῆλον μὲν τοίνυν καὶ ἐκ τῶν μεμαρτυρημένων, ὅτι τὴν προῖκ’ οὐ δόντεσ, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ διασῴζειν Ἀφόβῳ τὴν οὐσίαν ταῦτα τολμῶσι πράττειν.

οἳ γὰρ ἐν τοσούτῳ χρόνῳ καὶ ὀφειλῆσαι καὶ ἀποδοῦναι καὶ τὴν γυναῖκ’ ἀπολιπεῖν καὶ οὐ κομίσασθαι καὶ τὸ χωρίον ἀποτιμήσασθαί φασιν, πῶσ οὐ φανερὸν ὅτι προστάντεσ τοῦ πράγματοσ τὰ γνωσθένθ’ ὑφ’ ὑμῶν ἀποστερῆσαί με ζητοῦσιν;

ὡσ δὲ καὶ ἐξ ὧν αὐτὸσ οὗτοσ καὶ Τιμοκράτησ καὶ Ἄφοβοσ ἀπεκρίναντο, οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἀποδεδόσθαι τὴν προῖκα, ταῦτ’ ἤδη πειράσομαι διδάσκειν ὑμᾶσ.

ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τούτων ἕκαστον ἠρόμην πολλῶν ἐναντίον μαρτύρων, Ὀνήτορα μὲν καὶ Τιμοκράτην, εἴ τινεσ εἰε͂ν μάρτυρεσ ὧν ἐναντίον τὴν προῖκ’ ἀπέδοσαν, αὐτὸν δ’ Ἄφοβον, εἴ τινεσ παρῆσαν ὅτ’ ἀπελάμβανεν. καί μοι πάντεσ ἀπεκρίναντο καθ’ ἕκαστον, ὅτι οὐδεὶσ μάρτυσ παρείη, κομίζοιτο δὲ λαμβάνων καθ’ ὁποσονοῦν δέοιτ’ Ἄφοβοσ παρ’ αὐτῶν.

καίτοι τῷ τοῦθ’ ὑμῶν πιστόν, ὡσ ταλάντου τῆσ προικὸσ οὔσησ ἄνευ μαρτύρων Ὀνήτωρ καὶ Τιμοκράτησ Ἀφόβῳ τοσοῦτον ἀργύριον ἐνεχείρισαν; ᾧ μὴ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον, ἀλλ’ οὐδὲ μετὰ πολλῶν μαρτύρων ἀποδιδοὺσ εἰκῇ τισ ἂν ἐπίστευσεν, ἵν’ εἴ τισ γίγνοιτο διαφορά, κομίσασθαι ῥᾳδίωσ παρ’ ὑμῖν δύνηται. μὴ γὰρ ὅτι πρὸσ τοῦτον τοιοῦτον ὄντα, ἀλλ’ οὐδὲ πρὸσ ἄλλον οὐδ’ ἂν εἷσ οὐδένα τοιοῦτον συνάλλαγμα ποιούμενοσ ἀμαρτύρωσ ἂν ἔπραξεν·

ἀλλὰ τῶν τοιούτων ἕνεκα καὶ γάμουσ ποιοῦμεν καὶ τοὺσ ἀναγκαιοτάτουσ παρακαλοῦμεν, ὅτι οὐ πάρεργον, ἀλλ’ ἀδελφῶν καὶ θυγατέρων βίουσ ἐγχειρίζομεν, ὑπὲρ ὧν τὰσ ἀσφαλείασ μάλιστα σκοποῦμεν. εἰκὸσ τοίνυν καὶ τοῦτον, ὧνπερ ἐναντίον ὀφείλειν ὡμολόγησεν καὶ τὸν τόκον οἴσειν, τῶν αὐτῶν τούτων παρόντων διαλύσασθαι πρὸσ Ἄφοβον, εἴπερ ὡσ ἀληθῶσ ἀπεδίδου τὴν προῖκ’ αὐτῷ.

τοῦτον μὲν γὰρ τὸν τρόπον πράξασ, ὅλου τοῦ πράγματοσ ἀπηλλάττετο, μόνοσ μόνῳ δ’ ἀποδιδούσ, τοὺσ ἐπὶ ταῖσ ὁμολογίαισ παραγενομένουσ ὡσ κατ’ ὀφείλοντοσ ἂν αὑτοῦ μάρτυρασ ὑπελείπετο. νῦν τοίνυν τοὺσ μὲν ὄντασ οἰκείουσ καὶ βελτίουσ αὑτῶν οὐκ ἐδύναντο πεῖσαι τὴν προῖκ’ ἀποδεδωκέναι σφᾶσ μαρτυρεῖν, ἑτέρουσ δ’ εἰ παρέχοιντο μάρτυρασ μηδὲν γένει προσήκοντασ, οὐκ ἂν ἡγοῦνθ’ ὑμᾶσ αὐτοῖσ πιστεύειν.

ἔτι δ’ ἁθρόαν μὲν φάσκοντεσ δεδωκέναι τὴν προῖκα, ᾔδεσαν ὅτι τοὺσ ἀπενεγκόντασ οἰκέτασ ἐξαιτήσομεν, οὓσ μὴ γεγενημένησ τῆσ δόσεωσ παραδοῦναι μὴ ’θέλοντεσ ἠλέγχοντ’ ἄν· εἰ δ’ αὐτοὶ μόνοι μόνῳ τοῦτον τὸν τρόπον ἀποδεδωκέναι λέγοιεν, ἐνόμιζον οὐκ ἐλεγχθήσεσθαι. διὰ τοῦτο τοῦτον εἵλοντ’ ἐξ ἀνάγκησ ψεύδεσθαι τὸν τρόπον.

τοιαύταισ τέχναισ καὶ πανουργίαισ, ὡσ ἁπλοῖ τινὲσ εἶναι δόξοντεσ, ἡγοῦνται ῥᾳδίωσ ὑμᾶσ ἐξαπατήσειν, ἁπλῶσ οὐδ’ ἂν μικρὸν ὑπὲρ τῶν διαφερόντων, ἀλλ’ ὡσ οἱο͂́ν τ’ ἀκριβέστατα πράξαντεσ. λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ αὐτοῖσ ὧν ἐναντίον ἀπεκρίναντο, καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρίαι φέρε δή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὴν γυναῖχ’ ὑμῖν ἀποδείξω λόγῳ μὲν ἀπολελοιπυῖαν, ἔργῳ δὲ συνοικοῦσαν Ἀφόβῳ· νομίζω γάρ, ἂν τοῦτ’ ἀκριβῶσ μάθητε, μᾶλλον ὑμᾶσ τούτοισ μὲν ἀπιστήσειν, ἐμοὶ δ’ ἀδικουμένῳ τὰ δίκαια βοηθήσειν.

μάρτυρασ δὲ τῶν μὲν ὑμῖν παρέξομαι, τῶν δ’ ἐπιδείξω μεγάλα τεκμήρια καὶ πίστεισ ἱκανάσ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μετὰ τὸ γεγράφθαι παρὰ τῷ ἄρχοντι ταύτην τὴν γυναῖκ’ ἀπολελοιπυῖαν καὶ τὸ φάσκειν Ὀνήτορ’ ἀντὶ τῆσ προικὸσ ἀποτετιμῆσθαι τὸ χωρίον, ὁρῶν Ἄφοβον ὁμοίωσ ἔχοντα καὶ γεωργοῦντα τὴν γῆν καὶ τῇ γυναικὶ συνοικοῦντα, σαφῶσ ᾔδειν ὅτι λόγοσ ταῦτα καὶ παραγωγὴ τοῦ πράγματόσ ἐστιν.

βουλόμενοσ δ’ ἐμφανῆ ποιῆσαι ταῦτα πᾶσιν ὑμῖν, ἐξελέγχειν αὐτὸν ἠξίουν ἐναντίον μαρτύρων, εἰ μὴ φάσκοι ταῦθ’ οὕτωσ ἔχειν, καὶ παρεδίδουν οἰκέτην εἰσ βάσανον, ὃσ συνῄδει πάντ’ ἀκριβῶσ·

ὃν ἔλαβον κατὰ τὴν ὑπερημερίαν ἐκ τῶν Ἀφόβου. οὗτοσ δ’ ἐμοῦ ταῦτ’ ἀξιώσαντοσ, περὶ μὲν τοῦ συνοικεῖν Ἀφόβῳ τὴν ἀδελφὴν ἔφυγε τὴν βάσανον· ὡσ δ’ οὐκ ἐκεῖνοσ ἐγεώργει τὴν γῆν, οὐκ ἐδύνατ’ ἀρνηθῆναι διὰ τὴν περιφάνειαν, ἀλλὰ προσωμολόγησεν. οὐ μόνον δ’ ἐκ τούτων ἦν ῥᾴδιον γνῶναι, ὅτι καὶ συνῴκει τῇ γυναικὶ καὶ τὸ χωρίον ἐκέκτητ’ ἔτι πρὶν γενέσθαι τὴν δίκην, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν ὀφλὼν διεπράξατο περὶ αὐτῶν.

ὡσ γὰρ οὐκ ἀποτετιμηκώσ, ἀλλ’ ἐμῶν ἐσομένων κατὰ τὴν δίκην, ἃ μὲν οἱο͂́ν τ’ ἦν ἐξενεγκεῖν, ᾤχετο λαβών, τοὺσ καρποὺσ καὶ τὰ σκεύη τὰ γεωργικὰ πάντα πλὴν τῶν πιθακνῶν· ὃ δ’ οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν ἀνελεῖν, ἐξ ἀνάγκησ ὑπέλιπεν, ὥστ’ ἐγγενέσθαι τούτῳ νῦν αὐτῆσ τῆσ γῆσ ἀμφισβητεῖν. καίτοι δεινὸν τὸν μὲν λέγειν ὡσ ἀπετιμήσατο τὸ χωρίον, τὸν δ’ ἀποτετιμηκότα φαίνεσθαι γεωργοῦντα, καὶ φάσκειν μὲν ἀπολελοιπέναι τὴν ἀδελφήν, ὑπὲρ αὐτῶν δὲ τούτων φανερὸν εἶναι φεύγοντα τοὺσ ἐλέγχουσ, καὶ τὸν μὲν οὐ συνοικοῦντα, ὡσ οὗτόσ φησιν, καὶ τοὺσ καρποὺσ καὶ τὰ ἐκ τῆσ γεωργίασ ἅπαντ’ ἐξενεγκεῖν, τὸν δ’ ὑπὲρ τῆσ ἀπολελοιπυίασ πράττοντα, ὑπὲρ ἧσ ἀποτετιμῆσθαί φησι τὸ χωρίον, φαίνεσθαι μηδ’ ὑπὲρ ἑνὸσ τούτων ἀγανακτοῦντα, ἀλλ’ ἡσυχίαν ἔχοντα.

ταῦτ’ οὐ πολλὴ περιφάνει’ ἐστίν;

ταῦτ’ οὐχ ὁμολογουμένη προστασία; φήσειέ γ’ ἄν τισ, εἰ διαλογίζοιτ’ ὀρθῶσ ἕκαστ’ αὐτῶν. ὡσ τοίνυν ὡμολόγει μὲν ἐκεῖνον γεωργεῖν πρὶν γενέσθαι τὴν δίκην ἐμοὶ πρὸσ αὐτόν, ὑπὲρ δὲ τοῦ μὴ συνοικεῖν τὴν ἀδελφὴν οὐκ ἠθέλησεν ποιήσασθαι τὴν βάσανον, ἡ δὲ γεωργία ἐξεσκευάσθη μετὰ τὴν δίκην πλὴν τῶν ἐγγείων, λαβὲ ταύτασ τὰσ μαρτυρίασ καὶ ἀνάγνωθι. Μαρτυρίαι ἐμοὶ τοίνυν τοσούτων ὑπαρχόντων τεκμηρίων, οὐχ ἥκιστ’ αὐτὸσ ἔδειξεν Ὀνήτωρ, ὅτι οὐκ ἀληθινὴν ἐποιήσατο τὴν ἀπόλειψιν. ᾧ γὰρ προσῆκεν χαλεπῶσ φέρειν, εἰ τὴν προῖκα δούσ, ὥσ φησιν, ἀντ’ ἀργυρίου χωρίον ἀμφισβητούμενον ἀπελάμβανεν, οὗτοσ οὐχ ὡσ διάφοροσ οὐδ’ ὡσ ἀδικούμενοσ, ἀλλ’ ὡσ οἰκειότατοσ πάντων τὴν πρὸσ ἐμὲ δίκην αὐτῷ συνηγωνίζετο.

κἀμὲ μὲν συναποστερῆσαι μετ’ ἐκείνου τῶν πατρῴων ἐπεχείρησεν, καθ’ ὅσον αὐτὸσ οἱο͂́σ τ’ ἦν, ὑφ’ οὗ κακὸν οὐδ’ ὁτιοῦν ἦν πεπονθώσ· Ἀφόβῳ δ’, ὃν ἀλλότριον εἶναι προσῆκε νομίζειν, εἴ τι τούτων ἀληθὲσ ἦν ὧν νῦν λέγουσιν, καὶ τἀμὰ πρὸσ τοῖσ ἐκείνου περιποιεῖν ἐζήτησεν. καὶ οὐ μόνον ἐνταῦθα τοῦτ’ ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ κατεγνωσμένησ ἤδη τῆσ δίκησ, ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἐδεῖθ’ ἱκετεύων ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ ἀντιβολῶν καὶ δάκρυσι κλάων ταλάντου τιμῆσαι, καὶ τούτου αὐτὸσ ἐγίγνετ’ ἐγγυητήσ.

καὶ ταῦθ’ ὁμολογούμενα μέν ἐστιν πολλαχόθεν οἵ τε γὰρ ἐν τῷ δικαστηρίῳ τότε δικάζοντεσ καὶ τῶν ἔξωθεν παρόντων πολλοὶ συνίσασιν, ὅμωσ δὲ καὶ μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι. καί μοι λαβὲ ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τεκμηρίῳ μεγάλῳ γνῶναι ῥᾴδιον, ὅτι τῇ ἀληθείᾳ συνῴκει καὶ οὐδέπω καὶ τήμερον ἀπολέλοιπεν. αὕτη γὰρ ἡ γυνή, πρὶν μὲν ὡσ Ἄφοβον ἐλθεῖν, μίαν ἡμέραν οὐκ ἐχήρευσεν, ἀλλὰ παρὰ ζῶντοσ Τιμοκράτουσ ἐκείνῳ συνῴκησεν, νῦν δ’ ἐν τρισὶν ἔτεσιν ἄλλῳ συνοικοῦσ’ οὐδενὶ φαίνεται.

καίτοι τῷ πιστόν, ὡσ τότε μέν, ἵνα μὴ χηρεύσειεν, παρ’ ἀνδρὸσ ὡσ ἄνδρ’ ἐβάδιζεν, νῦν δ’, εἴπερ ὡσ ἀληθῶσ ἀπολέλοιπεν, τοσοῦτον ἂν χρόνον χηρεύουσ’ ἠνείχετ’ ἐξὸν ἄλλῳ συνοικεῖν, τοῦ τ’ ἀδελφοῦ κεκτημένου τοσαύτην οὐσίαν, αὐτή τε ταύτην ἔχουσα τὴν ἡλικίαν; οὐκ ἔχει ταῦτ’ ἀλήθειαν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πιθανήν, ἀλλὰ λόγοι ταῦτ’ εἰσί, συνοικεῖ δ’ ἡ γυνὴ φανερῶσ καὶ οὐκ ἐπικρύπτεται τὸ πρᾶγμα.

παρέξομαι δ’ ὑμῖν Πασιφῶντοσ μαρτυρίαν, ὃσ ἀρρωστοῦσαν αὐτὴν θεραπεύων ἑώρα παρακαθήμενον Ἄφοβον ἐπὶ τούτου τοῦ ἄρχοντοσ, ἤδη τούτῳ ταυτησὶ τῆσ δίκησ εἰληγμένησ. καί μοι λαβὲ τὴν Πασιφῶντοσ μαρτυρίαν. ἐγὼ τοίνυν εἰδώσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ μετὰ τὴν δίκην τοῦτον εὐθὺσ ἀποδεδεγμένον τὰ ἐκ τῆσ οἰκίασ τῆσ Ἀφόβου χρήματα, καὶ κύριον τῶν τ’ ἐκείνου καὶ τῶν ἐμῶν ἁπάντων γεγενημένον, καὶ συνοικοῦσαν αὐτῷ τὴν γυναῖκα σαφῶσ ἐπιστάμενοσ, τρεῖσ θεραπαίνασ ἐξῄτησ’ αὐτόν, αἳ συνοικοῦσάν τε τὴν γυναῖκ’ ᾔδεσαν καὶ τὰ χρήμαθ’ ὅτι παρὰ τούτοισ ἦν, ἵνα μὴ λόγοι μόνον, ἀλλὰ καὶ βάσανοι περὶ αὐτῶν γίγνοιντο.

οὗτοσ δ’ ἐμοῦ προκαλεσαμένου ταῦτα, καὶ πάντων τῶν παρόντων δίκαια λέγειν μ’ ἀποφηναμένων, οὐκ ἠθέλησεν εἰσ τοῦτο τἀκριβὲσ καταφυγεῖν, ἀλλ’ ὥσπερ ἑτέρων τινῶν ὄντων περὶ τῶν τοιούτων σαφεστέρων ἐλέγχων ἢ βασάνων καὶ μαρτυριῶν, οὔτε μάρτυρασ παρεχόμενοσ τὴν προῖχ’ ὡσ ἀπέδωκεν, οὔτ’ εἰσ βάσανον ἐκδιδοὺσ τὰσ συνειδυίασ περὶ τοῦ μὴ συνοικεῖν τὴν ἀδελφήν, ὅτι ταῦτ’ ἠξίουν, ὑβριστικῶσ πάνυ καὶ προπηλακιστικῶσ οὐκ εἰά μ’ αὑτῷ διαλέγεσθαι.

τούτου γένοιτ’ ἄν τισ σχετλιώτεροσ ἄνθρωποσ, ἢ μᾶλλον ἑκὼν τὰ δίκαι’ ἀγνοεῖν προσποιούμενοσ; λαβὲ δ’ αὐτὴν τὴν πρόκλησιν καὶ ἀνάγνωθι. Πρόκλησισ ὑμεῖσ τοίνυν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ βάσανον ἀκριβεστάτην πασῶν <πίστεων> νομίζετε, καὶ ὅπου ἂν δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι παραγένωνται, δέῃ δ’ εὑρεθῆναι τὸ ζητούμενον, οὐ χρῆσθε ταῖσ τῶν ἐλευθέρων μαρτυρίαισ, ἀλλὰ τοὺσ δούλουσ βασανίζοντεσ, οὕτω ζητεῖτε τὴν ἀλήθειαν εὑρεῖν. εἰκότωσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· τῶν μὲν γὰρ μαρτυρησάντων ἤδη τινὲσ οὐ τἀληθῆ μαρτυρῆσαι ἔδοξαν·

τῶν δὲ βασανισθέντων οὐδένεσ πώποτ’ ἐξηλέγχθησαν, ὡσ οὐκ ἀληθῆ τὰ ἐκ τῆσ βασάνου εἶπον. οὗτοσ δὲ τηλικαῦτα δίκαια φυγὼν καὶ σαφεῖσ οὕτω καὶ μεγάλουσ ἐλέγχουσ παραλιπών, Ἄφοβον παρεχόμενοσ μάρτυρα καὶ Τιμοκράτην, τὸν μὲν ὡσ ἀπέδωκε τὴν προῖκα, τὸν δ’ ὡσ ἀπείληφεν, ἀξιώσει πιστεύεσθαι παρ’ ὑμῖν, ἀμάρτυρον τὴν πρὸσ τούτουσ πρᾶξιν γεγενῆσθαι προσποιούμενοσ·

τοσαύτην ὑμῶν εὐήθειαν κατέγνωκεν. ὅτι μὲν τοίνυν οὔτ’ ἀληθῆ οὔτ’ ἀληθείᾳ ἐοικότα λέξουσιν, καὶ ἐκ τοῦ ἐξ ἀρχῆσ αὐτοὺσ ὁμολογεῖν τὴν προῖκα μὴ δοῦναι, καὶ ἐκ τοῦ πάλιν ἄνευ μαρτύρων ἀποδεδωκέναι φάσκειν, καὶ ἐκ τοῦ τὸν χρόνον μὴ ἐγχωρεῖν ἀμφισβητουμένησ ἤδη τῆσ οὐσίασ ἀποδοῦναι τἀργύριον, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἱκανῶσ ἀποδεδεῖχθαι νομίζω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 21-30, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Α

(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Α)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION