Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 58:

δυσκατάπαυστον δέ τι κινδυνεύει πρᾶγμ’ εἶναι πονηρία. ὅπου γὰρ Ἀριστογείτων ἐπὶ τοῖσ ὡμολογημένοισ ἀδικήμασι κρίνεται καὶ οὐκ ἀπόλωλε πάλαι, τί χρὴ ποιεῖν ἢ λέγειν; ὃσ εἰσ τοῦθ’ ἥκει πονηρίασ ὥστ’ ἐνδεδειγμένοσ ἤδη βοῶν, συκοφαντῶν, ἀπειλῶν οὐκ ἐπαύετο, οἷσ μὲν ὑμεῖσ τὰ μέγιστ’ ἐνεχειρίζετε στρατηγοῖσ, ὅτι αὐτῷ ἀργύριον αἰτοῦντι οὐκ ἔδοσαν, οὐδὲ τῶν κοπρώνων ἂν ἐπιστάτασ ἑλέσθαι φάσκων, οὐκ ἐκείνουσ ὑβρίζων, οὔ ἐκείνοισ μὲν γὰρ ἐξῆν μικρὸν ἀργύριον δοῦσι τούτῳ μὴ ἀκούειν ταῦτα, ἀλλὰ τὴν ὑμετέραν χειροτονίαν προπηλακίζων καὶ τῆσ αὑτοῦ πονηρίασ ἐπίδειξιν ποιούμενοσ, τὰσ δὲ κληρωτὰσ ἀρχὰσ σπαράττων, αἰτῶν, εἰσπράττων ἀργύριον, τί κακὸν οὐ παρέχων;