Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 162:

καίτοι τίν’ ἂν ἀξίαν δοίησ δίκην, ἢ τί σὺ παθὼν ἂν τὰ προσήκοντ’ εἰήσ πεπονθώσ, ὅσ, τὰ μὲν ἄλλ’ ἐῶ, ἀλλὰ τοὺσ τῷ γήρᾳ βοηθοὺσ <νόμουσ> λυμαίνει, οἳ καὶ ζῶντασ ἀναγκάζουσι τοὺσ παῖδασ τοὺσ γονέασ τρέφειν, καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωσιν, ὅπωσ τῶν νομιζομένων τύχωσι παρασκευάζουσιν; ἢ πῶσ οὐ κάκιστοσ ἁπάντων ἀνθρώπων δικαίωσ ἂν νομίζοιο, ὅστισ, ὦ κατάρατε, περὶ πλείονοσ φαίνει τοὺσ κλέπτασ καὶ τοὺσ κακούργουσ καὶ τοὺσ ἀστρατεύτουσ τῆσ πατρίδοσ ποιούμενοσ, καὶ διὰ τούτουσ καθ’ ἡμῶν νόμον τίθησ;