Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 92:

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 92:)

καὶ μὴν οὐδ’ ἐκεῖνό γ’ ἂν εἴποισ, ὡσ ὅσοισ δεσμοῦ προστιμᾶται, τούτων μάλιστ’ ἢ τὰ μέγιστ’ ἀδικοῦσιν οἱ τελῶναι, ὥστε μόνοισ αὐτοῖσ μὴ μεταδοῦναι τοῦ νόμου. πολὺ γὰρ δήπου μᾶλλον οἱ προδιδόντεσ τι τῶν κοινῶν, οἱ τοὺσ γονέασ κακοῦντεσ, οἱ μὴ καθαρὰσ τὰσ χεῖρασ ἔχοντεσ, εἰσιόντεσ δ’ εἰσ τὴν ἀγοράν, ἀδικοῦσιν. οἷσ ἅπασιν οἱ μὲν ὑπάρχοντεσ νόμοι δεσμὸν προλέγουσιν, ὁ δὲ σὸσ λελύσθαι δίδωσιν. ἀλλ’ ἐνταῦθα πάλιν καταμηνύεισ ὑπὲρ ὧν ἐτίθεισ· διὰ γὰρ τὸ μὴ τελωνήσαντασ ὀφείλειν αὐτούσ, ἀλλὰ κλέψαντασ, μᾶλλον δ’ ἁρπάσαντασ τὰ χρήματα, διὰ τοῦτ’ οὐκ ἐφρόντισασ, οἶμαι, τῶν τελωνῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION