Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 232:

τί δὴ προσῆκεν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν ὡσ ἀληθῶσ ἁπλοῦν καὶ φίλον, παρόντοσ μὲν στρατηγοῦ οὐχ ὧν ἐκεῖνοσ ἔφησεν ἂν αὑτῷ φθονεῖν οὐδενόσ, ἀλλ’ ὃν αὐτὸσ ἑαυτοῦ φίλον προείλετο τῶν παρ’ ὑμῖν, καὶ πρὸσ ὃν τὴν ἐπιστολὴν ἐπεπόμφει, τετελευτηκότοσ δὲ Κότυοσ, κύριον δ’ ὄντα τῶν πραγμάτων; οὐκ ἀποδοῦναι μὲν τὴν χώραν εὐθέωσ ὑμῖν, κοινῇ δὲ μεθ’ ὑμῶν καθιστάναι τὸν βασιλέα τῆσ Θρᾴκησ, δηλῶσαι δ’ ὡσ εἶχεν εὐνοϊκῶσ ὑμῖν, καιροῦ τοιούτου λαβόμενον;