Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 191:

ὁ μέν γ’ ἐκεῖνον τιμάσ, σίτησιν, εἰκόνασ, πατρίδ’ ἣ ζηλωτὸν αὐτὸν ἐποίησεν, ὀλίγου δέω λέγειν πάνθ’ ὧν ἄνευ ζῆν οὐκ ἄξιον ἦν Ἰφικράτει, νομίζων ἀποστερήσειν οὐκ ἐπεστράφη· οὗτοσ δ’ ὡσ ἀληθῶσ τίνοσ ἂν καὶ λόγον σχοίη μὴ τίνοσ Χαρίδημον ἀποστερήσῃ; οὐδ’ ὁτιοῦν ἐστι γὰρ παρ’ ὑμῖν αὐτῷ, οὐ παῖδεσ, οὐκ εἰκών, οὐ συγγενεῖσ, οὐκ ἄλλ’ οὐδέν.