Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 115:

ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ ἔγραψε ταῦτα, ἀλλὰ τὸν μὲν ἀθῷον αἰτιᾶσθαι, τὸν δ’ ἄκριτον παραχρῆμ’ ἐκδίδοσθαι. ἂν δέ τισ ἀνθρώπων ἢ καὶ ὅλη πόλισ τοσούτοισ νομίμοισ ἀναιρουμένοισ ὅσοισ ἐγὼ διεξελήλυθα, καὶ τοσούτοισ δικαστηρίοισ καταλυομένοισ ὅσοισ εἴρηκα, ἃ θεοὶ κατέδειξαν καὶ μετὰ ταῦτ’ ἄνθρωποι χρῶνται πάντα τὸν χρόνον, βοηθήσῃ καὶ τὸν ὑβριζόμενον καὶ παρανομούμενον ἀφέληται, ἔκσπονδον ἔγραψεν εἶναι, καὶ οὐδὲ τούτῳ λόγον οὐδὲ κρίσιν πεποίηκεν, ἀλλὰ καὶ τοῦτον εὐθὺσ ἄνευ κρίσεωσ κολάζει. πῶσ ἂν ἢ δεινότερον γένοιτ’ ἢ παρανομώτερον τούτου ψήφισμα;