Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 106:

(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 106:)

ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ οὐδὲν ἀφεῖλεν, ἀλλ’ ἁπλῶσ, ἐάν τισ ἀποκτείνῃ Χαρίδημον, κἂν δικαίωσ, κἂν ὡσ οἱ νόμοι διδόασιν, ἔκδοτον ποιεῖ. καίτοι πᾶσίν εἰσι πράγμασι καὶ λόγοισ δύο προσθῆκαι, ἡ τοῦ δικαίου καὶ ἀδίκου· ἃσ ἅμα μὲν ταὐτὸ πρᾶγμ’ οὐδὲν ἂν δύναιτο σχεῖν οὐδὲ λόγοσ οὐδείσ πῶσ γὰρ ἂν δίκαι’ ἅμα ταὐτὰ καὶ μὴ γένοιτο; τὴν ἑτέραν δ’ ἕκαστον ἔχον δοκιμάζεται, κἂν μὲν τὴν ἄδικον φανῇ, πονηρὸν κρίνεται, ἂν δὲ τὴν δικαίαν, χρηστὸν καὶ καλόν. σὺ τοίνυν οὐδετέραν προσέθηκασ τούτων, ἄν τισ ἀποκτείνῃ γράφων· ἀλλ’ ἀόριστον εἰπὼν αὐτὴν τὴν αἰτίαν, καὶ μετὰ ταῦτ’ εὐθὺσ προσγράψασ ἀγώγιμον εἶναι, τρίτον τουτὶ δικαστήριον καὶ τὰ τούτου νόμιμα παραβεβηκὼσ φαίνει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION