Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 151:

οὕτω τοίνυν οὗτόσ ἐστ’ ἀσεβὴσ καὶ μιαρὸσ καὶ πᾶν ἂν ὑποστὰσ εἰπεῖν καὶ πρᾶξαι, εἰ δ’ ἀληθὲσ ἢ ψεῦδοσ ἢ πρὸσ ἐχθρὸν ἢ φίλον ἢ τὰ τοιαῦτα, ἀλλ’ οὐδ’ ὁτιοῦν διορίζων, ὥστ’ ἐπαιτιασάμενόσ με φόνου καὶ τοιοῦτο πρᾶγμ’ ἐπαγαγών, εἰάσε μέν μ’ εἰσιτητήρι’ ὑπὲρ τῆσ βουλῆσ ἱεροποιῆσαι καὶ θῦσαι καὶ κατάρξασθαι τῶν ἱερῶν ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὅλησ τῆσ πόλεωσ, εἰάσε δ’ ἀρχεθεωροῦντ’ ἀγαγεῖν τῷ Διὶ τῷ Νεμείῳ τὴν κοινὴν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ θεωρίαν, περιεῖδε δὲ ταῖσ σεμναῖσ θεαῖσ ἱεροποιὸν αἱρεθέντ’ ἐξ Ἀθηναίων ἁπάντων τρίτον αὐτὸν καὶ καταρξάμενον τῶν ἱερῶν. ἆρ’ ἄν, εἴ γ’ εἶχε στιγμὴν ἢ σκιὰν τούτων ὧν κατεσκεύαζεν κατ’ ἐμοῦ, ταῦτ’ ἂν εἰάσεν;