Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 3 9:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 9:)

ἔτι δὲ ἐπεὶ ἅπαντεσ, καὶ ἐπαινοῦντεσ καὶ ψέγοντεσ, καὶ προτρέποντεσ καὶ ἀποτρέποντεσ, καὶ κατηγοροῦντεσ καὶ ἀπολογούμενοι, οὐ μόνον τὰ εἰρημένα δεικνύναι πειρῶνται, ἀλλὰ καὶ ὅτι μέγα ἢ μικρὸν τὸ ἀγαθὸν ἢ τὸ κακόν, ἢ τὸ καλὸν ἢ τὸ αἰσχρόν, ἢ τὸ δίκαιον ἢ τὸ ἄδικον, ἢ καθ’ αὑτὰ λέγοντεσ ἢ πρὸσ ἄλληλα ἀντιπαραβάλλοντεσ, δῆλον ὅτι δέοι ἂν καὶ περὶ μεγέθουσ καὶ μικρότητοσ καὶ τοῦ μείζονοσ καὶ τοῦ ἐλάττονοσ προτάσεισ ἔχειν, καὶ καθόλου καὶ περὶ ἑκάστου, οἱο͂ν τί μεῖζον ἀγαθὸν ἢ ἔλαττον ἢ ἀδίκημα ἢ δικαίωμα· ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων. περὶ ὧν μὲν οὖν ἐξ ἀνάγκησ δεῖ λαβεῖν τὰσ προτάσεισ, εἴρηται· μετὰ δὲ ταῦτα διαιρετέον ἰδίᾳ περὶ ἑκάστου τούτων, οἱο͂ν περὶ ὧν συμβουλὴ καὶ περὶ ὧν οἱ ἐπιδεικτικοὶ λόγοι, τρίτον δὲ περὶ ὧν αἱ δίκαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION