Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 5

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5)

σχεδὸν δὲ καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ καὶ κοινῇ πᾶσι σκοπόσ τισ ἔστιν οὗ στοχαζόμενοι καὶ αἱροῦνται καὶ φεύγουσιν· καὶ τοῦτ’ ἐστὶν ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν ἥ τ’ εὐδαιμονία καὶ τὰ μόρια αὐτῆσ· ὥστε παραδείγματοσ χάριν λάβωμεν τί ἐστιν ὡσ ἁπλῶσ εἰπεῖν ἡ εὐδαιμονία, καὶ ἐκ τίνων τὰ μόρια ταύτησ·

περὶ γὰρ ταύτησ καὶ τῶν εἰσ ταύτην συντεινόντων καὶ τῶν ἐναντίων ταύτῃ αἵ τε προτροπαὶ καὶ αἱ ἀποτροπαὶ πᾶσαί εἰσιν· τὰ μὲν γὰρ παρασκευάζοντα ταύτην ἢ τῶν μορίων τι, ἢ μεῖζον ἀντ’ ἐλάττονοσ ποιοῦντα, δεῖ πράττειν, τὰ δὲ φθείροντα ἢ ἐμποδίζοντα ἢ τὰ ἐναντία ποιοῦντα μὴ πράττειν. ἔστω δὴ εὐδαιμονία εὐπραξία μετ’ ἀρετῆσ, ἢ αὐτάρκεια ζωῆσ, ἢ ὁ βίοσ ὁ μετὰ ἀσφαλείασ ἥδιστοσ, ἢ εὐθενία κτημάτων καὶ σωμάτων μετὰ δυνάμεωσ φυλακτικῆσ τε καὶ πρακτικῆσ τούτων·

σχεδὸν γὰρ τούτων ἓν ἢ πλείω τὴν εὐδαιμονίαν ὁμολογοῦσιν εἶναι ἅπαντεσ. εἰ δή ἐστιν ἡ εὐδαιμονία τοιοῦτον, ἀνάγκη αὐτῆσ εἶναι μέρη εὐγένειαν, πολυφιλίαν, χρηστοφιλίαν, πλοῦτον, εὐτεκνίαν, πολυτεκνίαν, εὐγηρίαν·

ἔτι τὰσ τοῦ σώματοσ ἀρετάσ οἱο͂ν ὑγίειαν, κάλλοσ, ἰσχύν, μέγεθοσ, δύναμιν ἀγωνιστικήν, δόξαν, τιμήν, εὐτυχίαν, ἀρετήν ἢ καὶ τὰ μέρη αὐτῆσ φρόνησιν, ἀνδρείαν, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· οὕτω γὰρ ἂν αὐταρκέστατόσ <τισ> εἰή, εἰ ὑπάρχοι αὐτῷ τά τ’ ἐν αὐτῷ καὶ τὰ ἐκτὸσ ἀγαθά· οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλα παρὰ ταῦτα. ἔστι δ’ ἐν αὐτῷ μὲν τὰ περὶ ψυχὴν καὶ τὰ ἐν σώματι, ἔξω δὲ εὐγένεια καὶ φίλοι καὶ χρήματα καὶ τιμή, ἔτι δὲ προσήκειν οἰόμεθα δυνάμεισ ὑπάρχειν καὶ τύχην· οὕτω γὰρ ἀσφαλέστατοσ ὁ βίοσ. λάβωμεν τοίνυν ὁμοίωσ καὶ τούτων ἕκαστον τί ἐστιν. εὐγένεια μὲν οὖν ἐστιν ἔθνει μὲν καὶ πόλει τὸ αὐτόχθονασ ἢ ἀρχαίουσ εἶναι, καὶ ἡγεμόνασ τοὺσ πρώτουσ ἐπιφανεῖσ, καὶ πολλοὺσ ἐπιφανεῖσ γεγονέναι ἐξ αὐτῶν ἐπὶ τοῖσ ζηλουμένοισ·

ἰδίᾳ δὲ εὐγένεια ἢ ἀπ’ ἀνδρῶν ἢ ἀπὸ γυναικῶν, καὶ γνησιότησ ἀπ’ ἀμφοῖν, καί, ὥσπερ ἐπὶ πόλεωσ, <τὸ> τούσ τε πρώτουσ γνωρίμουσ ἢ ἐπ’ ἀρετῇ ἢ πλούτῳ ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν τιμωμένων εἶναι, καὶ πολλοὺσ ἐπιφανεῖσ ἐκ τοῦ γένουσ καὶ ἄνδρασ καὶ γυναῖκασ καὶ νέουσ καὶ πρεσβυτέρουσ. εὐτεκνία δὲ καὶ πολυτεκνία οὐκ ἄδηλα.

ἔστιν δὲ τῷ κοινῷ μὲν εὐτεκνία, νεότησ ἂν ᾖ πολλὴ καὶ ἀγαθή, ἀγαθὴ δὲ κατ’ ἀρετὴν σώματοσ, οἱο͂ν μέγεθοσ, κάλλοσ, ἰσχύν, δύναμιν ἀγωνιστικήν· ψυχῆσ δὲ σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία νέου ἀρεταί· ἰδίᾳ δὲ εὐτεκνία καὶ πολυτεκνία τὸ τὰ ἴδια τέκνα πολλὰ καὶ τοιαῦτα εἶναι, καὶ θήλεα καὶ ἄρρενα· θηλειῶν δὲ ἀρετὴ σώματοσ μὲν κάλλοσ καὶ μέγεθοσ, ψυχῆσ δὲ σωφροσύνη καὶ φιλεργία ἄνευ ἀνελευθερίασ. ὁμοίωσ δὲ καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ, καὶ κατ’ ἄνδρασ καὶ κατὰ γυναῖκασ, δεῖ ζητεῖν ἕκαστον ὑπάρχειν τῶν τοιούτων· ὅσοισ γὰρ τὰ κατὰ γυναῖκασ φαῦλα ὥσπερ Λακεδαιμονίοισ, σχεδὸν κατὰ τὸ ἥμισυ οὐκ εὐδαιμονοῦσιν. πλούτου δὲ μέρη νομίσματοσ πλῆθοσ <καὶ> γῆσ, χωρίων κτῆσισ πλήθει καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διαφερόντων, ἔτι δὲ ἐπίπλων κτῆσισ καὶ ἀνδραπόδων καὶ βοσκημάτων πλήθει καὶ κάλλει διαφερόντων, ταῦτα δὲ πάντα <οἰκεῖα> καὶ ἀσφαλῆ καὶ ἐλευθέρια καὶ χρήσιμα.

ἔστιν δὲ χρήσιμα μὲν μᾶλλον τὰ κάρπιμα, ἐλευθέρια δὲ τὰ πρὸσ ἀπόλαυσιν κάρπιμα δὲ λέγω ἀφ’ ὧν αἱ πρόσοδοι, ἀπολαυστικὰ δὲ ἀφ’ ὧν μηδὲν παρὰ τὴν χρῆσιν γίγνεται ὅ τι καὶ ἄξιον. ὁρ́οσ δὲ ἀσφαλείασ μὲν τὸ ἐνταῦθα καὶ οὕτω κεκτῆσθαι ὥστ’ ἐφ’ αὑτῷ εἶναι τὴν χρῆσιν αὐτῶν, τοῦ δὲ οἰκεῖα εἶναι ἢ μὴ ὅταν ἐφ’ αὑτῷ ᾖ ἀπαλλοτριῶσαι· λέγω δὲ ἀπαλλοτρίωσιν δόσιν καὶ πρᾶσιν. ὅλωσ δὲ τὸ πλουτεῖν ἐστιν ἐν τῷ χρῆσθαι μᾶλλον ἢ ἐν τῷ κεκτῆσθαι· καὶ γὰρ ἡ ἐνέργειά ἐστι τῶν τοιούτων καὶ ἡ χρῆσισ πλοῦτοσ. εὐδοξία δ’ ἐστὶν τὸ ὑπὸ πάντων σπουδαῖον ὑπολαμβάνεσθαι ἢ τοιοῦτόν τι ἔχειν οὗ πάντεσ ἐφίενται ἢ οἱ πολλοὶ ἢ οἱ ἀγαθοὶ ἢ οἱ φρόνιμοι.

τιμὴ δ’ ἐστὶν μὲν σημεῖον εὐεργετικῆσ εὐδοξίασ, τιμῶνται δὲ δικαίωσ μὲν καὶ μάλιστα οἱ εὐεργετηκότεσ, οὐ μὴν ἀλλὰ τιμᾶται καὶ ὁ δυνάμενοσ εὐεργετεῖν·

εὐεργεσία δὲ ἢ εἰσ σωτηρίαν καὶ ὅσα αἴτια τοῦ εἶναι, ἢ εἰσ πλοῦτον, ἢ εἴσ τι τῶν ἄλλων ἀγαθῶν, ὧν μὴ ῥᾳδία ἡ κτῆσισ ἢ ὅλωσ ἢ ἐνταῦθα ἢ τότε· πολλοὶ γὰρ διὰ μικρὰ δοκοῦντα τιμῆσ τυγχάνουσιν, ἀλλ’ οἱ τόποι καὶ οἱ καιροὶ αἴτιοι. μέρη δὲ τιμῆσ θυσίαι, μνῆμαι ἐν μέτροισ καὶ ἄνευ μέτρων, γέρα, τεμένη, προεδρίαι, τάφοι, εἰκόνεσ, τροφαὶ δημόσιαι, τὰ βαρβαρικά, οἱο͂ν προσκυνήσεισ καὶ ἐκστάσεισ, δῶρα τὰ παρ’ ἑκάστοισ τίμια. καὶ γὰρ τὸ δῶρόν ἐστι κτήματοσ δόσισ καὶ τιμῆσ σημεῖον, διὸ καὶ οἱ φιλοχρήματοι καὶ οἱ φιλότιμοι ἐφίενται αὐτῶν· ἀμφοτέροισ γὰρ ἔχει ὧν δέονται· καὶ γὰρ κτῆμά ἐστιν οὗ ἐφίενται οἱ φιλοχρήματοι, καὶ τιμὴν ἔχει οὗ οἱ φιλότιμοι. σώματοσ δὲ ἀρετὴ ὑγίεια, αὕτη δὲ οὕτωσ ὥστε ἀνόσουσ εἶναι χρωμένουσ τοῖσ σώμασιν·

πολλοὶ γὰρ ὑγιαίνουσιν, ὥσπερ Ἡρόδικοσ λέγεται, οὓσ οὐδεὶσ ἂν εὐδαιμονίσειε τῆσ ὑγιείασ διὰ τὸ πάντων ἀπέχεσθαι τῶν ἀνθρωπίνων ἢ τῶν πλείστων. κάλλοσ δὲ ἕτερον καθ’ ἑκάστην ἡλικίαν ἐστίν.

νέου μὲν οὖν κάλλοσ τὸ πρὸσ τοὺσ πόνουσ χρήσιμον ἔχειν τὸ σῶμα τούσ τε πρὸσ δρόμον καὶ πρὸσ βίαν, ἡδὺν ὄντα ἰδεῖν πρὸσ ἀπόλαυσιν· διὸ οἱ πένταθλοι κάλλιστοι, ὅτι πρὸσ βίαν καὶ πρὸσ τάχοσ ἅμα πεφύκασιν· ἀκμάζοντοσ δὲ πρὸσ μὲν πόνουσ τοὺσ πολεμικούσ, ἡδὺν δ’ εἶναι δοκεῖν μετὰ φοβερότητοσ· γέροντοσ δὲ πρὸσ μὲν πόνουσ τοὺσ ἀναγκαίουσ ἱκανόν, ἄλυπον δὲ διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ὧν τὸ γῆρασ λωβᾶται. ἰσχὺσ δ’ ἐστὶ μὲν δύναμισ τοῦ κινεῖν ἕτερον ὡσ βούλεται, ἀνάγκη δὲ κινεῖν ἕτερον ἢ ἕλκοντα ἢ ὠθοῦντα ἢ αἴροντα ἢ πιέζοντα ἢ συνθλίβοντα, ὥστε ὁ ἰσχυρὸσ ἢ πᾶσιν ἢ τούτων τισίν ἐστιν ἰσχυρόσ.

μεγέθουσ δὲ ἀρετὴ τὸ ὑπάρχειν κατὰ μῆκοσ καὶ βάθοσ καὶ πλάτοσ τῶν πολλῶν τοσούτῳ μείζον’ ὥστε μὴ βραδυτέρασ ποιεῖν τὰσ κινήσεισ διὰ τὴν ὑπερβολήν.

ἀγωνιστικὴ δὲ σώματοσ ἀρετὴ σύγκειται ἐκ μεγέθουσ καὶ ἰσχύοσ καὶ τάχουσ καὶ γὰρ ὁ ταχὺσ ἰσχυρόσ ἐστιν·

ὁ γὰρ δυνάμενοσ τὰ σκέλη ῥιπτεῖν πωσ καὶ κινεῖν ταχὺ καὶ πόρρω δρομικόσ, ὁ δὲ θλίβειν καὶ κατέχειν παλαιστικόσ, ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ πυκτικόσ, ὁ δ’ ἀμφοτέροισ τούτοισ παγκρατιαστικόσ, ὁ δὲ πᾶσι πένταθλοσ. εὐγηρία δ’ ἐστὶ βραδυτὴσ γήρωσ μετ’ ἀλυπίασ·

οὔτε γὰρ εἰ ταχὺ γηράσκει, εὔγηρωσ, οὔτ’ εἰ μόγισ μὲν λυπηρῶσ δέ. ἔστιν δὲ καὶ ἐκ τῶν τοῦ σώματοσ ἀρετῶν καὶ <ἐκ> τύχησ· μὴ ἄνοσοσ γὰρ ὢν μηδὲ ἰσχυρὸσ οὐκ ἔσται ἀπαθὴσ οὐδ’ ἄλυποσ, καὶ πολυχρόνιοσ οὐκ ἄνευ τύχησ διαμείνειεν ἄν. ἔστιν δέ τισ καὶ χωρὶσ ἰσχύοσ καὶ ὑγιείασ ἄλλη δύναμισ μακροβιότητοσ· πολλοὶ γὰρ ἄνευ τῶν τοῦ σώματοσ ἀρετῶν μακρόβιοί εἰσιν· ἀλλ’ οὐδὲν ἡ ἀκριβολογία χρήσιμοσ ἡ περὶ τούτων εἰσ τὰ νῦν. πολυφιλία δὲ καὶ χρηστοφιλία οὐκ ἄδηλα, τοῦ φίλου ὡρισμένου, ὅτι ἔστιν ὁ τοιοῦτοσ φίλοσ ὅστισ ἃ οἰέται ἀγαθὰ εἶναι ἐκείνῳ, πρακτικόσ ἐστιν αὐτῶν δι’ ἐκεῖνον.

ᾧ δὴ πολλοὶ τοιοῦτοι, πολύφιλοσ, ᾧ δὲ καὶ ἐπιεικεῖσ ἄνδρεσ, χρηστόφιλοσ. εὐτυχία δέ ἐστιν, ὧν ἡ τύχη ἀγαθῶν αἰτία, ταῦτα γίγνεσθαι καὶ ὑπάρχειν ἢ πάντα ἢ τὰ πλεῖστα ἢ τὰ μέγιστα.

αἰτία δ’ ἐστὶν ἡ τύχη ἐνίων μὲν καὶ ὧν αἱ τέχναι, πολλῶν δὲ καὶ ἀτέχνων, οἱο͂ν ὅσων ἡ φύσισ ἐνδέχεται δὲ καὶ παρὰ φύσιν εἶναι· ὑγιείασ μὲν γὰρ τέχνη αἰτία, κάλλουσ δὲ καὶ μεγέθουσ φύσισ. ὅλωσ δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν ἐστιν ἀπὸ τύχησ ἐφ’ οἷσ ἐστιν ὁ φθόνοσ. ἔστιν δὲ καὶ τῶν παρὰ λόγον ἀγαθῶν αἰτία τύχη, οἱο͂ν εἰ οἱ ἄλλοι ἀδελφοὶ αἰσχροί, ὁ δὲ καλόσ, ἢ οἱ ἄλλοι μὴ εἶδον τὸν θησαυρόν, ὁ δ’ εὑρ͂εν, ἢ εἰ τοῦ πλησίον ἔτυχεν τὸ βέλοσ, τούτου δὲ μή, ἢ εἰ μὴ ἦλθε μόνοσ, ἀεὶ φοιτῶν, οἱ δὲ ἅπαξ ἐλθόντεσ διεφθάρησαν· πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα εὐτυχήματα δοκεῖ εἶναι. περὶ δὲ ἀρετῆσ ἐπείπερ οἰκειότατοσ ὁ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ τόποσ, ὅταν περὶ ἐπαίνου ποιώμεθα τὸν λόγον, τότε διοριστέον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION