헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́06́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 6)

ὧν μὲν οὖν δεῖ στοχάζεσθαι προτρέποντα ὡσ ἐσομένων ἢ ὑπαρχόντων, καὶ ὧν ἀποτρέποντα, φανερόν· τὰ γὰρ ἐναντία τούτων ἐστίν. ἐπεὶ δὲ πρόκειται τῷ συμβουλεύοντι σκοπὸσ τὸ συμφέρον βουλεύονται γὰρ οὐ περὶ τοῦ τέλουσ, ἀλλὰ περὶ τῶν πρὸσ τὸ τέλοσ, ταῦτα δ’ ἐστὶ τὰ συμφέροντα κατὰ τὰσ πράξεισ, τὸ δὲ συμφέρον ἀγαθόν, ληπτέον ἂν εἰή τὰ στοιχεῖα περὶ ἀγαθοῦ καὶ συμφέροντοσ ἁπλῶσ. ἔστω δὴ ἀγαθὸν ὃ ἂν αὐτὸ ἑαυτοῦ ἕνεκα ᾖ αἱρετόν, καὶ οὗ ἕνεκα ἄλλο αἱρούμεθα, καὶ οὗ ἐφίεται πάντα, ἢ πάντα τὰ αἴσθησιν ἔχοντα ἢ νοῦν ἢ εἰ λάβοι νοῦν, καὶ ὅσα ὁ νοῦσ ἂν ἑκάστῳ ἀποδοίη, καὶ ὅσα ὁ περὶ ἕκαστον νοῦσ ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ·

τοῦτό <γάρ> ἐστιν ἑκάστῳ ἀγαθόν, καὶ οὗ παρόντοσ εὖ διάκειται καὶ αὐτάρκωσ ἔχει, καὶ τὸ αὔταρκεσ, καὶ τὸ ποιητικὸν ἢ φυλακτικὸν τῶν τοιούτων, καὶ ᾧ ἀκολουθεῖ τὰ τοιαῦτα, καὶ τὰ κωλυτικὰ τῶν ἐναντίων καὶ τὰ φθαρτικά. ἀκολουθεῖ δὲ διχῶσ ἢ γὰρ ἅμα ἢ ὕστερον, οἱο͂ν τῷ μὲν μανθάνειν τὸ ἐπίστασθαι ὕστερον, τῷ δὲ ὑγιαίνειν τὸ ζῆν ἅμα, καὶ τὰ ποιητικὰ τριχῶσ, τὰ μὲν ὡσ τὸ ὑγιαίνειν ὑγιείασ, τὰ δὲ ὡσ σιτία ὑγιείασ, τὰ δὲ ὡσ τὸ γυμνάζεσθαι, ὅτι ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ ποιεῖ ὑγίειαν.

τούτων δὲ κειμένων ἀνάγκη τάσ τε λήψεισ τῶν ἀγαθῶν ἀγαθὰσ εἶναι καὶ τὰσ τῶν κακῶν ἀποβολάσ·

ἀκολουθεῖ γὰρ τῷ μὲν τὸ μὴ ἔχειν τὸ κακὸν ἅμα, τῷ δὲ τὸ ἔχειν τὸ ἀγαθὸν ὕστερον. καὶ ἡ ἀντ’ ἐλάττονοσ ἀγαθοῦ μείζονοσ λῆψισ καὶ ἀντὶ μείζονοσ κακοῦ ἐλάττονοσ·

ᾧ γὰρ ὑπερέχει τὸ μεῖζον τοῦ ἐλάττονοσ, τούτῳ γίνεται τοῦ μὲν λῆψισ τοῦ δ’ ἀποβολή. καὶ τὰσ ἀρετὰσ δὲ ἀνάγκη ἀγαθὸν εἶναι κατὰ γὰρ ταύτασ εὖ τε διάκεινται οἱ ἔχοντεσ, καὶ ποιητικαὶ τῶν ἀγαθῶν εἰσι καὶ πρακτικαί·

περὶ ἑκάστησ δὲ καὶ τίσ καὶ ποία χωρὶσ ῥητέον, καὶ τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι·

πάντα γὰρ ἐφίεται τὰ ζῷα αὐτῆσ τῇ φύσει· ὥστε καὶ τὰ ἡδέα καὶ τὰ καλὰ ἀνάγκη ἀγαθὰ εἶναι· τὰ μὲν γὰρ ἡδονῆσ ποιητικά, τῶν δὲ καλῶν τὰ μὲν ἡδέα τὰ δὲ αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ αἱρετά ἐστιν. ὡσ δὲ καθ’ ἓν εἰπεῖν, ἀνάγκη ἀγαθὰ εἶναι τάδε.

εὐδαιμονία· καὶ γὰρ καθ’ αὑτὸ αἱρετὸν καὶ αὔταρκεσ, καὶ ἕνεκα αὐτῆσ τἆλλα αἱρούμεθα. δικαιοσύνη, ἀνδρεία, σωφροσύνη, μεγαλοψυχία, μεγαλοπρέπεια, καὶ αἱ ἄλλαι αἱ τοιαῦται ἕξεισ·

ἀρεταὶ γὰρ ψυχῆσ. καὶ ὑγίεια καὶ κάλλοσ καὶ τὰ τοιαῦτα·

ἀρεταὶ γὰρ σώματοσ καὶ ποιητικὰ πολλῶν, οἱο͂ν ὑγίεια καὶ ἡδονῆσ καὶ τοῦ ζῆν, διὸ καὶ ἄριστον δοκεῖ εἶναι, ὅτι δύο τῶν τοῖσ πολλοῖσ τιμιωτάτων αἴτιόν ἐστιν, ἡδονῆσ καὶ τοῦ ζῆν. πλοῦτοσ·

ἀρετὴ γὰρ κτήσεωσ καὶ ποιητικὸν πολλῶν. φίλοσ καὶ φιλία·

καὶ γὰρ καθ’ αὑτὸν αἱρετὸσ ὁ φίλοσ καὶ ποιητικὸσ πολλῶν. τιμή, δόξα·

καὶ γὰρ ἡδέα καὶ ποιητικὰ πολλῶν, καὶ ἀκολουθεῖ αὐταῖσ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ ὑπάρχειν ἐφ’ οἷσ τιμῶνται. δύναμισ τοῦ λέγειν, τοῦ πράττειν·

ποιητικὰ γὰρ πάντα τὰ τοιαῦτα ἀγαθῶν. ἔτι εὐφυί̈α, μνήμη, εὐμάθεια, ἀγχίνοια, πάντα τὰ τοιαῦτα·

ποιητικαὶ γὰρ αὗται ἀγαθῶν αἱ δυνάμεισ εἰσίν. ὁμοίωσ δὲ καὶ αἱ ἐπιστῆμαι πᾶσαι καὶ αἱ τέχναι. καὶ τὸ ζῆν· εἰ γὰρ μηδὲν ἄλλο ἕποιτο ἀγαθόν, καθ’ αὑτὸ αἱρετόν ἐστιν. καὶ τὸ δίκαιον·

συμφέρον γάρ τι κοινῇ ἐστιν. ταῦτα μὲν οὖν σχεδὸν τὰ ὁμολογούμενα ἀγαθά ἐστιν·

ἐν δὲ τοῖσ ἀμφισβητησίμοισ ἐκ τῶνδε οἱ συλλογισμοί.

ᾧ τὸ ἐναντίον κακόν, τοῦτ’ ἀγαθόν. καὶ οὗ τὸ ἐναντίον τοῖσ ἐχθροῖσ συμφέρει·

οἱο͂ν εἰ τὸ δειλοὺσ εἶναι μάλιστα συμφέρει τοῖσ ἐχθροῖσ, δῆλον ὅτι ἀνδρεία μάλιστα ὠφέλιμον τοῖσ πολίταισ. καὶ ὅλωσ ὃ οἱ ἐχθροὶ βούλονται ἢ ἐφ’ ᾧ χαίρουσι, τοὐναντίον τούτου ὠφέλιμον φαίνεται·

διὸ εἴρηται ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμοσ. ἔστι δ’ οὐκ ἀεὶ τοῦτο, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ· οὐδὲν γὰρ κωλύει ἐνίοτε ταὐτὸ συμφέρειν τοῖσ ἐναντίοισ· ὅθεν λέγεται ὡσ τὰ κακὰ συνάγει τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὅταν ᾖ ταὐτὸ βλαβερὸν ἀμφοῖν. καὶ οὗ μὴ ἔστιν ὑπερβολή, τοῦτο ἀγαθόν, ὃ δ’ ἂν ᾖ μεῖζον ἢ δεῖ, κακόν.

καὶ οὗ ἕνεκα πολλὰ πεπόνηται ἢ δεδαπάνηται·

φαινόμενον γὰρ ἀγαθὸν ἤδη, καὶ ὡσ τέλοσ τὸ τοιοῦτον ὑπολαμβάνεται, καὶ τέλοσ πολλῶν, τὸ δὲ τέλοσ ἀγαθόν. ὅθεν ταῦτ’ εἴρηται κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν. καὶ ἡ παροιμία δὲ τὸ ἐπὶ θύραισ τὴν ὑδρίαν. καὶ οὗ <οἱ> πολλοὶ ἐφίενται, καὶ τὸ περιμάχητον φαινόμενον·

οὗ γὰρ πάντεσ ἐφίενται, τοῦτο ἀγαθὸν ἦν, οἱ δὲ πολλοὶ ὥσπερ πάντεσ φαίνονται. καὶ τὸ ἐπαινετόν·

οὐδεὶσ γὰρ τὸ μὴ ἀγαθὸν ἐπαινεῖ. καὶ ὃ οἱ ἐχθροὶ καὶ οἱ φαῦλοι ἐπαινοῦσιν· ὥσπερ γὰρ πάντεσ ἤδη ὁμολογοῦσιν, εἰ καὶ οἱ κακῶσ πεπονθότεσ· διὰ γὰρ τὸ φανερὸν ὁμολογοῖεν ἄν, ὥσπερ καὶ φαῦλοι οὓσ οἱ φίλοι ψέγουσι καὶ ἀγαθοὶ οὓσ οἱ ἐχθροὶ μὴ ψέγουσιν διὸ λελοιδορῆσθαι ὑπέλαβον Κορίνθιοι ὑπὸ Σιμωνίδου ποιήσαντοσ κορινθίοισ δ’ οὐ μέμφεται τὸ Ἴλιον. καὶ ὃ τῶν φρονίμων τισ ἢ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν προέκρινεν, οἱο͂ν Ὀδυσσέα Ἀθηνᾶ καὶ Ἑλένην Θησεὺσ καὶ Ἀλέξανδρον αἱ θεαὶ καὶ Ἀχιλλέα Ὅμηροσ.

καὶ ὅλωσ τὰ προαιρετά·

προαιροῦνται δὲ πράττειν τά τε εἰρημένα καὶ τὰ τοῖσ ἐχθροῖσ κακὰ καὶ τὰ τοῖσ φίλοισ ἀγαθὰ καὶ τὰ δυνατά· ταῦτα δὲ διχῶσ ἐστιν, τά τε γενόμενα ἂν καὶ τὰ ῥᾳδίωσ γιγνόμενα·

ῥᾴδια δὲ ὅσα ἢ ἄνευ λύπησ ἢ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ· τὸ γὰρ χαλεπὸν ὁρίζεται ἢ λύπῃ ἢ πλήθει χρόνου. καὶ ἐὰν ὡσ βούλονται· βούλονται δὲ ἢ μηδὲν κακὸν ἢ ἔλαττον τοῦ ἀγαθοῦ τοῦτο δὲ ἔσται, ἐὰν ἢ λανθάνῃ ἢ ἡ τιμωρία μικρὰ ᾖ. καὶ τὰ ἴδια, καὶ ἃ μηδείσ, καὶ τὰ περιττά·

τιμὴ γὰρ οὕτω μᾶλλον. καὶ τὰ ἁρμόττοντα αὐτοῖσ· τοιαῦτα δὲ τά τε προσήκοντα κατὰ γένοσ καὶ δύναμιν, καὶ ὧν ἐλλείπειν οἰόνται καὶ ἂν μικρὰ ᾖ· οὐδὲν γὰρ ἧττον προαιροῦνται ταῦτα πράττειν. καὶ τὰ εὐκατέργαστα.

καὶ ὧν ἐπιθυμοῦντεσ τυγχάνουσιν, οὐ γὰρ μόνον ἡδὺ ἀλλὰ καὶ βέλτιον φαίνεται. δυνατὰ γὰρ καὶ ῥᾴδια· εὐκατέργαστα δὲ ἃ πάντεσ ἢ οἱ πολλοὶ ἢ οἱ ὅμοιοι ἢ οἱ ἥττουσ κατώρθωσαν. καὶ ἃ χαριοῦνται τοῖσ φίλοισ, ἢ ἃ ἀπεχθήσονται τοῖσ ἐχθροῖσ. καὶ ὅσα οὓσ θαυμάζουσι προαιροῦνται πράττειν. καὶ πρὸσ ἃ εὐφυεῖσ εἰσιν καὶ ἔμπειροι· ῥᾷον γὰρ κατορθώσειν οἰόνται. καὶ ἃ μηδεὶσ φαῦλοσ· ἐπαινετὰ γὰρ μᾶλλον. καὶ μάλιστα ἕκαστοι πρὸσ ἃ φιλοτοίουτοι, οἱο͂ν οἱ φιλόνικοι εἰ νίκη ἔσται, οἱ φιλότιμοι εἰ τιμή, οἱ φιλοχρήματοι εἰ χρήματα, καὶ οἱ ἄλλοι ὡσαύτωσ.

περὶ μὲν οὖν ἀγαθοῦ καὶ τοῦ συμφέροντοσ ἐκ τούτων ληπτέον τὰσ πίστεισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 6

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION