Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 4

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 4)

ὅσα δὲ ἐξ ἀνάγκησ ἢ ἔστιν ἢ ἔσται, ἢ ἀδύνατον ἢ εἶναι ἢ γενέσθαι, περὶ δὲ τούτων οὐκ ἔστι συμβουλή. οὐδὲ δὴ περὶ τῶν ἐνδεχομένων ἁπάντων·

ἔστιν γὰρ καὶ φύσει ἔνια καὶ ἀπὸ τύχησ γινόμενα ἀγαθὰ τῶν ἐνδεχομένων καὶ γίγνεσθαι καὶ μή, περὶ ὧν οὐδὲν πρὸ ἔργου τὸ συμβουλεύειν· ἀλλὰ δῆλον ὅτι περὶ ὅσων ἐστὶν τὸ βουλεύεσθαι. τοιαῦτα δ’ ἐστὶν ὅσα πέφυκεν ἀνάγεσθαι εἰσ ἡμᾶσ, καὶ ὧν ἡ ἀρχὴ τῆσ γενέσεωσ ἐφ’ ἡμῖν ἐστιν· μέχρι γὰρ τούτου σκοποῦμεν, ἑώσ ἂν εὑρ́ωμεν εἰ ἡμῖν δυνατὰ ἢ ἀδύνατα πρᾶξαι. καθ’ ἕκαστον μὲν οὖν ἀκριβῶσ διαριθμήσασθαι καὶ διαλαβεῖν εἰσ εἴδη περὶ ὧν εἰώθασι χρηματίζειν, ἔτι δ’ ὅσον ἐνδέχεται περὶ αὐτῶν διορίσαι κατὰ τὴν ἀλήθειαν, οὐ δεῖ κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν ζητεῖν διὰ τὸ μήτε τῆσ ῥητορικῆσ εἶναι τέχνησ, ἀλλ’ ἐμφρονεστέρασ καὶ μᾶλλον ἀληθινῆσ, πολλῷ τε πλείω δεδόσθαι καὶ νῦν αὐτῇ τῶν οἰκείων θεωρημάτων·

ὅπερ γὰρ καὶ πρότερον εἰρηκότεσ τυγχάνομεν ἀληθέσ ἐστιν, ὅτι ἡ ῥητορικὴ σύγκειται μὲν ἔκ τε τῆσ ἀναλυτικῆσ ἐπιστήμησ καὶ τῆσ περὶ τὰ ἤθη πολιτικῆσ, ὁμοία δ’ ἐστὶν τὰ μὲν τῇ διαλεκτικῇ τὰ δὲ τοῖσ σοφιστικοῖσ λόγοισ.

ὅσῳ δ’ ἄν τισ ἢ τὴν διαλεκτικὴν ἢ ταύτην μὴ καθάπερ ἂν δυνάμεισ ἀλλ’ ἐπιστήμασ πειρᾶται κατασκευάζειν, λήσεται τὴν φύσιν αὐτῶν ἀφανίσασ τῷ μεταβαίνειν ἐπισκευάζων εἰσ ἐπιστήμασ ὑποκειμένων τινῶν πραγμάτων, ἀλλὰ μὴ μόνον λόγων.

ὅμωσ δὲ ὅσα πρὸ ἔργου μέν ἐστι διελεῖν, ἔτι δ’ ὑπολείπει σκέψιν τῇ πολιτικῇ ἐπιστήμῃ, εἴπωμεν καὶ νῦν.

σχεδὸν γάρ, περὶ ὧν βουλεύονται πάντεσ καὶ περὶ ὧν ἀγορεύουσιν οἱ συμβουλεύοντεσ, τὰ μέγιστα τυγχάνει πέντε τὸν ἀριθμὸν ὄντα· ταῦτα δ’ ἐστὶν περί τε πόρων, καὶ πολέμου καὶ εἰρήνησ, ἔτι δὲ περὶ φυλακῆσ τῆσ χώρασ, καὶ τῶν εἰσαγομένων καὶ ἐξαγομένων, καὶ νομοθεσίασ· ὥστε περὶ μὲν πόρων τὸν μέλλοντα συμβουλεύειν δέοι ἂν τὰσ προσόδουσ τῆσ πόλεωσ εἰδέναι τίνεσ καὶ πόσαι, ὅπωσ εἴτε τισ παραλείπεται προστεθῇ καὶ εἴ τισ ἐλάττων αὐξηθῇ, ἔτι δὲ τὰσ δαπάνασ τῆσ πόλεωσ ἁπάσασ, ὅπωσ εἴ τισ περίεργοσ ἀφαιρεθῇ καὶ εἴ τισ μείζων ἐλάττων γένηται·

οὐ γὰρ μόνον πρὸσ τὰ ὑπάρχοντα προστιθέντεσ πλουσιώτεροι γίγνονται, ἀλλὰ καὶ ἀφαιροῦντεσ τῶν δαπανημάτων. ταῦτα δ’ οὐ μόνον ἐκ τῆσ περὶ τὰ ἴδια ἐμπειρίασ ἐνδέχεται συνορᾶν, ἀλλ’ ἀναγκαῖον καὶ τῶν παρὰ τοῖσ ἄλλοισ εὑρημένων ἱστορικὸν εἶναι πρὸσ τὴν περὶ τούτων συμβουλήν. περὶ δὲ πολέμου καὶ εἰρήνησ τὴν δύναμιν εἰδέναι τῆσ πόλεωσ, ὁπόση τε ὑπάρχει ἤδη καὶ πόσην ἐνδέχεται ὑπάρξαι, καὶ ποία τισ ἥ τε ὑπάρχουσά ἐστιν καὶ ἥτισ ἐνδέχεται προσγενέσθαι, ἔτι δὲ πολέμουσ πῶσ καὶ τίνασ πεπολέμηκεν.

οὐ μόνον δὲ τῆσ οἰκείασ πόλεωσ ἀλλὰ καὶ τῶν ὁμόρων ταῦτα ἀναγκαῖον εἰδέναι, καὶ πρὸσ οὓσ ἐπίδοξον πολεμεῖν, ὅπωσ πρὸσ μὲν τοὺσ κρείττουσ εἰρηνεύηται, πρὸσ δὲ τοὺσ ἥττουσ ἐφ’ αὑτοῖσ ᾖ τὸ πολεμεῖν, καὶ τὰσ δυνάμεισ, πότερον ὅμοιαι ἢ ἀνόμοιαι· ἔστιν γὰρ καὶ ταύτῃ πλεονεκτεῖν ἢ ἐλαττοῦσθαι. ἀναγκαῖον δὲ καὶ πρὸσ ταῦτα μὴ μόνον τοὺσ οἰκείουσ πολέμουσ τεθεωρηκέναι ἀλλὰ καὶ τοὺσ τῶν ἄλλων, πῶσ ἀποβαίνουσιν· ἀπὸ γὰρ τῶν ὁμοίων τὰ ὅμοια γίγνεσθαι πέφυκεν. ἔτι δὲ περὶ φυλακῆσ τῆσ χώρασ μὴ λανθάνειν πῶσ φυλάττεται, ἀλλὰ καὶ τὸ πλῆθοσ εἰδέναι τῆσ φυλακῆσ καὶ τὸ εἶδοσ καὶ τοὺσ τόπουσ τῶν φυλακτηρίων τοῦτο δ’ ἀδύνατον μὴ ἔμπειρον ὄντα τῆσ χώρασ, ἵν’ εἴ τ’ ἐλάττων ἡ φυλακὴ προστεθῇ καὶ εἴ τισ περίεργοσ ἀφαιρεθῇ καὶ τοὺσ ἐπιτηδείουσ τόπουσ τηρῶσι μᾶλλον.

ἔτι δὲ περὶ τροφῆσ, πόση δαπάνη ἱκανὴ τῇ πόλει καὶ ποία, ἡ αὐτοῦ τε γιγνομένη καὶ <ἡ> εἰσαγώγιμοσ, καὶ τίνων τ’ ἐξαγωγῆσ δέονται καὶ τίνων <καὶ παρὰ τίνων> εἰσαγωγῆσ, ἵνα πρὸσ τούτουσ καὶ συνθῆκαι καὶ συμβολαὶ γίγνωνται·

πρὸσ δύο γὰρ διαφυλάττειν ἀναγκαῖον ἀνεγκλήτουσ τοὺσ πολίτασ, πρόσ τε τοὺσ κρείττουσ καὶ πρὸσ τοὺσ εἰσ ταῦτα χρησίμουσ. εἰσ δ’ ἀσφάλειαν ἅπαντα μὲν ταῦτα ἀναγκαῖον δύνασθαι θεωρεῖν, οὐκ ἐλάχιστον δὲ περὶ νομοθεσίασ ἐπαί̈ειν·

ἐν γὰρ τοῖσ νόμοισ ἐστὶν ἡ σωτηρία τῆσ πόλεωσ, ὥστ’ ἀναγκαῖον εἰδέναι πόσα τέ ἐστι πολιτειῶν εἴδη, καὶ ποῖα συμφέρει ἑκάστῃ, καὶ ὑπὸ τίνων φθείρεσθαι πέφυκεν καὶ οἰκείων τῆσ πολιτείασ καὶ ἐναντίων. λέγω δὲ τὸ ὑπὸ οἰκείων φθείρεσθαι, ὅτι ἔξω τῆσ βελτίστησ πολιτείασ αἱ ἄλλαι πᾶσαι καὶ ἀνιέμεναι καὶ ἐπιτεινόμεναι φθείρονται, οἱο͂ν δημοκρατία οὐ μόνον ἀνιεμένη ἀσθενεστέρα γίγνεται ὥστε τέλοσ ἥξει εἰσ ὀλιγαρχίαν, ἀλλὰ καὶ ἐπιτεινομένη σφόδρα· ὥσπερ καὶ ἡ γρυπότησ καὶ ἡ σιμότησ οὐ μόνον ἀνιέμενα ἔρχεται εἰσ τὸ μέσον, ἀλλὰ καὶ σφόδρα γρυπὰ γινόμενα ἢ σιμὰ οὕτωσ διατίθεται ὥστε μηδὲ μυκτῆρα δοκεῖν εἶναι. χρήσιμον δὲ πρὸσ τὰσ νομοθεσίασ τὸ μὴ μόνον ἐπαί̈ειν τίσ πολιτεία συμφέρει, ἐκ τῶν παρεληλυθότων θεωροῦντα, ἀλλὰ καὶ τὰσ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ εἰδέναι, αἱ ποῖαι τοῖσ ποίοισ ἁρμόττουσιν·

ὥστε δῆλον ὅτι πρὸσ μὲν τὴν νομοθεσίαν αἱ τῆσ γῆσ περίοδοι χρήσιμοι ἐντεῦθεν γὰρ λαβεῖν ἔστιν τοὺσ τῶν ἐθνῶν νόμουσ, πρὸσ δὲ τὰσ πολιτικὰσ συμβουλὰσ αἱ τῶν περὶ τὰσ πράξεισ γραφόντων ἱστορίαι· ἅπαντα δὲ ταῦτα πολιτικῆσ ἀλλ’ οὐ ῥητορικῆσ ἔργον ἐστίν. περὶ ὧν μὲν οὖν ἔχειν δεῖ <τὰσ προτάσεισ> τὸν μέλλοντα συμβουλεύειν, τὰ μέγιστα τοσαῦτά ἐστιν· ἐξ ὧν δὲ δεῖ καὶ περὶ τούτων καὶ περὶ τῶν ἄλλων προτρέπειν ἢ ἀποτρέπειν λέγωμεν πάλιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION