Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 2 17:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 2 17:)

ἀναγκαῖα μὲν οὖν λέγω ἐξ ὧν γίνεται συλλογισμόσ· διὸ καὶ τεκμήριον τὸ τοιοῦτον τῶν σημείων ἐστίν· ὅταν γὰρ μὴ ἐνδέχεσθαι οἰώνται λῦσαι τὸ λεχθέν, τότε φέρειν οἰόνται τεκμήριον ὡσ δεδειγμένον καὶ πεπερασμένον· τὸ γὰρ τέκμαρ καὶ πέρασ ταὐτόν ἐστι κατὰ τὴν ἀρχαίαν γλῶτταν.