Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 6:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 6:)

τὸ δὲ τοῖσ ὀνόμασιν ἀνεμφάτωσ χρῆσθαι εὐτέλειαν ἐργάζεται. διὸ καὶ τὸν ἀφελῆ λόγον κίνδυνοσ εἰσ εὐτέλειαν περιελθεῖν, ἐγγυτάτω γινόμενον διὰ τὸ καὶ τοιούτοισ ὀνόμασι χρῆσθαι. ἔστι τοίνυν ἐκφεύγειν καὶ περιί̈στασθαι τὴν εὐτέλειαν τῇ τῶν ἰσοδυναμούντων παραθέσει, οἱο͂ν ἐπεὶ δὲ ἠσθένει Δαρεῖοσ καὶ ὑπώπτευε τὴν τελευτὴν τοῦ βίου. τὸ δὲ καὶ τοῖσ ὀνόμασι τοῖσ ἐπὶ ἑτέρων πραγμάτων κειμένοισ κατὰ μεταφορὰν χρῆσθαι τῶν ἀφελῶν ἐστιν, οἱο͂ν πολλοὺσ ἐραστὰσ τῆσ ἑαυτοῦ φιλίασ ἐποιήσατο, καὶ πάλιν τοὺσ τῶν Ἑλλήνων ἀκολούθουσ· τοὺσ γὰρ τελευταίουσ τῶν Ἑλλήνων οὐκ ὤκνησεν ἀκολούθουσ ὀνομάσαι· καὶ τὸ διὰ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματοσ ἔπειθον, ἐπείσθημεν· καὶ διακόψαντα τὰ νοήματα, πρέσβεισ ἐπέμψαμεν· τὸ γὰρ λελυμένα ἀπ’ ἀλλήλων προάγειν ἀφελῆ τὸν λόγον ποιεῖ καὶ ἦθόσ τι ἐμφαίνει, ὡσ αὐτὰ γεγενημένα μετὰ τάχουσ λέγοντοσ. καὶ ὅσα δὲ ὀνόματα τόπων καὶ χωρίων πρόσφορά ἐστιν ἐν ἀφελεῖ λόγῳ, ταῦτα χρὴ ἐπιλέγεσθαι, ἔτι δὲ τὰ ἥττω ἔχοντα δύναμιν καὶ ἧττον προτιμώμενα, οἱο͂ν γυμνάσια, ἱππόδρομοι, ὅταν [δὲ] δὴ καὶ παρατιθῇσ ἐπιλεγόμενοσ γυμνάσια ἀνδρῶν γυμναζομένων, ἱππόδρομοι ἱππέων ἱππαζομένων, ταῦτα πάντα τῆσ ἀφελείασ. δεῖ δὲ καὶ τὰ ὀνόματα ἐν τῷ ἀφελεῖ λόγῳ μὴ καθ’ ἑνὸσ μόνον πράγματοσ προάγεσθαι, ἀλλὰ καὶ δύο καὶ τρία σημαίνειν, οἱο͂ν ἐπειδὴ τὸ [τε] ἀπιέναι εἴδη πλείω ἔχει τινά, πάντα ταῦτα ἐπισκεπτέον· περιέχει γὰρ ἐν αὑτῷ καὶ τὸ πλησίον καὶ τὸ πόρρω καὶ ἐν γῇ καὶ ἐν θαλάσσῃ, καὶ πράγματα ἔχειν καὶ παρέχειν, καὶ ὅλωσ μυρία ἐστίν, ἃ σημαίνει. καὶ τὰ τοιαῦτα δὲ τῶν ὀνομάτων, ἐν οἷσ περὶ κριθῶν καὶ ἀλεύρων καὶ ἐλαίου ἔστιν εἰπεῖν, ἀφέλειαν δοκεῖ μᾶλλον ἐν τῷ λόγῳ ποιεῖν· περὶ ἧττον γὰρ ἐνδόξων ὁ λόγοσ γίνεται. πολιτικὸσ δὲ ἀνὴρ ὀκνήσειεν ἂν προσελθεῖν τοιούτοισ ὀνόμασιν· ὅπου δ’ ἂν προσίῃ, εὖ εἰδέναι χρή, ὅτι ἢ ἐνεργείασ ἕνεκα, ἢ ὥστε ἦθοσ ἐν τῷ λόγῳ γενέσθαι, ἐπικατενεχθήσεται. ὁ ῥυθμὸσ δὲ διάφοροσ ὢν ἀνασώζει τὰ πράγματα, καὶ οὐκ ἔτι ἐστὶν περὶ τὰ ἐννοήματα, ἀλλὰ περὶ τὴν ἀπαγγελίαν ἡ ἀνομοιότησ τοῦ λόγου τοῦ πολιτικοῦ· τὸ μὲν γὰρ ἀποτετελεσμένον καὶ ὁλοκλήρωσ τὸ πολιτικὸν καὶ τῇ ἐννοίᾳ καὶ τῇ ἀπαγγελίᾳ τοιοῦτον εἶναι προσήκει. ἐνίοτε δὲ ἡ μὲν ἔννοια ἀφελήσ ἐστιν, ἡ δὲ ἀπαγγελία πολιτική, ὡσ καὶ ἐν τῷ πρὸσ Καλλικλέα ὁ Δημοσθένησ, κριθῶν μὲν βρεχθῆναι, καὶ ξηραινομένουσ ἰδεῖν αὐτὴν μηδὲ τρεῖσ μεδίμνουσ, ἀλεύρων δὲ ὡσ ἡμιμέδιμνον· ἐλαίου δὲ ἀποκλιθῆναι κεράμιον φάσκειν, οὐ μέντοι [ταῦτα] παθεῖν γε οὐδέν. καὶ τοῦτο δὲ μετὰ σεμνότητοσ, ὅπου γε αὐτὸ τὸ κύριον λεχθὲν κινδυνεύει εὐτέλειαν ποιῆσαι, ὥσπερ εἰ ἔλεγεσ, οὐ μέντοι ἐκχυθῆναί γε, ἐνταῦθα ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ κυρίου καὶ τοῦ κατ’ εἶδοσ ἐν γένει μεταβαλὼν εἶπεν, οὐ μέντοι παθεῖν γε οὐδέν. καὶ τὸ διὰ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων ἐπιπλέξαι δοκεῖ μὲν τοῦ ἀφελοῦσ εἶναι λόγου, ἐκλύει δὲ τὸν τόνον τοῦ πολιτικοῦ λόγου, ὡσ καὶ ἐν τῷ τῆσ παραπρεσβείασ ὁ Δημοσθένησ, τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι τῷ Φωκέων πολέμῳ καὶ τῷ κυρίουσ εἶναι Πυλῶν Φωκέασ, ταύτην μέντοι τὴν ἀπὸ τοῦ τόπου καὶ τῶν πραγμάτων ἀσφάλειαν ἐπιφορικῶσ ὡσ ἐν συμπληρώσει ἐπήνεγκε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION