Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἑρμηνείασ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἑρμηνείασ.)

περὶ δὲ ἑρμηνείασ τοσοῦτον ἂν εἴποιμι μήτε ὀνόματι μήτε ῥήματι χρῆσθαι ἄλλωσ πλὴν τοῖσ ἐκ τῶν βιβλίων, καὶ τοῦτο οὕτωσ ἁπλῶσ ἂν εἴποισ, μὴ πάντα ἐν πᾶσι τοῖσ εἴδεσι τιθέναι, ἀλλὰ [καὶ] κατ’ ἰδίαν ἕκαστον ἀξιωματικὸν τῆσ ἀφελείασ, πάθουσ, ἤθουσ, θυμοῦ. καὶ τὰ μέρη δὲ τῶν Δημοσθενικῶν πολὺ συμβάλλεται εἰσ ἑρμηνείασ ἰδέαν, πανταχοῦ δ’ ἐν τῇ φράσει ἀφέλειαν μόνοσ ὁ Ξενοφῶν ἐργάζεται· θυμὸσ γὰρ ἢ πάθοσ ἢ ὀργὴ ἢ ὀξύτησ καὶ τὰ ἄλλα ὅσα κεκίνηται, ἀξιώματοσ ἢ τραχύτητόσ ἐστι, παθῶν δὲ μεταβολῆσ καὶ προτροπῆσ, ὁποίασ ὁ Δημοσθένησ ἐστὶ γνώμησ· τὸ δὲ τοῖσ παραδείγμασι χρῆσθαι Σωκρατικόν ἐστιν, οὐ μὴν ἔν γε τῷ πολιτικῷ ἁρμόζει πάνυ τι τοιοῦτο. ἐνίοτε δὲ ὁ Ξενοφῶν καὶ πρὶν αὐτὸ ὃ βούλεται εἰπεῖν, δι’ αὐτοῦ τοῦ παραδείγματοσ εἰσάγει·

καὶ αἱ κατασκευαὶ αὐτῶν ἄνευ παραδειγμάτων εἰσίν, ὡσ ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὡσ δῆλον μέν ἐστι καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι, μάλιστα δὲ ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν· ἐκεῖ γὰρ τὸν Σωκράτην ὃν τρόπον περὶ ἑκάστων διαλεγόμενον καὶ ἀποδεικνύντα ἕκαστα πεποίηκεν ἔστιν ἀνασκοπουμένῳ καταμαθεῖν, ὡσ τοῦτον τὸν τρόπον προῆκται. δεῖ δὲ τὰ παραδείγματα καὶ τὰ παρατιθέμενα δι’ ὧν ἂν ἐπιδεικνύῃσ πρὸσ τὸ προκείμενόν σοι ὅμοια εἶναι καὶ κοινωνεῖν τούτοισ περὶ ὧν ἂν λέγηται, ἢ κατὰ γένοσ, ἢ κατὰ ἰσχύν, ἢ κατὰ χρόνον, ἢ κατὰ τὰ ἀποβαίνοντα ἐξ αὐτῶν, ἢ κατὰ ἰδιώματα αὐτῶν, ἢ κατ’ ἄλλην τινὰ ὁμοιότητα.

καὶ ἔστι τοῦτο καλὸν ἐν τῷ τοιούτῳ εἴδει τῶν λόγων καὶ τὸ τὴν ἁπλότητα μάλιστα ἀπεργαζόμενον, ὅθεν καὶ εὐπορία πλεκτὴ γίνεται, καὶ ὁ λόγοσ ἐκ τῶν ἐπεγκυκλουμένων ἀφελὴσ φαίνεται, διά τε τὸ σεμνότερον γίνεσθαι τὸ λεγόμενον καὶ δι’ ἑτέρου ἐναργέστερον, ὅπερ λαλιᾶσ ἔργον μᾶλλον εἶναι φαίνεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION