헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́2́12́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀρχῆσ.)

φέρε δὴ καὶ περὶ ἀρχῆσ λόγου καταμάθωμεν, ὃν τρόπον εἰώθε Ξενοφῶν ποιεῖν τὰσ ἀρχάσ, δεῖ δὲ ἐπὶ πάντων ὁμοίωσ τῶν λόγων προδιοικεῖσθαι τί χρήσιμον περὶ τὰ πράγματα, καὶ ἢ τὰ ἀντιπίπτοντα λύειν, ἢ συνιστάναι αὐτὰ ἑαυτῷ. ταύτῃ μὲν οὖν ὁμοίωσ ἔχει τοῖσ πολιτικοῖσ, τὰ δὲ ἰδιώματα λείπεται τοῖσ ἀφελέσι κατὰ τὴν μεταχείρισιν καὶ τὴν ἀπαγγελίαν. οἱ μὲν οὖν πολιτικοὶ τὰσ ἀρχὰσ λαμβάνουσι καὶ ἀπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων καὶ εἰσ αὐτὰ τεινούσασ, ὁ δὲ Ξενοφῶν εἰσ αὐτὰ τεινούσασ οὐκ ἐν ἅπασιν, εἰώθε δὲ μὴ ἀπ’ αὐτῶν λαμβάνειν, ὥσπερ ἐν τῇ Παιδείᾳ ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο·

οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν Κύρου πράξεων, ἀλλ’ ἐπιχειρηματικῶσ ἔξωθεν προήγαγε τὸν λόγον· διὸ καὶ προϊὼν κατὰ λεπτὸν ἔξωθεν τὴν αὔξησιν ἐποίησε. κέχρηται δὲ καὶ ἀπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν, ὥστε ἄντικρυσ δόξαι δικανικὸν εἶναι τὸν λόγον κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ πρώτησ ὑποβολῆσ τῶν πραγμάτων μὴ ἀπηρτισμένου τοῦ νοήματοσ, πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν.

ἔστι δὲ τοῦτο τὸ θεώρημα ἐν ἁπάσαισ ταῖσ ἀρχαῖσ τῶν λόγων αὐτοῦ, τὸ μὴ εἰπόντα ὥσπερ δεύτερον νόημα εἰσαγαγόντα χωρίσαι τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὑποβάλλειν τὰ ἐξηρτημένα τοῦ νοήματοσ εὐθέωσ καὶ ἐπεξιέναι ἐπὶ μακρόν·

ἰδίωμα τὸ μὴ μεταβάλλοντα τὴν ποιότητα τοῦ νοήματοσ οὕτωσ εἰσαγαγεῖν ἐν γένει πρῶτον, ὅπερ ἄν τισ πολιτικὸσ ἐποίησεν ἐξαίρων τὸν λόγον τῷ ἀξιώματι, οἱο͂ν ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, ὁποῖον εἶναι συμβέβηκε τὸ κατὰ τὴν τῶν καλῶν φύσιν, εἶτα οὕτωσ τὸ κατ’ εἶδοσ, ὅσαι δημοκρατίαι καὶ ὅσαι τυραννίδεσ. καὶ ἕτερον δὲ τὸ μὴ ἐν ἀποφατικῷ σχήματι, οἱο͂ν οὐδέν ἐστι δυσπειθέστερον ἀνθρώπου φύσεωσ, ἀλλ’ ὡσ ἀνθρωπίνωσ μάλιστα σὺν ἐρωτήσει ἐξήτασεν ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο καὶ τὸ μὴ ἀναβεβλημένῃ δέ, ἀλλὰ συνεστραμμένῃ τῇ λέξει χρῆσθαι ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο τῆσ ἀφελείασ. τὸ δὲ ἐπὶ τέλει σοι καὶ τοῦ ὀνόματοσ καὶ παντὸσ λόγου ἱστάσθω ἐν μακρῷ, κρίνεται δὲ τὰ κῶλα αὐτὰ καθ’ ἑαυτά, ὁ δὲ λόγοσ ἔστω ἀφελήσ, ὡσ κατὰ κῶλα μὲν ἀπαρτιζόμενοσ, κατὰ δὲ λόγου ἰδέαν ἢ ποιότητα πυκνότητά τινα καὶ συμπλοκὴν καινοπρεπῆ καὶ ἀφελῆ ἐμφαίνων·

ταῦτα δ’ ἐξ ἑνὸσ ὀνόματοσ πεποίηται, οἱο͂ν ἔννοια ποτὲ ἡμῖν ἐγένετο ἀντὶ τοῦ ἐνεθυμήθημέν ποτε. ἀφέλειαν γὰρ ἡ ὀξεῖα βραχύτησ ποιεῖ, ὥστε τοῦ θεωρήματοσ ἀλλαγέντοσ ἐξ ἀφελείασ γενέσθαι τραχύτητα συμβαίνει ἢ ἀξίωμα, τὸ πόθεν γίνεται ἀξίωμα πρᾷόν τι εἶναι. ὅλωσ δὲ ὡσ ἐγένετο τὰ πράγματα, οὕτω δεῖ καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἐκλαμβάνειν, οἱο͂ν Δαρείου καὶ Παρυσάτιδοσ γίνονται παῖδεσ δύο·

ἐνταῦθα γὰρ εἰ καὶ μεγάλη ἡ ὑπόθεσισ, ἀλλ’ ἡ ἀρχὴ ἀπὸ ψιλῶν τινῶν πραγμάτων ἐστί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀρχῆσ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀρχῆσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION