Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀξιοπιστίασ. 2:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἀξιοπιστίασ. 2:)

μέγιστον δὲ ἐν ἀφελεῖ λόγῳ τὸ ὡσ ἂν μάλιστα ἀληθινὸν δοκεῖν αὐτόν, φαίνεσθαι καὶ τοιαῦτα εἶναι τὰ λεγόμενα, ὡσ ἂν καὶ παντὶ ῥᾴδια ἐνθυμηθῆναι νομίσαι ἄν. τοῦτο δὲ μάλιστα γίνεται, ὅταν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ τοῦ εἰσαγομένου ἔννοιαν λαμβάνῃ, οἱο͂ν ὡσ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ καὶ τὸ τὰ ἐκείνου βούλεσθαι δαπανῶντά φησι μᾶλλον ἢ τὰ τῶν Ἑλλήνων πολεμεῖν. ἐκ γὰρ τοῦ πραχθέντοσ ὑπὸ τοῦ Ἀγησιλάου, ἔμελλε δὲ τὸ διαβῆναι αὐτὸν εἰσ τὴν Ἀσίαν, τὴν ἔννοιαν ταύτην λαβών, δι’ ἧσ φρόνιμον αὐτὸν ἐπεδείκνυεν ὄντα, ἀληθῆ μάλιστα ἔδοξε περὶ αὐτοῦ εἰρηκέναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION