Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 17:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 17:)

λέγω οὖν ὅτι καὶ λέξει ἀνεμφάτῳ χρῆται ὁ ἀφελὴσ ἀνὴρ καὶ σχήματι καὶ ῥυθμῷ, ὥσπερ ἔχει καὶ ἐνταῦθα, ἐπειδὴ δὲ ἠσθένει Δαρεῖοσ καὶ ὑπώπτευε τοῦ βίου τελευτήν, ἐβούλετό οἱ τὼ παῖδε ἄμφω παρεῖναι· οὐ γάρ ἐστιν ὁ ῥυθμὸσ ὥσπερ ἂν πολιτικοῦ ἀνδρὸσ γένοιτο, συνειλκυσμένοσ καὶ συνειληφὼσ τὰ νοήματα. τὰ δὲ ὀρθοῦντα νοήματα δριμύτητα ἔχει ἀντὶ τοῦ πλαγιάζειν· τὸ μὲν γὰρ πλαγιάσαι ἦν, ἀσθενῶν δὲ Δαρεῖοσ. κινδυνεύει δὲ ἐγγυτάτω εὐτελείασ προσιέναι ἡ ἀφέλεια διὰ τὸ πλείστοισ ὀνόμασιν ἀνεμφάτωσ χρῆσθαι, ὡσ καὶ ἐνταῦθα τὸ ἠσθένει ψιλὸν ἦν ὄνομα. διὰ τοῦτο αὐτῷ παρετέθη καὶ ἰσοδυναμοῦν, ἵνα ἐκφύγῃ τὴν εὐτέλειαν, ἐπειδὴ δὲ ἠσθένει Δαρεῖοσ καὶ ὑπώπτευε τελευτὴν τοῦ βίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION