Plutarch, Quaestiones Romanae, section 93

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 93)

"διὰ τί γυψὶ χρῶνται μάλιστα πρὸσ τοὺσ οἰωνισμούσ; πότερον ὅτι καὶ Ῥωμύλῳ δώδεκα γῦπεσ ἐφάνησαν ἐπὶ τῇ κτίσει τῆσ Ῥώμησ; ἢ ὅτι τῶν ὀρνίθων ἥκιστα συνεχὴσ καὶ συνήθησ οὗτοσ; οὐδὲ γὰρ νεοττιᾷ γυπὸσ ἐντυχεῖν ῥᾳδίωσ ἔστιν, ἀλλὰ πόρρωθέν ποθεν ἐξαπίνησ καταίρουσι· διὸ καὶ σημειώδησ ἡ ἄψισ αὐτῶν ἐστιν. ἢ καὶ τοῦτο παρ’ Ἡρακλέουσ ἔμαθον; εἰ λέγει ἀληθῶσ Ἡρόδωροσ, ὅτι πάντων μάλιστα γυψὶν ἐπὶ πράξεωσ ἀρχῇ φανεῖσιν ἔχαιρεν Ἡρακλῆσ, ἡγούμενοσ δικαιότατον εἶναι τὸν γῦπα τῶν σαρκοφάγων ἁπάντων· πρῶτον μὲν γὰρ οὐδενὸσ ἅπτεται ζῶντοσ οὐδ’ ἀποκτίννυσιν ἔμψυχον οὐδὲν ὡσ ἀετοὶ καὶ ἱέρακεσ καὶ τὰ νυκτίνομα· χρῆται δὲ τοῖσ ἄλλωσ ἀποθανοῦσιν. ἔπειτα καὶ τούτων τὰ ὁμόφυλα παρίησι πετεινοῦ γὰρ οὐδεὶσ ἑώρακε γῦπα γευόμενον, ὡσ ἀετοὶ καὶ ἱέρακεσ μάλιστα τὰ συγγενῆ διώκουσι καὶ κόπτουσι. καίτοι κατ’ Αἰσχύλον ὄρνιθοσ ὄρνισ πῶσ ἂν ἁγνεύοι φαγών;

ἀνθρώποισ δ’ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν ἀβλαβέστατόσ ἐστιν, οὔτε καρπὸν ἀφανίζων οὔτε φυτὸν οὔτε ζῷον ἥμερον κακουργῶν. εἰ δ’, ὡσ Αἰγύπτιοι μυθολογοῦσι, θῆλυ πᾶν τὸ γένοσ ἐστὶ καὶ κυΐσκονται δεχόμενοι καταπνέοντα τὸν ἀπηλιώτην ὥσπερ τὰ δένδρα τὸν ζέφυρον, καὶ παντάπασιν ἀπλανῆ τὰ σημεῖα καὶ βέβαια γίγνεσθαι πιθανόν ἐστιν ἀπ’ αὐτῶν. ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ αἱ περὶ τὰσ ὀχείασ σοβήσεισ ἔτι δ’ ἁρπαγαὶ καὶ φυγαὶ καὶ διώξεισ πολὺ τὸ θορυβῶδεσ καὶ ἀκατάστατον ἔχουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION