Plutarch, Quaestiones Romanae, section 5

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 5)

"διὰ τί τοὺσ τεθνάναι φημισθέντασ ἐπὶ ξένησ ψευδῶσ, κἂν ἐπανέλθωσιν, οὐ δέχονται κατὰ θύρασ, ἀλλὰ τῷ κεράμῳ προσβαίνοντεσ εἴσω καθιᾶσιν αὐτούσ; ὁ μὲν γὰρ Βάρρων αἰτίαν μυθικὴν ὅλωσ ἀποδίδωσι. φησὶ γάρ, ἐν τῷ περὶ Σικελίαν πολέμῳ ναυμαχίασ μεγάλησ γενομένησ καὶ κατὰ πολλῶν φήμησ οὐκ ἀληθοῦσ ὡσ ἀπολωλότων ῥυείσησ, ἐπανελθόντασ αὐτοὺσ ὀλίγῳ χρόνῳ πάντασ τελευτῆσαι, ἑνὶ δ’ εἰσιόντι τὰσ θύρασ ἀπαντῆσαι κλειομένασ ἀπ’ αὐτομάτου καὶ μὴ χαλᾶν ἐπιχειροῦντοσ ἀνοίγειν. τὸν δ’ ἄνθρωπον αὐτοῦ καταδαρθόντα πρὸ τῶν θυρῶν ἰδεῖν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ὄψιν ὑφηγουμένην αὐτῷ τὴν ὑπὲρ τὸ τέγοσ εἰσ τὴν οἰκίαν καθίμησιν· ποιήσαντα δ’ οὕτωσ εὐτυχῆ γενέσθαι καὶ γηραιόν·

ἐκ δὲ τούτου τὸ ἔθοσ καταστῆναι τοῖσ ὕστερον. ὁρ́α δὲ μὴ καὶ ταῦτα τρόπον τινὰ τοῖσ Ἑλληνικοῖσ ἐοίκεν· οὐ γὰρ ἐνόμιζον ἁγνοὺσ οὐδὲ κατεμείγνυσαν ἑαυτοῖσ οὐδ’ εἰών ἱεροῖσ πλησιάζειν, οἷσ ἐκφορὰ γεγόνει καὶ τάφοσ ὡσ τεθνηκόσι. λέγεται δέ τινα τῶν ἐνόχων ταύτῃ τῇ δεισιδαιμονίᾳ γεγονότων Ἀριστῖνον εἰσ Δελφοὺσ ἀποστείλαντα δεῖσθαι τοῦ θεοῦ καὶ παραιτεῖσθαι τὰσ παρούσασ αὐτῷ διὰ τὸν νόμον ἀπορίασ τὴν δὲ Πυθίαν εἰπεῖν ὅσσαπερ ἐν λεχέεσσι γυνὴ τίκτουσα τελεῖται, ταῦτα πάλιν τελέσαντα θύειν μακάρεσσι θεοῖσιν. τὸν οὖν Ἀριστῖνον φρονήσαντα παρασχεῖν ἑαυτὸν ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ τικτόμενον ταῖσ γυναιξὶν ἀπολοῦσαι καὶ σπαργανῶσαι καὶ θηλὴν ἐπισχεῖν, οὕτω τε δρᾶν καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ, ὑστεροπότμουσ προσαγορευομένουσ.

ἔνιοι δὲ καὶ πρὸ τοῦ Ἀριστίνου ταῦτα γενέσθαι περὶ τοὺσ ὑστεροπότμουσ καὶ τὸ ἔθοσ εἶναι παλαιόν. οὐδὲν οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ Ῥωμαῖοι τοῖσ δοκοῦσιν ἅπαξ τεθάφθαι καὶ γεγονέναι τῆσ τῶν φθιτῶν μερίδοσ οὐκ ᾤοντο δεῖν παριέναι τὴν αὔλειον, ᾗ θύσοντεσ ἐξίασι καὶ θύσαντεσ εἰσίασιν, ἀλλ’ ἄνωθεν ἐκέλευον εἰσ τὰ ὕπαιθρα καταβαίνειν ἐκ τοῦ περιέχοντοσ· καὶ γάρ τοὺσ καθαρμοὺσ ἐπιεικῶσ πάντασ ἐν ὑπαίθρῳ τελοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION