Plutarch, Quaestiones Romanae, section 78

"διὰ τί τῶν οἰωνῶν ὁ καλούμενοσ ἀριστερὸσ αἴσιοσ; πότερον οὐκ ἔστι τοῦτ’ ἀληθέσ, ἀλλὰ παρακρούεται πολλοὺσ ἡ διάλεκτοσ; λέγουσιν, ὅταν ἐφεῖναι παρακαλῶσι. τὸν οὖν ἐφιέντα τὴν πρᾶξιν οἰωνὸν σινιστέριον ὄντα σίνιστρον οὐκ ὀρθῶσ ὑπολαμβάνουσιν οἱ πολλοὶ καὶ ὀνομάζουσιν. ἢ, καθάπερ Διονύσιόσ φησιν, Ἀσκανίῳ τῷ Αἰνείου παραταττομένῳ πρὸσ Μεζέντιον ἀστραπῆσ ἐν ἀριστερᾷ νικηφόρου γενομένησ οἰωνισάμενοισ καὶ πρὸσ τὸ λοιπὸν οὕτω παραφυλάττουσιν; ἤ, ὡσ ἄλλοι τινέσ, Αἰνείᾳ τούτου συμπεσόντοσ; καὶ γὰρ Θηβαῖοι τῷ ἀριστερῷ κέρατι τρεψάμενοι τοὺσ πολεμίουσ καὶ κρατήσαντεσ ἐν Λεύκτροισ, διετέλεσαν ἐν πάσαισ ταῖσ μάχαισ τῷ ἀριστερῷ τὴν ἡγεμονίαν ἀποδιδόντεσ. ἤ μᾶλλον, ὡσ Ιὄβασ φησί, τοῖσ πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ ἀποβλέπουσιν ἐν ἀριστερᾷ γίγνεται τὸ βόρειον, ὃ δὴ τοῦ κόσμου δεξιὸν ἔνιοι τίθενται καὶ καθυπέρτερον ; ὁρ́α δὲ μὴ φύσει τοῖσ εὐωνύμοισ ἀσθενεστέροισ οὖσιν οἱ παρϊστάμενοι τῶν οἰωνῶν οἱο͂ν ἀναρρωννύουσι καὶ ὑπερείδουσι τὸ ἐλλιπὲσ τῆσ δυνάμεωσ ἐπανισοῦντεσ. ἢ τὰ ἐπίγεια καὶ θνητὰ τοῖσ οὐρανίοισ καὶ θείοισ ἀντικεῖσθαι νομίζοντεσ ᾤοντο τὰ πρὸσ ἡμᾶσ ἀριστερὰ τοὺσ θεοὺσ ἀπὸ τῶν δεξιῶν προπέμπειν;