Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 19

(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 19)

χρηστέον, ἀλλ’ ὡσ σιτίῳ δύναμιν ἐμβριθῆ καὶ πολύτροφον ἔχοντι. πρὸσ δὲ τὸν οἶνον ἅπερ Εὐριπίδησ πρὸσ τὴν Ἀφροδίτην διαλεκτέον εἰήσ μοι, μέτριον δέ πωσ εἰήσ, μηδ’ ἀπολείποισ καὶ γὰρ ποτῶν ὠφελιμώτατόν ἐστι καὶ φαρμάκων ἥδιστον καὶ ὄψων ἀσικχότατον, ἂν τύχῃ τῆσ πρὸσ τὸν καιρὸν εὐκρασίασ μᾶλλον ἢ τῆσ πρὸσ τὸ ὕδωρ.

ὕδωρ δ’ οὐ μόνον τὸ μιγνύμενον πρὸσ οἶνον, ἀλλὰ καὶ τὸ καθ’ ἑαυτὸ τοῦ κεκραμένου μεταξὺ πινόμενον ἀβλαβέστερον ποιεῖ τὸ κεκραμένον.

καὶ δύο καὶ τρία ποτήρια, τήν τε δύναμιν τοῦ οἴνου ποιοῦντα μαλακωτέραν καὶ τοῦ σώματοσ συνήθη τὴν ὑδροποσίαν, ὅπωσ, ὅταν ἐν χρείᾳ γένηται, μὴ ξενοπαθῇ μηδ’ ἀπαναίνηται.

συμβαίνει γὰρ ἐνίουσ φέρεσθαι μάλιστα πρὸσ τὸν οἶνον ὅταν μάλιστα χρείαν ὑδροποσίασ ἔχωσι.

καὶ γὰρ ἡλιωθέντεσ καὶ ῥιγώσαντεσ πάλιν καὶ σφοδρότερον εἰπόντεσ καὶ συντονώτερον φροντίσαντεσ καὶ ὅλωσ μετὰ τοὺσ κόπουσ καὶ τοὺσ ἀγῶνασ οἰόνται ποτέον εἶναι τὸν οἶνον ὡσ καὶ τῆσ φύσεωσ ἀπαιτούσησ εὐπάθειάν τινα τῷ σώματι καὶ μεταβολὴν ἐκ τῶν πόνων.

ἡ δὲ φύσισ εὐπάθειαν μέν, εἴ τισ εὐπάθειαν καλεῖ τὴν ἡδυπάθειαν, οὐκ ἀπαιτεῖ, μεταβολὴν δ’ ἀπαιτεῖ τὴν εἰσ τὸ μέσον ἡδονῆσ καὶ πόνου καθιστᾶσαν.

διὸ καὶ τροφῆσ ὑφαιρετέον ἐν τούτοισ, καὶ τὸν οἶνον ἢ παντελῶσ ἀφαιρετέον ἢ προσοιστέον πολλῇ κατακεραννύμενον διὰ μέσου καὶ κατακλυζόμενον ὑδροποσίᾳ. πλήκτησ γὰρ ὢν καὶ ὀξὺσ ἐπιτείνει τὰσ τοῦ σώματοσ ταραχάσ, καὶ τραχύτερα ποιεῖ καὶ παροξύνει τὰ πεπληγμένα, παρηγορίασ δεόμενα καὶ λειότητοσ, μάλιστα τὸ ὕδωρ ἐνδίδωσι. καὶ τὰσ διατάσεισ καὶ τὰ καύματα, χαλάσματοσ καὶ μαλακότητοσ;

αἰσθανόμεθα περὶ τὰ ἐντόσ·

ἤπιοσ γὰρ ἡ τοῦ ὕδατοσ ὑγρότησ καὶ ἄσφυκτοσ, ἡ δὲ τοῦ οἴνου φορὰν ἔχει πολλὴν καὶ δύναμιν οὐκ εὐμενῆ τοῖσ προσφάτοισ πάθεσιν οὐδὲ φιλάνθρωπον. καὶ γὰρ ἃσ λέγουσιν ἔνιοι τῷ σώματι τὴν ἀσιτίαν δριμύτητασ ἐγγεννᾶν καὶ πικρότητασ εἴ τισ δέδιεν ἢ καθάπερ οἱ παῖδεσ δεινὸν ἡγεῖται πρὸ τοῦ πυρέττειν μὴ παρατίθεσθαι τράπεζαν ἐν ὑποψίᾳ γεγονώσ, εὐάρμοστον ἡ ὑδροποσία μεθόριον. καὶ γὰρ αὐτῷ τῷ Διονύσῳ πολλάκισ νηφάλια θύομεν, ἐθιζόμενοι καλῶσ μὴ ζητεῖν ἀεὶ τὸν ἄκρατον.

ὁ δὲ Μίνωσ καὶ τὸν αὐλὸν ἀφεῖλε τῆσ θυσίασ καὶ τὸν στέφανον ὑπὸ λύπησ.

καίτοι λυπουμένην ψυχὴν ἴσμεν οὔθ’ ὑπὸ στεφάνων οὔθ’ ὑπ’ αὐλῶν παθοῦσαν· προσπεσὼν οἶνοσ οὐκ ἠδίκησε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION