Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 11

(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 11)

μάλιστα δὲ προφυλακτέον ἐν ταῖσ προπαθείαισ καὶ προαισθήσεσιν. οὐ γὰρ ἅπασαι κατὰ τὸν Ἡσίοδον ἐπιφοιτῶσιν αἱ νόσοι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύσ , ἀλλ’ αἱ πλεῖσται καθάπερ προαγγέλουσ καὶ προδρόμουσ καὶ κήρυκασ ἔχουσιν ἀπεψίασ καὶ δυσκινησίασ. διὰ πλῆθοσ ὡσ ἐοίκεν ἐντὸσ διάτασιν καὶ σφήνωσιν τοῦ περὶ τὰ νεῦρα πνεύματοσ ·

ἔχοντοσ.

σώματοσ ἀντιτείνοντοσ καὶ κατασπῶντοσ ἐπὶ τὸ κλινίδιον καὶ τὴν ἡσυχίαν οἱ μὲν ὑπὸ λαιμαργίασ καὶ φιληδονίασ ἐμβάλλουσιν ἑαυτοὺσ ἐπὶ τὰ βαλανεῖα καὶ σπεύδουσιν ἐπὶ τὰσ προπόσεισ, ὥσπερ εἰσ πολιορκίαν ἐπισιτιζόμενοι καὶ δεδιότεσ μὴ φθάσῃ καταλαβὼν αὐτοὺσ·

ὁ πυρετὸσ ἀναρίστουσ, οἱ δὲ κομψότεροι ταύτῃ μὲν οὐχ ἁλίσκονται, πάνυ δ’ ἀβελτἐρωσ αἰσχυνόμενοι κραιπάλην ἢ ἀπεψίαν ὁμολογεῖν καὶ διημερεύειν ἐν ἱματίοισ, ἑτέρων εἰσ τὸ γυμνάσιον βαδιζόντων καὶ παρακαλούντων ἀναστάντεσ συναποδύονται καὶ ταὐτὰ πράττουσι τοῖσ ὑγιαίνουσι.

τοὺσ δὲ πλείουσ ἀκρασίασ καὶ μαλακίασ συνήγορον ἔχουσα παροιμίαν ἐλπὶσ ἀναπείθει καὶ προάγεται βαδίζειν ἀναστάντασ ἰταμῶσ ἐπὶ τὴν συνήθειαν, ὡσ οἴνῳ δὴ τὸν οἶνον κραιπάλῃ δὲ τὴν κραιπάλην ἐξελῶντασ καὶ διαφορήσοντασ.

καὶ ὅτι κρεῖττον ἔνδειαν ὑπομεῖναι διὰ κενῆσ καὶ ἡσυχίαν ἢ διακυβεῦσαι πρὸσ λουτρὸν ὠσαμένουσ καὶ δεῖπνον.

εἰ μὲν γὰρ ἔστι τι, βλάψει τὸ μὴ φυλάξασθαι μηδ’ ἐπισχεῖν εἰ δὲ μηδέν, οὐ βλάψει τὸ συσταλῆναι τῷ σώματι καὶ γενέσθαι καθαρώτερον.

ὁ δὲ παιδαριώδησ ἐκεῖνοσ καὶ τοῖσ φίλοισ δεδιὼσ καὶ τοῖσ οἰκέταισ φανερὸσ γενέσθαι διακείμενοσ ἐκ πλησμονῆσ ἢ κραιπάλησ ἀηδῶσ, αἰσχυνόμενοσ ἀπεψίαν ὁμολογῆσαι τήμερον, αὔριον ὁμολογήσει κατάρροιαν ἢ πυρετὸν ἢ στρόφον· αἰσχυνόμενοσ αἴσχιστα πενίαν ἂν φέροισ, πολὺ δ’ αἴσχιον ἀπεψίαν καὶ βαρύτητα καὶ πλησμονὴν σώματοσ εἰσ βαλανεῖον ἑλκομένου καθάπερ εἰσ θάλασσαν σαθροῦ πλοίου καὶ μὴ στέγοντοσ.

ὥσπερ γὰρ ἀμέλει πλέοντεσ ἔνιοι χειμῶνοσ ὄντοσ αἰδοῦνται διατρίβειν ἐπ’ ἀκτῆσ·

θεραπεύοντεσ, οἶνον αἰτοῦντεσ ἢ ψυχρὸν ὕδωρ, ἄτοπα καὶ ἀγεννῆ πολλὰ ποιεῖν καὶ φθέγγεσθαι διὰ τὸν πόνον καὶ τὸν φόβον ὑπομένοντεσ.

καὶ μὴν τούσ γε διὰ τὰσ ἡδονὰσ μὴ κρατοῦντασ ἑαυτῶν ἀλλ’ ἐγκλίνοντασ ἢ φερομένουσ ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν καλῶσ ἔχει διδάσκειν καὶ ἀναμιμνῄσκειν ὅτι πλεῖστον ἐκ τοῦ σώματοσ αἱ ἡδοναὶ λαμβάνουσι·

.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION